Μετέωροι

Η διακήρυξη για τη Μασονία από την Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών

Κυκλφόρησε σε Ορθόδοξο Χριστιανικό φύλλο, αλλά και στο Διαδίκτυο, μια νέα διακήρυξη κατά της Μασονίας. Η πρωτοβουλία ανήκει στον μ. Πειραιώς Σεραφείμ και ο αναγνώστης μπορεί να τη διαβάσει στο αναφερθέν έντυπο (δεν γνωρίζω αν είναι η εφημερίδα "Ορθόδοξος Τύπος") ή να την ακούσει, όπως ο γράφων, στο ιντερνέτ. Δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά, τα οποία θα ήταν ακόμη περισσότερα, αν η ανάρτηση δεν ήταν μόνο ακροαματική. (Αναφέρομαι στους  ακροατές του Διαδικτύου). Ωστόσο, το κείμενο υπάρχει, οπότε μπορούν να δοθούν γραπτώς τα ερωτήματα ή οι παρατηρήσεις.

Εξ όσων μπόρεσα να συγκρατήσω - επαναλαμβάνω, δεν διάβασα την διακήρυξη, αρκέστηκα στην ακρόαση - θα ήθελα να αναφερθώ σε μερικές, κατά τη γνώμη μου, σημαντικές αντιφάσεις, που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.

1) Πώς είναι δυνατόν να γράφουμε ορθά τη σχέση του τεκτονισμού με τον οικουμενισμό δεχόμενοι συμπροσευχές ή συλλειτουργίες με ιεράρχες, που αποδεδειγμένα, λόγω και έργω, συντάσσονται με τον οικουμενισμό; Η ευλογία που οι πιστοί δεχόμαστε, όταν κατά τη Θ. Λειτουργία μνημονεύεται οικουμενιστής επίσκοπος, μας αγιάζει ή μας καταδικάζει, ως συμμετέχοντες στον οικουμενισμό, άρα δε, όπως ορθά πάλι επισημαίνει ο π. Θεόδωρος, και στον τεκτονισμό;

2) Αγνοήθηκε να αναφερθεί μέσα στα 20 εδάφια της νέας διακήρυξης για τη μασονία, ότι οι μασόνοι συμπεριλαμβάνουν στη θρησκεία τους οποιονδήποτε συμπεριφέρεται, ακολουθεί, ή διαδίδει συναφή με τα δικά τους ιδεολογικά (φαλκιδευμένα) προτάγματα, όπως π.χ. φιλανθρωπία, αγάπη, δικαιοσύνη, ελευθερία, αλτρουισμός κλπ. Δεν θεωρούν απαραίτητο να χρισθεί επίσημα κάποιος μασόνος, όταν η εν γένει συμπεριφορά του ταυτίζεται πλήρως με τα μασονικά πρότυπα. Μπορεί αυτό να γίνεται μυστικά, όταν ένας βρίσκεται επικεφαλής ενός λαού ή μιας θρησκείας, τούτο όμως δεν γνωστοποιείται. Η μετά θάνατον συγκαταρίθμηση του στις μασονικές δέλτους, μπορεί να επαληθευθεί ή να διαψευσθεί, αφ΄ ενός εκ της μελέτης του βίου του, αφ΄ ετέρου δε από τα γραπτά που μας έχει αφήσει.

3) Εφόσον υπάρχει ανάγκη ποίμανσης στην αντιμετώπιση του τεκτονισμού, θα ήταν χρήσιμο οι ποιμένες να ομολογήσουν δημόσια ότι η Εκκλησία, όπως διαμορφώθηκε μετά το 1924, τέθηκε υπό τον πλήρη έλεγχο της μασονίας και υπό αυτόν τον έλεγχο τελούσα, συλλαμβάνεται αντιφάσκουσα εαυτής. Βρίσκεται υπό μασονικό καθεστώς, το επικρίνει, το κατηγορεί, αλλά παραμένει δέσμια αυτής της κατοχής έχοντας πλέον δυο στρατόπεδα αντιμαχόμενων πιστών. Άλλοτε εορτάζουν οι μεν, άλλοτε οι δε.

Παρά ταύτα, δηλώνει δια των ποιμένων της ότι επιταγή της συνοδικής παραδόσεως είναι να φεύγουμε από τους διαστροφείς της πίστεως. Οι ποιμένες, όμως, παραμένουν υπό το καθεστώς της μασονίας, όπου και το πρόταγμα της ελευθερίας. Αλλά και η ελευθερία, ας μη το λησμονούν, τελεί κάτω από τις (δι)ορισμένες προδιαγραφές και επιταγές του ελευθερο-τεκτονισμού.

Οπότε, το ερώτημα, τι πρέπει να κάνει το ποίμνιο; Που αντιλαμβάνεται καλώς ότι μετεωρίζεται. Θα έδινα την απάντηση, προτιμώ όμως να το αφήσω. Ελπίζω οι "μετεωριζόμενοι την διάνοιαν" να είναι μόνο οι περιγραφόμενοι από τον συγγραφέα του Β΄ Μακκαβαίων (ε΄ 17) και όχι οι ζώντες πιστοί.