Το όνειρο του αναποφάσιστου

Το όνειρο του ...αναποφάσιστου :"Να ‘μουν το Μάη ΣΥΡΙΖΑ , τον Ιούνιο Καμμένος , όλους τους μήνες φωνακλάς και αγανακτισμένος" .Από το ιστολόγιο http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2012/05/blog-post_3635.html 

 Μπορεί  ο παραπάνω τίτλος να φαίνεται ως ένα απο τα συνηθισμένα ευφυλογήματα  που χρησιμοποιούν τα ιστολόγια  προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή των περαστικών, όμως  δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι διαφορετικό για να περιγράψω  σε μία φράση  τον τρόπο σκέψης  του συμπολίτη μου  που κάποιοι τον ονόμασαν, "αναποφάσιστο", "μετακινούμενο" κλπ.

Μιλώ για εκείνον τον συμπολίτη μου, που  αγανάκτησε με την  προδοτική και δωσίλογη  συμπεριφορά  των  μονοκομματικών και τρικομματικών - δικομματικών  κυβερνήσεων  της τελευταίας  διετίας,για  εκείνον  που  οργίσθηκε  με το ξεπούλημα της πατρίδας του, για αυτόν που κατέβηκε μαζί μου στις πορείες , που έφαγε κάμποσα χημικά και ξύλο απο τα ΜΑΤ, για εκείνον  δηλαδή τον Έλληνα  που  φώναζε και μούτζωνε  διαλαλώντας παντού  πως  ξύπνησε  και απο πρόβατο έγινε  πολίτης.

Αναφέρομαι  σε εκείνον  τον συμπατριώτη μου  που  με λοιδορούσε  και με κορόϊδευε όταν του  έλεγα  πως  δεν φτάνει  να   μιλάς γενικά και αόριστα για ελευθερία  και δημοκρατία, χωρίς  να θέλεις να μάθεις ποιά είναι  τα ποιοτικά  χαρακτηριστικά  τους.

Μιλώ για  αυτόν  που κουράστηκε να βολοδέρνει   ανάμεσα  στα  ΜΑΤ και τους κουκουλοφόρους ,στα πανώ και τις φωτιές.

Για αυτόν τον Έλληνα  που   θόλωσε η ματιά του απο τα καπνογόνα  της  νεοεποχήτικης  ρητορείας  των γελωτοποιών  της εξουσίας. 

Για εκείνον που  έστρεφε  το κεφάλι  σαν  τον τρελό ,μια στα βοθροκάναλα  του εθνομηδενισμού και του "νέου πατριωτισμού" και μιά  στους κράχτες  των  σκοτεινών καταγωγίων  με την "πατριωτική"  ταμπέλα. 

Με τέτοια θολή  ματιά και σύγχυση, ήταν  αναμενόμενο  ότι θα  χάριζε  πιστοποιητικά "δημοκρατικής νομιμότητας"  στη συμμορία του Μιχαλολιάκου  και  "αριστερωσύνης" στο πολυκατάστημα  του Τσίπρα.

Ναι, δεν "αγόρασε "  τα ληγμένα  πολιτικά προϊόντα των δωσίλογων   της  δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας ,όμως  αυτό δεν σημαίνει ότι  απέφυγε  τα "γεννόσημα" που του πλασάρισαν  με πονηριά  τα επιτελεία  των Βρυξελιωτών  πρεζεμπόρων.

Και τώρα  που κατακάθισε  ο κουρνιαχτός  των εκλογών, μη ξέροντας αν πρέπει να πανηγυρίσει ή να κλάψει, κάθεται  χαυνωμένος στον καναπέ  περιμένοντας  να βγάλει άκρη  απο τα τηλεπαραθύρια  του άμβωνα της "Νέας Εποχής".

Όταν παλιά  ο Έλληνας  διψούσε για ελευθερία , έβγαινε ο ίδιος έξω για να τη βρεί .Έξω στον καθαρό αέρα ,πατώντας γερά στη γή  και βλέποντας με ελπίδα και σιγουριά τον ουρανό.

Η πίστη  του  στο Χριστό  ήταν  εκείνη  που του έδωσε  δύναμη  και καθαρή ματιά για να αγωνιστεί και να  ξαναπάρει πίσω την κλεμένη  ελευθερία.

Δεν έψαχνε ανάμεσα στους κοτζαμπάσηδες   να βρεί   εργολάβο  για να του αναθέσει, αυτό που  ήταν δική του δουλειά και υποχρέωση.

Δεν ακολουθούσε  απο  πίσω κάθε  μεταμφιεσμένο  Καραγκιόζη  που  του παρίστανε  τον αγωνιστή , τον πατριώτη , τον "οραματιστή  του Έθνους".

Το "Οκταήχι", το  "΄Βαγγέλιο" και την ιστορία  του, δεν  τά ΄μαθε   απο  τους  Τούρκους,  τους φραγκολεβαντίνους  "Ναϊτες" του Μέτερνιχ και της "Ιερής Συμμαχίας", ούτε  απο τους "ουδέτερους"  ορθολογιστές  του Κοτζαμπασαίικου, αλλά απο κάποιους  σαν τον  Άγιο Ευγένιο τον Αιτωλό (Γιαννούλη) που  έδειχνε  στο  σκλαβωμένο  ποίμνιο ποιοί ήταν οι "λυκόμορφοι  φορολογητές" και ποιοί  οι συναγωνιστές του.

Αφήσαμε τον Μακρυγιάννη και τον Παπουλάκο, τον  Κολοκοτρώνη  και τον Καποδίστρια,  που ήταν  η σίγουρη  "μαγιά" του  εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα,  και  "πιάσαμε προζύμι"  απο τις κοπριές   του  Μιχαλολιάκου και  τα  τσόφλια  του  προτεσταντικού  ΣΥΡΙΖΑ.

Καταντήσαμε  να  γίνουμε  οι  παλιόψαθες  του ενός και του άλλου  ξένου ή ντόπιου μασκαρά θεωρώντας  επιτυχία και "επανάσταση"  την  ...διαπραγμάτευση  με τον  τύρρανο.

Εύχομαι στις επόμενες εκλογές ( αν γίνουν ποτέ)  ο ελληνικός λαός να σκεφτεί  πρώτα απο  όλα αν θέλει   να στείλει  στη "νέα βουλή"  εκπροσώπους  ή  εργολάβους-υπερασπιστές,  ή διαμορφωτές της αλήθειας, αγωνιστές και συμπαραστάτες του  ή  συμβούλους και διαχειριστές της μιζέριας του.

Αν κάποιος απο σας που διαβάζετε αυτές τις αράδες  θέλει   πραγματικά  σοφές απαντήσεις , του συστήνω  να διαβάσει  τον "Ηλίθιο" του Ντοστογιέφσκι.