Θυμικό, επιθυμητικό, λογιστικό

Κατά τους πατέρες της Εκκλησίας διακρίνουμε τρεία μέρη της ψυχής : Το θυμικό, το επιθυμητικό και το λογιστικό. Βάσει αυτής της διάκρισης φιλόθρησκος ομολογητής της πατρώας πίστης επεξηγούσε, λέγοντας και δείχνοντας ένα μικρό βίντεο, ποια είναι η "αίρεση" του εφησυχασμού ή καθησυχασμού. Είπε λοιπόν ότι το θυμικό είναι ο θυμός, η οργή την οποία μας έδωσε ο άγιος Θεός, επιθυμία είναι αυτό που θέλουμε και λογιστικό η ικανότητα των λογισμών.

Δεν θα προχωρήσω αναλύοντας τα της "αίρεσης του εφησυχασμού". Απλώς θέλω να υποδείξω ένα φαινομενικά ασήμαντο λάθος, που όμως έχει σημαντικές παρενέργειες. Είναι λάθος ότι το θυμικό, είναι ο θυμός, η οργή. Ο άγιος Θεός είναι αόργητος, οπότε πώς είναι δυνατόν να μας έπλασε οργίλους εκ φύσεως! Δηλαδή με καταβολές οργής!

Το θυμικό της ψυχής είναι η διάθεση, η προαίρεση της ψυχής μας, η οποία τρέπεται είτε προς την οργή ή μαθαίνει το "Εγώ δε λέγω υμίν μη αντιστήναι τω πονηρώ". Το επιθυμητικό είναι ό,τι βουλόμαστε, ό,τι θέλουμε επί του θυμού - δια της προαιρέσεως δηλονότι - να πράξουμε. Και με το λογιστικό, την ικανότητα των λογισμών, είτε πράττουμε τα της οργής είτε παραμένουμε αόργητοι.