Οι διώκτες της Θρησκείας και ο απολογητής

Βαθύς γνώστης των θεολογικών και φιλολογικών θεμάτων, ο κύριος Κ. Σιαμάκης έγραφε τα ακόλουθα :
- "Θρησκεία εἶναι ὅλες οἱ βλακεῖες καὶ παλαβομάρες ποὺ λὲν καὶ κάνουν οἱ ἄνθρωποι, ὅταν χάσουν ἢ κι ἐξ ἀρχῆς δὲν ἔχουν τὴν πίστι στὸν ἀληθινὸ θεὸ κι ἀπομακρυνθοῦν ἀπο αὐτὸν ἢ δὲν τὸν ἔχουν γνωρίσει ποτέ.Διαφέρει δὲ ἡ πίστι ἀπὸ τὴ θρησκεία ὅσο γίνεται νὰ διαφέρουν δυὸ ἄκρως ἀντίθετα πράγματα καὶ ἐχθρὰ μεταξύ τους. ἀντικειμενικῶς ἡ πίστι εἶναι τὸ ζητούμενο ποὺ ζητάει ὁ θεὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἐνῷ ἡ θρησκεία εἶναι ἐκεῖνο ποὺ κάνει ὁ ἄνθρωπος μετὰ τὴν ἄρνησι τοῦ θεοῦ, ὅταν ἔχῃ παραφρονήσειὩς ἑλληνικὴ λέξι ἡ θρησκεία εἶναι λέξι ὀργιαστικὴ καὶ ἠχοποίητη ἀπὸ τὴν τελεστικὴ φασαρία τοῦ ὀργίου" (*)

Σπεύδοντας προς βοήθεια του κ. Σιαμάκη, έτερος αναγνώστης (σε ιστολόγιο σημειωτέον τα ανωτέρω) υπενθύμιζε :

- "Το θέμα της θρησκείας το επεξεργάζεται και ο π. Ι. Ρωμανίδης:

Οι Πατριάρχες και οι Προφήτες της Π. Διαθήκης, οι Απόστολοι και οι Προφήτες της Κ. Διαθήκης και οι διάδοχοί τους γνωρίζουν, ότι η θρησκεία είναι νόσος και ο γενικός αρχίατρος της νόσου αυτής είναι ο Κύριος της Δόξης και της Μεγάλης Βουλής Άγγελος. Αυτός θεράπευσε και προ της ενσάρκωσής του και μετά από αυτήν.

Ποια είναι όμως η νόσος; Στον εγκέφαλο υπάρχει το κέντρο της λογικής, στην καρδιά το κέντρο του νου. Η ενέργεια του νου εντός της καρδιάς στροβιλίζεται κυκλικά μέσα στην καρδιά με την προσευχή (καρδιακή προσευχή)."

Υπολαβών Σχολιαστής παρατήρησε :

- "Το παραλήρημα είναι εμφανές. Δεν ξέρω αν είναι οργανωμένο πλήρως (:ψευδαισθήσεις ακουστικές ή οπτικές).
Στην προχωρημένη και ώριμη ηλικία κάνουμε λόγο για παρανοϊκή ψύχωση και όχι σχιζοφρένεια, όπου ο παραληρηματικός πιστός (σημ. αυτός κι αν πιστεύει) ζώνεται με εκρηκτικά και "αποθανέτω η ψυχή μετά των αλλοφύλων".
Δυσκολότερα είναι τα πράγματα όταν έχουμε τις λεγόμενες "οριακές ψυχώσεις". Σε ειδικές περιπτώσεις οι πάσχοντες έχουν πίστη και θρησκεία, σε άλλες πίστη και εκκλησία. Στην τελευταία περίπτωση η εκκλησία λειτουργεί ασυνείδητα σαν το υποκατάστατο της θρησκείας, αφού η λέξη και το νόημα της λέξης έχουν διαγραφεί. Πάντως, κοινός παρονομαστής είναι, σύμφωνα και με τον κ. Σιαμάκη, η πίστη. Γράφει ερμηνευτικά, επεξηγηματικά και περιφραστικά:
"Συμφωνία καὶ συμβόλαιο μεταξὺ θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, τῶν Χριστιανῶν, εἶναι ἡ Χριστιανικὴ πίστι", και δηλώνει : "Η μόνη αἰώνια καὶ σωτήρια ἀλήθεια".

Αιώνια και σωτήρια αλήθεια είναι η πίστη των Χριστιανών, αλλά κυρίως είναι "ελπιζομένων υπόστασις και έλεγχος πραγμάτων ου βλεπομένων". Τα ου βλεπόμενα τα βλέπει (νοεί) ο κ. Σιαμάκης; Αν τα έβλεπε θα τα έλεγχε, και αν τα έλεγχε δεν θα ήταν πολέμιος της θρησκείας.

Ο άγιος Θεός συνάπτει συμβόλαιο, θέτει διαθήκη, κάνει συμφωνία με τον άνθρωπο, μέσα όμως σε ένα πλαίσιο όλα αυτά. Το πλαίσιο είναι το συναίσθημα και το συναίσθημα είναι η θρησκεία (ο θεός αγάπη εστί). Η οποία είτε παραμένει στην αρχαϊκή, πρωτόγονη και αδιαφοροποίητη, μορφή είτε διαφοροποιείται δια - και εντός - της Εκκλησίας. Αν όμως η Εκκλησία αποκλίνει από τα ορθά Δόγματα - τεράστια απόκλιση είναι η κατάργηση της θρησκείας - τότε η διαφοροποίηση τρέπεται προς το αρχαϊκό πρότυπο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εννοώ βεβαίως τη σύγχυση, το παραλήρημα, τις οριακές ψυχώσεις.

Δεν ζει και άρα δεν μπορεί να μας απαντήσει. Μπορούν όμως να μας απαντήσουν οι μαθητές του π. Ρωμανίδη. Το ερώτημα είναι :

Με την καρδιακή προσευχή ποιος προσεύχεται; Η καρδία ή ο εγκέφαλος; Το κέντρο της λογικής (ο εγκέφαλος) είναι αυτό που επαναλαμβάνει τη μονολόγιστη ευχή (: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) ή το κέντρο του νου (η καρδία);

Αυτά που γράφει ο π. Ρωμανίδης είναι της διανοίας λογισμοί, δηλαδή του εγκεφάλου, και όχι οι λόγοι της καρδίας, διότι άλλα μας λέγει ο απ. Παύλος :

"Καρδία γαρ πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δε ομολογείται εις σωτηρίαν", γράφει. Και ακόμη, αφού μας έχει θυμίσει το "εγγύς σου το ρήμά εστιν, εν τω στόματί σου και εν τη καρδία σου", μας εξηγεί :
"εάν ομολογήσης εν τω στόματί σου Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός αυτόν ήγειρε εκ νεκρών, σωθήση".

Η καρδία πιστεύεται και πιστεύει και τότε "στόματι ομολογείται εις σωτηρίαν", η καρδία εύχεται και προσεύχεται, η καρδία ομολογεί : "επίστευσα διό ελάλησα", η καρδία μιλεί.

Η επιστήμη όμως επ΄ ουδενί δέχεται τα εκπορευόμενα εκ του στόματος να εξέρχονται εκ της καρδίας. Τα θαύματα δεν γίνονται, εκτός αν τα ζεις. Στην καρδία απευθύνεται ο άγιος Θεός και το δικό της λόγο - της φωνής Του απήχημα - περιμένει να ακούσει από εμάς.

Γράφει ακόμη ο αναμεταδότης του π. Ρωμανίδη ότι "η θρησκεία είναι νόσος και ο γενικός αρχίατρος της νόσου αυτής είναι ο Κύριος της Δόξης και της Μεγάλης Βουλής Άγγελος". Ας μας πει λοιπόν τι εκ των δύο ισχύει; Η θρησκεία νοσεί ή ο άνθρωπος; Προφανώς ο άνθρωπος, νομίζω, είναι η απάντηση. Και ακόμη, ας μας απαντήσει : Θρησκεία  άνευ πίστεως υπάρχει; Προφανώς όχι, αν και επί των ημερών μας, αφού ξεκολλήσαμε από τη θρησκεία, τοποθετήσαμε άλλα στη θέση της : Το ποδόσφαιρο, την πολιτική και την Τέχνη γενικότερα - εδώ βάζουμε και την επιστήμη. Έχουμε όμως και την εκκλησία.

Εκκλησία εκτός θρησκείας παρέχει ασαφή πίστη, την αφήνει ακάλυπτη. Εφόσον δε μένει ακάλυπτη (η πίστη), φτιάχνει ο καθένας μια εκκλησία όπως την θέλει, όπως νομίζει. Και όποιος έχει και την οικονομική δύναμη φτιάχνει και το περιεχόμενο : την εκκλησία ή τις παρεμφερείς συνάξεις. Στη θέση της θρησκείας μπαίνει σαν κάλυμμα η εκκλησία, η οποία όμως δεν μένει έρημη από το θρησκευτικό "υλικό" της. Το θρησκευτικό "υλικό", δηλαδή το συναίσθημα, σφραγίζεται καλά στα βάθη του ασυνειδήτου - το αναπληρώνει η Αισθητική - και η λογική αναλαμβάνει να τακτοποιήσει το άτακτο, καθότι αρχαϊκό και πρωτόγονο, συναίσθημα. Έτσι, δικαιολογούνται οι ανθρωποσφαγές εν ονόματι της πίστης, όπου η πίστη και η εκκλησία αυτονομούνται ή/και συνδυάζονται με μια ανεπίγνωστη ή ψευδώς εγνωσμένη θρησκεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Ναζί επί χιτλερικής Γερμανίας, όπου οι στοιβαγμένοι και λιμοκτονούντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης πέθαιναν σαν τις μύγες κι αυτοί άκουγαν Βάγκνερ. Θρησκεία, Εκκλησία και Πίστη, δεν αυτονομούνται, δεν διαιρούνται, δεν συγχέονται."

Ένας άλλος αναγνώστης, επειδή θεώρησε προσβλητικά και συκοφαντικά όσα ο απολογητής της Θρησκείας επέφερε κατά του κ. Σιαμάκη, ανέλαβε να βάλει σε τάξη τον αναιδή αντιρρησία. Και είπε :

- "Ο απολογητής αυτοκονιορτοποιήθηκε, επιστημονικώς. Δεν γίνονται έτσι ιατρικές διαγνώσεις. Αυτο-ομολόγησε ότι στην προχωρημένη και ώριμη ηλικία κάνουμε λόγο για παρανοϊκή ψύχωση και όχι σχιζοφρένεια. Αν συμφωνείτε, ας αρχίσουν τηλεδιαγνώσεις, υπάρχουν διαθέσιμοι και ιατροί και ψυχίατροι και αν επιθυμείτε οδοντίατροι και κτηνίατροι. Ας κάνουν κι εκείνοι σε εσάς τις ανάλογες ψυχιατρικές διαγνώσεις, αντιγράφοντας όχι κάτι παραπάνω από όσα εγραψε αντιεπιστημονικώς και αντιχριστιανικώς ο απολογητής, που ίσως ο κ.Οδυσσέας έπρεπε να ελέγξει, με την μη ανάρτηση υβριστικών και συκοφαντικών σχολίων επί προσωπικού"

Υπολαβών και πάλι ο απολογητής είπε :

- "Ο κ. Σιαμάκης χρησιμοποίησε ένα πρωτοφανές και ανοίκειο υβρεολόγιο προς όλους εκείνους οι οποίοι αμύνονται κατά των νεωτερικών ερμηνευτών. Άοκνες προσπάθειες καταβάλλουν οι εγκρατείς της θεολογίας των Δυτικών - όχι απαραίτητα - πανεπιστημίων εδώ και αρκετά χρόνια.

Εγράφη :

- "Θρησκεία εἶναι ὅλες οἱ βλακεῖες καὶ παλαβομάρες ποὺ λὲν καὶ κάνουν οἱ ἄνθρωποι"
- "εἶναι ἡ κυριώτερη ὁμαδικὴ παράκρουσι φρενῶν καὶ λαϊκὴ ψυχοπάθεια. εἶναι δαιμονισμός"
- "εἶναι δὲ ἡ θρησκεία καὶ τὸ ἐχθρικώτερο πρὸς τὴ Χριστιανικὴ πίστι πρᾶγμα, πολὺ χειρότερο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καθ̉ ἑαυτήν"

Θεώρησα, αφού ο ίδιος έκανε την αρχή πετώντας στα άχρηστα των αχρήστων όσους έχουν διαφορετική γνώμη, ότι μπορούσα να ανταποδώσω τον ευγενή λόγο του, φροντίζοντας να παραθέσω εδάφιο από Επιστολή του απ. Παύλου στο "παράρτημα" άλλου σχολιαστή που προσετέθη. Διότι ο κ. Σιαμάκης δεν κάνει τίποτα περισσότερο από του να προεκτείνει τον δάσκαλό του π. Ι. Ρωμανίδη. Σημειώσατε ο τελευταίος αποτελεί συνέχεια άλλων.

Τηλεδιαγνώσεις και τηλεϊατρική δεν κάνω. Μελετώ αυτά που διαβάζω και σύμφωνα με τις γνώσεις μου, δεν δυσκολεύτηκα να δω πόση εμπάθεια και νεοτερισμό κρύβει το άρθρο του κ. Σιαμάκη. Τα οποία και σας έχει μεταδώσει. Γράψατε : "ο κ.Οδυσσέας έπρεπε να ελέγξει, με την μη ανάρτηση υβριστικών και συκοφαντικών σχολίων επί προσωπικού".

Θα ήταν προτιμότερο ο αντιρρητικός λόγος σας να ήταν τεκμηριωμένος με επιχειρήματα στον απολογητικό δικό μου. Θα περιμένω λοιπόν να μου υποδείξετε τα λάθη μου και επ΄ αυτών θα συζητήσουμε.

Όσον αφορά δε στη σύγχυση που σας έχει προκαλέσει το βάθος των νοημάτων του π.Ι. Ρωμανίδη, ότι δηλαδή "θρησκεία είναι η ταύτιση του ακτίστου (Θεού) με το κτιστό δηλ. η ταύτιση παραστάσεων του ακτίστου με νοήματα της ανθρώπινης σκέψης", σας πληροφορώ ότι "νοήματα της ανθρώπινης σκέψης" είναι και όλα όσα αναφέρει ο μακαριστός. Ο οποίος, μαζί με όλους όσους προηγήθηκαν αυτού, είναι το θεμέλιο της ειδωλολατρίας που αναδύθηκε και μας ταλαιπωρεί. Δεν θα επεκταθώ διότι πολλά πρέπει να γράψω και θα κουράσω τον αναγνώστη."

(*) http://apotixisi.blogspot.com/2012/01/blog-post_5629.html

Προστέθηκαν επεξηγηματικά περισσότερα από όσα αναρτήθηκαν.