Μόνο με "θαύματα"… Αστειεύομαι…
Το "οδυσσειακό πνεύμα" μαζί με μια καλή δόση γνώσεων, είναι δυστυχώς η μόνη απάντηση που έχουμε μέχρι τώρα! Και φυσικά… υπομονή και ευγένεια.
Kyprianos Christodoulides : Το "οδυσσειακό πνεύμα", πλήν άλλων, αναφέρει κάτι για μια μάγισσα, που με το ραβδί της έκανε τους συντρόφους του Οδυσσέα χοίρους. Τους πήγε πίσω, δηλαδή, από εκεί που προέρχονταν. Οι σημερινοί λένε ότι προερχόμαστε από τους πιθήκους, χωρίς ραβδιά και άλλα τινά. Μήπως υπάρχει καμιά καλύτερη εκδοχή, που ακόμη δεν την ανακαλύψαμε ; Διότι, ούτε η μια μου φαίνεται συμπαθής, ούτε και η άλλη.
Και ακόμη κάτι, σχετικά με τα αναφερόμενα στο συνοδευτικό της ανάρτησης για τον μάγο Αβραάμ βίντεο (*). Ενοχλεί τον κ. Καλόπουλο και τους ομόφρονες με αυτόν, η ηθική του Αβραάμ και του Ιακώβ. Αλλά δεν βλέπω να ενοχλείται κανένας με το αγιογραφικό γεγονός, κατά την διήγηση του Κεφαλαίου (βιβλίου) της "Γένεσις", όπου πληροφορούμαστε, όλοι οι άνθρωποι να είμαστε απόγονοι ενδογαμίας, δηλαδή αιμομιξίας, από τον Αδάμ, την Εύα και τα παιδιά τους. Βάσει ποιων ηθικών φραγμών ή νόμων της εποχής εκείνης (του Αδάμ και της Εύας) τα παιδιά δεν θα πήγαιναν μεταξύ τους ; τα αγόρια με τη μητέρα και ο πατέρας με τις κόρες ; Με απλά λόγια, αυτό είναι το αποτέλεσμα του προπατορικού αμαρτήματος, το οποίο αμφισβητεί η μεταμοντέρνα ( μετανεωτερική ) ηθική, αλλά και η προνεωτερική, των κ.κ. Καλόπουλων και πλήθος άλλων προ αυτού.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Κύριε Κυπριανέ… μεταθέτετε το ζήτημα εσκεμμένα.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι είχε γυναικά του ο Αβραάμ την συγγενή του Σάρρα, αλλά ότι την πάσαρε στους πλουσίους σαν αδελφή του! Αυτό, το να μην δίνεις για ερωτικές περιπτύξεις την γυναικά σου… δεν χρειαζόταν κανένας θεϊκός νομός να το ρυθμίσει. Απόδειξη η τεράστια έκπληξη και η αίσθηση φοβερής αμαρτίαις των θυμάτων του Φαραώ και Αβιμέλεχ…! Επ’ αυτού έχετε κάτι να μας πείτε… ή θα το ρίξουμε πάλι στα στιχάκια;
Kyprianos Christodoulides : Κύριε Καλόπουλε, τα στιχάκια γράφονται όταν το κλίμα είναι βαρύ για να ευθυμήσουμε λίγο την κατάσταση, χωρίς να αναιρούμε τη σοβαρότητα του θέματος. Εσείς, στην προκειμένη περίπτωση, εστιάζεται το ενδιαφέρον στην ηθική πλευρά του ζητήματος σε μια εποχή, που απέχει από τη σημερινή περί της 3 με 4 χιλιάδες χρόνια. Τι ηθικοί κανόνες υπήρχαν τότε κύριε Καλόπουλε ; και τι έπρεπε να κανεί, προκειμένου να επιζήσει αυτός και ο λαός του ;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Να τα ξεκαθαρίσουμε ένα - ένα. Παραδέχεστε λοιπόν ότι ο Αβραάμ έδινε την γυναίκα του για νύφη… ΝΑΙ ή Όχι;
Kyprianos Christodoulides : Συνεχίστε.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Πρώτα αυτό: ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Kyprianos Christodoulides : Δεν καταλαβαίνω (προς κ. Καλόπουλο) γιατί επιμένετε ;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Kyprianos Christodoulides : Ωραία, ναί.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Κύριε Κυπριανέ… αφού το παραδέχεσθε ότι ο Αβραάμ έδινε την γυναίκα του για ερωτικές συνευρέσεις (με οποιαδήποτε δικαιολογία) τον δικαιολογείτε ότι αυτά ήταν τα ήθη και έθιμα της εποχής εκείνης. Γιατί δεν στηρίχτηκε λοιπόν στον παντοδύναμο θεό του, αλλά εκπόρνευσε την γυναίκα του για να σωθεί;;
Κύριε Κυπριανέ… δεν βλέπετε από την περιρρέουσα περιγραφή ότι δεν έχετε κανένα λόγο να στηρίζεστε σ’ αυτή την δικαιολογία; Δεν βλέπετε τους παθόντες που φρίττουν στην ιδέα ότι παντρευτήκαν παντρεμένη γυναίκα; Αυτοί οι δυο βασιλιάδες, δέχονται ως βαρύτατο αμάρτημα την συμπεριφορά αυτή και μάλιστα πληρώνουν αδρά για να εξιλεωθούν! Για ποια ήθη εποχής λοιπόν μου λέτε; Τα ήθη της εποχής περιγράφονται σαφέστατα στην ιδία την βιβλική αφήγηση.
Το μόνο λοιπόν που σας νοιάζει είναι να δικαιολογήσετε πάση θυσία τον αλητήριο αυτόν που εσείς (και όχι εγώ) θεωρείται πνευματικό σας πρόγονο! Κύριε Κυπριανέ…. Και λίγο κριτική διάθεση δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!
Kyprianos Christodoulides : Κύριε Καλόπουλε, η κριτική διάθεση, εφόσον θέλει να είναι αντικειμενική, οφείλει να είναι απαλλαγμένη από προκατάληψη/εις. Εσείς όμως δεν φαίνεστε διατεθειμένος για κάτι τέτοιο. Δηλώνετε μάλιστα «άθρησκος».
Προηγουμένως, έθεσα το ερώτημα «Μήπως υπάρχει καμιά καλύτερη εκδοχή, που ακόμη δεν την ανακαλύψαμε ; Διότι, ούτε η μια μου φαίνεται συμπαθής, ούτε και η άλλη», που αφορά στη δική σας πρόταση απαλλαγής (μας) εκ των θαυμάτων. Μας συνιστάτε επιστροφή στο «οδυσσειακό πνεύμα» sic. Επ΄ αυτού δεν επέμεινα. Σειρά μου λοιπόν, τώρα, να επιμείνω. Τι εκ των δυο προτιμάτε : Να πάρουμε το παράδειγμα της Κίρκης ή αυτό του Δαρβίνου ; Έχετε κάτι άλλο, που ακόμη δεν το γνωρίζουμε ;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : ... δεν βλέπετε από την περιρρέουσα περιγραφή ότι δεν έχετε κανένα λόγο να στηρίζεστε σ’ αυτή την δικαιολογία; Δεν βλέπετε τους παθόντες που φρίττουν στην ιδέα ότι παντρευτήκαν παντρεμένη γυναίκα; (Σ.Σ. παραλείπω τα αναιτίως πλεονάζοντα)
Kyprianos Christodoulides : Εγώ το βλέπω, αλλά εσείς δεν το βλέπετε. Ο Αβραάμ δίνει τη γυναίκα του στον Φαραώ, επειδή γνώριζε τι θα πάθαινε, όταν αυτό το μάθαινε. Και το έμαθε με το κακό που τους βρήκε και τον βρήκε. Εντύπωση δεν σας προκαλεί, ότι δεν αποφάσισε ο Φαραώ να τους ξεκάνει όλους ; Η αδέκαστη κριτική σας τι απαντά ;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Κύριε Κυπριανέ… ξανά διαβάστε την αφήγηση της Βίβλου νομίζω ότι (χάριν πίστεως) παραβλέπετε πολλά. Τόσο ο Φαραώ όσο και ο Αβιμέλεχ, δεν καταλαβαίνουν καν γιατί τους είπε ψέματα.
Μάλιστα ο Αβιμέλεχ αναγκάζει τον Αβραάμ να του ορκιστεί ότι δεν θα του ξαναπεί ψέματα και ο ψεύταρος Αβραάμ ορκίζεται… Διαβάζουμε: «κατ' εκείνο τον καιρόν ο Αβιμέλεχ, (ο Φιλισταίος βασιλιάς) μετά του Φιχόλ αρχιστρατήγου της δυνάμεως αυτού είπε προς τον Αβραάμ... Τώρα λοιπόν ορκίσου προς εμέ... ότι δεν θέλεις ψευσθή προς εμέ, ούτε προς τον υιόν μου, ούτε προς τους εγγονούς μου» Gen.21.22- 23. «Και ειπεν ο Αβραάμ. Εγώ ομούμαι (ορκίζομαι)»!.Ο΄ Gen.21. 24.
Kyprianos Christodoulides : Υπάρχει κάτι σημαντικό, το οποίο αγνοείτε κ. Καλόπουλε, και αυτό είναι η πίστη. Ο Αβιμέλεχ αναγκάζει το Αβραάμ να ορκιστεί βάσει της ψευδούς πίστης, που αυτός είχε, και ο Αβραάμ ορκίζεται στην ψευδοπίστη τού Αβιμέλεχ, όχι στη δική του πίστη.
Ασχολείσθε, κ. Καλόπουλε, με πράγματα που αφορούν στη πίστη, χωρίς να έχετε πίστη. Μοιάζει αυτό με το να αρχίσω κι εγώ να φτιάχνω αεροπλάνο χωρίς γνώσεις αεροναυπηγικής. Είναι ποτέ δυνατό να γίνει αυτό ;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Κύριε Κυπριανέ… σας χαρίζουμε το θρασύδειλο, ψεύτη, δηλητηριαστή και προαγωγό Αβραάμ, και σας αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να τον αποκαλείται πνευματικό σας πρόγονο! Αλλά για μας τα ψέματα τελείωσαν. Επιτελούς βλέπουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε!
Kyprianos Christodoulides : Θα περίμενα, κύριε Καλόπουλε, να κλείνατε διαφορετικά τη συζήτηση και, επίσης, να είσαστε συνεπής σε αυτά που γράφετε, όπως : «Το "οδυσσειακό πνεύμα" μαζί με μια καλή δόση γνώσεων, είναι δυστυχώς η μόνη απάντηση που έχουμε μέχρι τώρα! Και φυσικά… υπομονή και ευγένεια.». Τι απέγινε η ευγένεια κ. Καλόπουλε ;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Έχετε δίκαιο παρασύρθηκα… Αλλά αυτά που γράφετε δεν έχουν άκρη μέση και τέλος. Μου λέτε πως «ο Αβραάμ ορκίζεται στην ψευδοπίστη τού Αβιμέλεχ, όχι στη δική του πίστη».
Δηλαδή ορκίστηκε στο δωδεκάθεο… γιατί ο Αβδέλες είναι από ελληνική παροικία! Κατ επέκτασην ο Αβραάμ σας αν απειληθεί ορκίζεται οπού νάνε αρκεί να σωθεί! Σε όποια πίστη υπάρχει τριγύρω, περσική, ελληνική, αιγυπτιακή, ινδική, βουντού κτλ. Δηλαδή: δίνει την γυναίκα του σαν σεξουαλικό αντάλλαγμα… για να σωθεί, ορκίζετε οπού νάνε για… να σωθεί… Ε, τι στο κάλο είναι αυτός ο Αβραάμ επιτέλους, αν όχι ένας μπαγαπόντης απατεώνας και τυχοδιώκτης; Τι να καταλάβουμε απ’ όλο αυτό κύριε Κυπριανέ;
Kyprianos Christodoulides : Και πάλι, με αυτή σας την παρέμβαση, δείχνετε περιφρόνηση προς την πίστη, μάλιστα, αγνοώντας την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης. Ο Αβραάμ και οι άλλοι προπάτορες και προφήτες, τους οποίους τιμά και ευλαβείται η Εκκλησία, διέσωσαν την πίστη στον αληθή θεό, τον ενυπόστατο θεό, μακριά από τις ανυπόστατες, ιδεοληπτικές ή άλλες παγανιστικές, στρεβλώσεις του καιρού τους και, αλίμονο, του δικού μας.
Την άκρη, τη μέση και το τέλος, των γραφομένων μου, θα την βρείτε όταν απαλλαγείτε από προκαταλήψεις, για τις οποίες δεν φέρετε αποκλειστικά την ευθύνη. Απλά, συνεχίζετε το έργο άλλων, αγνοώντας τη συνδρομή σας στην άοκνη προσπάθεια αυτών.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Ποια είναι η «περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης» κύριε Κυπριανέ…; Κάνουμε ότι νάνε, και στο τέλος είμαστε άγιοι και θεοσεβούμενοι; Γιατί δεν απαντάτε συγκεκριμένα σ’ αυτά που σας ρωτώ κύριε Κυπριανέ;
Εγώ την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής, την βλέπω άκρως οργανωμένη και νομοθετημένη, τουλάχιστον απέναντι στο θεσμό του γάμου. Γι αυτό και η αβρααμική παραπλάνηση εκλαμβάνεται από τα θύματα σαν αμάρτημα! Εσείς από πού βλέπετε άλλα; Εδώ ισχύει το κάνουμε ότι νάνε, και στο τέλος είμαστε άγιοι και θεοσεβούμενοι; Γιατί δεν απαντάτε συγκεκριμένα σ’ αυτά που σας ρωτώ κύριε Κυπριανέ; Γιατί επαναλαμβάνει «τα περί αδελφής» (δηλαδή τα ιδία κόλπα προαγωγού) χωρίς απολύτως κανέναν κίνδυνο θανάτου, λίγο αργότερα και ο γιος του ο Ισαάκ; Εκτός κι αν δεν το γνωρίζετε;
Kyprianos Christodoulides : Ο Μωσαϊκός Νόμος δόθηκε πριν τον Αβραάμ ή μετά από αυτόν ;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Ο θεός της Βίβλου μιλούσε καθημερινά με τον Αβραάμ ή όχι;
Kyprianos Christodoulides : Δεν είμαι βέβαιος για το καθημερινό, ή όχι, του πράγματος. Αν είστε σεις να μας το πείτε.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Κύριε Κυπριανέ… δεν κάνω θεολογικό φροντιστήριο αμφισβητήσεις εκθέτω… κι εσείς δεν απαντάτε πουθενά! Είδατε στις αναρίθμητες συνετίσεις του Αβραάμ με τον θεό (βλέπε τους τρεις αγγέλους που με τις ώρες περιδρομιάζουν κάτω από ένα φιλόξενο δένδρο χωρίς να λένε τόσες ώρες τίποτε)… να του πει κάτι για την ακατανόμαστη επα-ναλαμβανόμενη πράξη του, να διαφύγει τον κίνδυνο θανάτου πασάροντας στα φαραω-νικά και χαναναιικά χαρέμια την γυναίκα του Σάρρα, ώστε να αποφύγει αργότερα το ίδιο αντριλίκι και ο γιος του Ισαάκ; Το γλοιώδες ψέμα του Ισαάκ για τη γυναίκα-αδελφή του το βρήκατε ή όχι;
Kyprianos Christodoulides : Απάντηση των ερωτημάτων έδωσα, άσχετο αν την αγνοείτε, επιμένοντας, προς δημιουργία εντυπώσεων, ότι "δεν απαντάτε πουθενά". Γράφετε ότι δεν κάνετε θεολογικό φροντιστήριο, αλλά αυτά τα οποία θίγετε είναι όλα άμεσα σχετιζόμενα με ζητήματα θεολογικά - για τον γράφοντα θρησκευτικά. Οι γνώσεις σας επί των θρησκευτικών, είναι αυτές που μάθατε στο σχολείο και τίποτα περισσότερο. Εφόσον λοιπόν δεν κάνετε φροντιστήριο θεολογικό, το σωστό θα ήταν να μην ασχολείστε με θεολογικά ζητήματα. Δεν καταλαβαίνω, τι είναι αυτό, που σας κάνει τόσο επίμονο, ώστε να θέλετε να χαλάσετε, ας πούμε, ένα σπίτι, και να το φτιάξετε πάλι χωρίς εργαλεία ή γνώσεις του πώς φτιάχνετε ;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Κύριε Κυπριανέ… προφανώς θέλετε να με κουράσετε με τις αοριστίες σας. - Το βιβλικό σας σπίτι γκρεμίζεται είτε το καταλαβαίνετε είτε όχι. - Απαντήστε μου λοιπόν αφού απαντάτε σε όλα: «ο Αβραάμ σχετίζεται συνεχώς με τον θεό. Τρώει μαζί του επί ώρες χωρίς να μιλανε κάτω από ένα δένδρο… γιατί λοιπόν δεν του λέει κάτι για την ακατανόμαστη επαναλαμβανόμενη πράξη του, να διαφύγει τον κίνδυνο θανάτου πασάροντας στα φαραωνικά και χαναναιικά χαρέμια την γυναίκα του Σάρρα, ώστε να αποφύγει αργότερα το ίδιο αντριλίκι και ο γιος του Ισαάκ»; Το γλοιώδες ψέμα του Ισαάκ για τη γυναίκα-αδελφή του το βρήκατε ή όχι;
Kyprianos Christodoulides : Βλέπω, η εξέδρα των χούλιγκαν άρχισε να παίρνει φωτιά. Καιρός να σας εγκαταλείψω. Δεν θέλω να γίνομαι αίτιος εισβολής των ΜΑΤ. Τα ίδια ψέματα που επαναλαμβάνονται, κύριε Καλόπουλε, ήταν για ένα λόγο. Θα τους έσφαζαν για να τους πάρουν τις γυναίκες και αυτό δεν ήταν η βουλή του αγίου Θεού, οι εμφανίσεις του οποίου καταγράφονται στις διηγήσεις των Βιβλίων της αγίας Γραφής και απευθύνονται προς εκείνους τους οποίους ο ίδιος επέλεξε λόγω πίστης.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Επειδή λοιπόν, όπως παραδέχεστε, το δόγμα: «οι γυναίκες μας ας πηδηχτούν αρκεί εμείς να σωθούμε» είναι άποψη όχι μόνο του Αβραάμ… όχι μόνο του Ισαάκ… άλλα και του ίδιου του Γιαχβέ, (που ποιεί την νήσσαν) όπως κι εσείς πολύ σωστά παραδέχεστε… ακριβώς γι’ αυτό το λόγο βλέπουμε τον Γιαχβέ σαν επικίνδυνο θεό της αβρααμικής επινόησης, σαν θεό κακομοιριάς, θρασυδειλίας, απάτης, και μαγγανείας… και φυσικά αυτόν τον θεό σας τον χαρίζουμε
Kyprianos Christodoulides : Αν και έχουμε, σας ευχαριστούμε για το δώρο που μας κάνετε. Αν θέλετε, δεχόσαστε τις διορθώσεις - κατά το πρωτόκολλο της παράδοσης - που κάνουμε. Αν όχι, δεν πειράζει
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Κύριε Κυπριανέ… Φυσικό είναι να μας αποχαιρετίσετε τώρα, μια και από δω και στο εξής μόνο αποχωρίσεις και αποχαιρετισμούς θα έχουμε!
Kyprianos Christodoulides : Και πάλι σας ευχαριστώ με κάτι που έχει πει και γράψει ένας δικός σας, ο Δ. Λιαντίνης : "¨Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις". Τα όσα άλλα συνοδευτικά είναι για σας και όχι για μένα.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Πάλι στιχάκια Κύριε Κυπριανέ; Επιχειρήματα δεν έχουμε; Κύριε Κυπριανέ… αυτό μας τον διάλογο θα τον αναρτήσετε στην ιστοσελίδα σας ή θα διστάσετε λόγο ανεπάρκειας επιχειρημάτων;
Kyprianos Christodoulides : Αν έγραφε στιχάκια ο μακαρίτης Λιαντίνης, τότε, ναι, στιχάκια.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Εγώ δεν είμαι Λιαντίνης…
Kyprianos Christodoulides : Κύριε Καλόπουλε, δεν μπορώ να συνεχίσω, με πνίγουν τα δακρυγόνα και κινδυνεύω από καμιά "ξώφαλτση" μολότοφ ή από καμιά σπόντα των ΜΑΤ. Η μεταξύ μας συζήτηση θα αναρτηθεί αυτούσια χωρίς την "εξέδρα" των χούλιγκαν.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ : Οκ, καληνύχτα κύριε Χριστοδουλίδη!
Kyprianos Christodoulides : Καληνύχτα κύριε Καλόπουλε.
(*) http://athriskos.gr/28279 (13/07/2020, τό βίντεο καί η σελίδα αποσύρθηκαν. Δέν βρίσκονται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου