Κύριε Διευθυντά,
Στὰ μέρη μας, Μικρὴ Λάκκα Σουλίου Πρεβέζης, ἄκουσα ἀπὸ τοὺς γεροντότερους ὅτι τὰ νερὰ τῶν πηγῶν κατὰ τὴν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων εἶναι ἁγιασμένα καὶ γιὰ νὰ τὸ βεβαιώσω πῆρα νερὸ ἀπὸ πηγή, γράφοντας πάνω στὸ μπουκαλάκι τὴν ἡμερομηνία 6 Ἰανουαρίου 2005. Ἐπειδή, διαβάζοντας γιὰ τὸ Νέο ἡμερολόγιο, ποὺ ἀκολουθοῦμε καὶ γιὰ τὸ Παλαιό, ποὺ ἀκολουθοῦν οἱ Παλαιοημερολογίτες ὅτι τὸ ζήτημα τοῦ σχίσματος τὸ ἀνήγαγον σὲ αἵρεσι καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ γιὰ νὰ κατηγορήσουν τοὺς ἀντίθετους μὲ αὐτοὺς ὅτι δὲν ἀνήκουν στὴν «Μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν» καὶ ὅτι εἶναι γιὰ τὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον, πῆρα νερὸ ἀπὸ ἄλλη πηγὴ καὶ στὶς 19 Ἰανουαρίου 2005 ποὺ γιορτάζουν τὰ Ἅγια Θεοφάνεια οἱ Παλαιοημερολογίτες, γράφοντας τὴν ἡμερομηνία 19 Ἰανουαρίου 2005. Τὸ ἡμερολογιακὸ θέμα ὑφίσταται ἀκόμα ἀπὸ τὸ 1923 χωρὶς νὰ λυθεῖ. Αὐτὸ δημιουργεῖ διαφωνίες, φιλονικίες, μίση καὶ κακίες στὸν Χριστιανικὸ καὶ Ὀρθόδοξο κόσμο. Ἐπειδή, ὡς γνωστόν, κατὰ τὴν τελετὴ τοῦ ἁγιασμοῦ ὁ ἱερεὺς ἐπικαλεῖται τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ ἁγιάση τὸ ὕδωρ μὲ τὰ λόγια: «Ὑπὲρ τοῦ ἁγιασθῆναι τὸ ὕδωρ τοῦτο τῇ δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ καὶ ἐπιφοιτήσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος...» καὶ ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος ὁ Λουγδούνου ἔλεγε ὅτι:«Ὅπου ἡ δύναμις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁρατὴ καὶ αἰσθητή, ἐκεῖ ὑπάρχει Ἐκκλησία, θὰ ἤθελα νὰ διαπιστώσω ἂν κατὰ τὶς ἀνωτέρω ἡμερομηνίες τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐνεργεῖ δυναμικῶς καὶ θαυματουργικῶς καὶ στοὺς Παλαιοημερολογίτες καὶ στοὺς Νεοημερολογίτες. Ποιοὶ εἶναι ἐντὸς καὶ ποιοὶ ἐκτός της Ἐκκλησίας. Ποιοὶ βρίσκονται καὶ πορεύονται μὲ τὸ σωστὸ ἡμερολόγιο καὶ ποιοὶ μὲ τὸ λάθος. Φαντάζεσθε τὴν ἔκπληξί μου, ὅταν τὰ ἄνοιξα τὸ ἑπόμενο ἔτος καὶ τὰ νερὰ ἦταν ἄθικτα καὶ τώρα ποὺ πέρασε μία ὁλόκληρη δεκαετία παραμένουν ἀνέπαφα ἀπὸ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου χωρὶς καμιὰ ἀπολύτως ἀλλοίωσι! Τοῦτο τὸ γεγονὸς μαρτυρεῖ ὅτι πράγματι τὰ νερὰ τῶν πηγῶν τῆς ἡμέρα τῶν Θεοφανείων ἁγιάζονται καὶ ὅτι τὸ σχίσμα μὲ τὴν πολυκαιρία δὲν προάγεται σὲ αἵρεσι, ὅπως θὰ τὸ θέλανε μερικοὶ φανατικοί! Εἶναι γνωστὸ ὅτι στοὺς αἱρετικοὺς (προτεστάντες, παπικοὺς καὶ λοιποὺς) τὸ πρὸς ἁγιασμὸν ὕδωρ δὲν ἁγιάζεται καὶ μάλιστα οἱ παπικοί τοῦ ρίχνουν δύο φορὲς τὸ χρόνο ἁλάτι, δηλαδὴ τὸ κάνουν ἁλατόνερο! Ἄρα στὴν περίπτωσί μας δὲν ὑπάρχει θέ- μα αἱρέσεως. Ἡ διαφορὰ αἱρέσεως καὶ σχίσματος εἶναι τεράστια. Τὸ μὲν σχίσμα ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ κόψιμο καὶ σχίσιμο π.χ. ἑνὸς ὑφάσματος, ἐνῷ ἡ αἵρεσι ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ σάπισμα καὶ ἀχρήστευσί του. Μὲ τὸ σχίσμα διατηροῦνται οἱ ἀρχικὲς ἰδιότητες, χρῶμα, ἀντοχή, ποιότητα, σύνθεσι, γεύση, ἄρωμα χωρὶς καμία ἀλλοίωσι, ἀντιθέτως ἡ αἵρεσι ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ριζικὴ ἀλλαγὴ τῶν ἀρχικῶν ἰδιοτήτων, μὲ τὴν νέκρωσι καὶ σαπίλα, ἀλλαγὴ τοῦ χρώματος, ἐξασθενημένη ἀντοχή, ἀδύνατη ποιότητα, δυσάρεστη γεῦσι, ἀνυπόφορη βρωμιὰ καὶ δυσωδία, ἄχρηστη ὕλη γιὰ τὴν χρῆσι τῶν ἀνθρώπων, χρήσιμη μόνο γιὰ τὰ σκουλήκια. Τὸ ὕφασμα ὅταν σχιστεῖ ράβεται καὶ ὅταν κοπεῖ γίνεται ἕνα ὡραῖο φόρεμα ἢ κουστούμι διατηρουμένων τῶν ἀρχικῶν του ἰδιοτήτων, ἐνῷ ὅταν σαπίσει ἀλλοιώνεται, χάνει τὸ χρῶμα, τὴν ἀντοχή, τὴν ποιότητα, δὲν χρησιμοποιεῖται, δὲν ράβεται καὶ πετάγεται ὡς ἐντελῶς ἄχρηστο. Τὰ φαγώσιμα προϊόντα ποὺ εἶναι φρέσκα ἢ ὄταν διατηροῦνται στὰ ψυγεῖα, μαγειρεύονται καὶ τρώγονται, ἐνῷ ὅταν σαπίσουν ἀλλάζουν χρῶμα, γεῦσι καὶ βρωμοκοπᾶνε, δὲν μαγειρεύονται, δὲν τρώγονται καὶ ὡς ἄχρηστα πετάγονται ὡς ἄκρως ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Κατὰ τὸν πόλεμο τοῦ 1940 ὅσοι στρατιῶτες ἀπὸ τὰ κρυολογήματα πάθαιναν γάγγραινα καὶ σάπιζαν τὰ πόδια τους μὲ ἀνυπόφορη δυσοσμία τὰ ἔκοβαν, γιὰ νὰ γλιτώσουν τοὺς πάσχοντας ἀπὸ βέβαιο θάνατο. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία τοὺς αἱρετικούς τους ἀπέκοβε «ὡς σεσηπότα μέλη» γιὰ νὰ προφυλάξη τὸ ὑπόλοιπο σῶμα τῶν πιστῶν. Καὶ ὁ ἀμπελουργὸς τὰ ξερὰ κλαδιὰ τὰ κόβει καὶ στὴ φωτιὰ τὰ βάζει. Στὸν Ἑωσφόρο μὲ τὴν πτῶσι τοῦ ἐπῆλθε τρομερὴ ἀλλοίωσι, ποὺ ἀπὸ πανέμορφος ἄγγελος ἀλλοιώθηκε καὶ μεταμορφώθηκε σὲ ἕνα δύσμορφο, τρομερὸ καὶ ἀπαίσιο τέρας, καθὼς καὶ ὅλοι οἱ πεπτωκότες ἄγγελοι ποὺ μετεβλήθησαν σὲ δαιμόνια καὶ παίρνουν τὶς μορφὲς ζώντων καὶ θανόντων ἀνθρώπων. Ἐνῷ στὰ σαπισμένα προϊόντα δὲν ἐπανέρχονται τὰ ἀρχικὰ χαρακτηριστικὰ καὶ στὰ ξερὰ κλαδιὰ οἱ ζωντανὲς ἰδιότητες, στοὺς αἱρετικοὺς ὑπάρχει ἡ δυνατότητα νὰ ἐπανέλθουν στὸ «ἀρχικό τους κάλλος» μὲ ἕνα καὶ μόνο ἀνέξοδο φάρμακο... τὴν ταπείνωσι καὶ τὴν εἰλικρινῆ μετάνοια, ἀφοῦ θάψουν διά παντὸς τὸν ἐγωισμό. Ἄρα ὁ χρόνος δὲν προάγει τὸ σχίσμα σὲ αἵρεσι καὶ οὔτε τὴν αἵρεσι τὴν παραγράφει, παρὰ καὶ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεσι τὰ διαγράφει μόνο ἡ μετάνοια. Ἀφορμὴ καὶ αἰτία γιὰ τὰ ὅσα σᾶς ἔγραψα εἶναι ἡ εἴδησι ποὺ ἀναφέρει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σιατίστης κ. Παῦλος στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο (2053/ 16-1-2015, σελ. 8) αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Παλαιά, τὴν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων οἱ Χριστιανοὶ ξυπνοῦσαν νύχτα καὶ πήγαιναν στὶς πηγὲς καὶ ἔπαιρναν νερό, ποὺ τὸ θεωροῦσαν ἁγιασμένο, γιατί πίστευαν ὅτι τὴν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων ὅλα τὰ νερὰ ἁγιάζονται». Ἀλλὰ γιατί πήγαιναν τὴ νύχτα ἐνῷ ὁ μεγάλος ἁγιασμὸς γίνεται μετὰ τὴν θεία λειτουργία τὸ πρωί; Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ σᾶς θυμίσω ὅτι μεγάλος ἁγιασμὸς γίνεται καὶ τὴν προηγούμενη ἡμέρα, στὶς 5 τοῦ μηνὸς μετὰ τὴν θεία Λειτουργία σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες μας καθὼς καὶ τὴν 6ην τῶν Θεοφανείων. Τὸ ὅτι τὸ νερὸ ἀπὸ τὸ 2005 μέχρι σήμερα μετὰ παρέλευσι δεκαετίας εἶναι ἀναλλοίωτο, εἶναι φανερὸ ὅτι δὲν τὸ θεωροῦσαν ἁπλὰ ἁγιασμένο, ἀλλὰ ὅτι πράγματι ἁγιαζόταν καὶ ἁγιάζεται. Καὶ ἐπειδὴ ἁγιάζονται καὶ μὲ τὸ Παλαιὸ καὶ μὲ τὸ Νέο Ἡμερολόγιο θὰ πρέπει νὰ ἐκλείψουν οἱ μεταξύ τους διαμάχες, τὰ μίση, λόγω ὑπερβάλλοντος ζήλου καὶ οἱ κακίες. Δαιμόνιο δαιμονισμένου ἀνθρώπου, αὐτοὺς ποὺ πήγαιναν σὲ ναοὺς τῶν Παλαιοημερολογιτῶν καὶ Νεοημερολογιτῶν, τοὺς δυσφήμιζε καὶ τοὺς ὀνόμαζε «παρδαλούς», γιὰ νὰ αὐξήσει τὸ μῖσος καὶ τὴν μεταξύ τους ἀπόστασι καὶ νὰ βρίσκονται πάντοτε σὲ διαμάχη καὶ νὰ μὴ τὰ βροῦν μεταξύ τους ποτέ. Συμβουλὲς ἐκ μέρους των ἂς μᾶς λείπουν... Ἀσχοληθήκαμε ἐκτενῶς μὲ τὴν τεράστια διαφορὰ μεταξὺ σχίσματος καὶ αἱρέσεως καὶ τοῦτο γιατί ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς μὲ τὴν ἕνωσι Ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν παπικῶν μᾶς ἑτοιμάζουν φαγητὸ μὲ πατάτες, ὅπου μαζὶ μὲ τὶς γερὲς ρίχνουν μέσα καὶ σάπιες τῆς δυτικῆς σαπίλας. Τί λέτε θὰ τὸ φᾶμε; Ἢ θὰ φύγουμε μὴ ἀντέχοντας ἀπὸ τὴ βρωμιὰ καὶ τὴ δυσωσία
Μετὰ τιμῆς
Ράπτης Παναγιώτης Φιλιππιάδα "Ο.Τ."
Το σχίσμα, η αίρεση, και η ανόητη φάρσα των τραγικά ηλίθιων ανθρώπων
Το σχόλιο, αν θέλετε επιστολή, κατατίθεται εδώ και όχι στον "Ορθόδοξο Τύπο", όπου πιθανόν θα είχε την ίδια τύχη με πλήθος άλλα αδημοσίευτα, δικών μου ή άλλων. Συνεπώς, δεν περιμένω να το διαβάσει ο κ. Ράπτης Παναγιώτης
Το παράδειγμα που προσκομίζει ο κ. Ράπτης με νερό από πηγή, σε άλλοτε άλλη ημέρα της εορτής των Θεοφανείων, για να μας δώσει το συμπέρασμα "η καινοτομία του νέου εορτολογίου δεν είναι αίρεση", κατά τη γνώμη μου, είναι εντελώς άστοχη. Το πείραμα που έκανε θα μπορούσε κανείς να το αξιολογήσει, αν γινόταν ταυτόχρονα σε διάφορα μέρη του κόσμου ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Αν όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για να μας βγουν μπροστά οι οικουμενιστές του "ένας θεός για όλους". Και με τα ύδατα των άλλων, να μας πουν, το ίδιο γίνεται !
Πέραν αυτού, άλλο πράγμα ο αγιασμός του ύδατος και εντελώς διαφορετικό ο αγιασμός του πνεύματος, η κάθαρση της καρδίας του ανθρώπου προς υποδοχήν "του ευθέος πνεύματος". Η επί μακρόν παραμένουσα διαύγεια και καθαρότητα του ύδατος τίποτα δεν σημαίνει, αν αυτό δεν συνεπάγεται το «Ἁγίω Πνεύματι πάσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τὴ τριαδικὴ μονάδι, ἱεροκρυφίως».
Το θέμα δεν είναι όπως το διαπραγματεύεται ο κ. Ράπτης, με το πείραμα και τις αποδείξεις που μας έφερε.
Η λέξη "σχίσμα" αφ΄ εαυτής δεν λέει τίποτα. Όταν όμως αναφερόμαστε σε θεολογικά ζητήματα προσλαμβάνει το δικό της νοηματικό περιεχόμενο και αυτό, με δυο λέξεις, σημαίνει "σχίσμα της αληθείας". Δηλαδή, έχουμε δυο αλήθειες : μια με το νέο εορτολόγιο και μια με το παλαιό. Έτσι, θα έλεγε κάποιος, έχουμε αφ΄ ενός την αλήθεια της επίσημης εκκλησίας, αφ΄ ετέρου δε, την ημιεπίσημη (λόγω σχίσματος) των Μοναχών και Αναχωρητών (Άγιον Όρος κλπ).
Αν όμως δεν κάνω λάθος, το ιδεώδες της θεωρίας των Μοναχών είναι αυτό που τροφοδότησε και τροφοδοτεί την Εκκλησία, προκειμένου η τελευταία να αποφύγει τον κίνδυνο της εκκοσμίκευσης. Το πασιφανές πνεύμα αυτής (εκκοσμίκευσης), τον κίνδυνο του οποίου πολλοί επισημαίνουν - δυστυχώς άνευ αποτελέσματος - καταδεικνύει ο αντιοικουμενιστικός χαρτοπόλεμος. Σχίσμα στην Εκκλησία σημαίνει σχίσμα στην αλήθεια, όπου ο Ουράνιος Βασιλεύς, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας, τεμαχίζεται, διχάζεται για να φθάσουμε στο θλιβερό κατάντημα έκαστος με τη δική του αλήθεια και τη δική του εκκλησία. Αυτή είναι η τελική κατάληξη.
34 ... διαμεριζόμενοι δὲ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἔβαλλον κλῆρον. 35 καὶ εἱστήκει ὁ λαὸς θεωρῶν ... .
Το νέο εορτολόγιο/ημερολόγιο μας το επέβαλλε το ψεύδος της διπλωματίας. Στόχο είχε την "κοινωνία των εθνών", την κοινωνία της αποικιοκρατίας, με τα υπόδουλα έθνη να κείτονται στις ορέξεις των εμπνευστών - σχεδιαστών της, οικουμενικών διαστάσεων, κοινωνίας αυτής.
Επίλογος
Στον Καρλ Μαρξ αποδίδεται το απόφθεγμα : "Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα" και το ερώτημα είναι, τι συμβαίνει σήμερα ; Βλέπουμε τους εμπνευστές της αποτυχούσας "κοινωνίας των εθνών" να μεθοδεύουν την επανάληψη αυτού που οδήγησε την ανθρωπότητα σε λουτρό αίματος. Διερωτόμαστε, τι θα είναι αυτό που ετοιμάζουν, φάρσα ή ανείπωτη τραγωδία ; Γνώμη του γράφοντος είναι ότι θα γίνουμε μάρτυρες της τελικής πράξης μιας ανόητης φάρσας κάποιων τραγικά ηλίθιων ανθρώπων.
8 σχόλια:
Aγαπητέ κε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,
Σας παραθέτω μια σκέψη μου.
Θα με βοηθήσει η απάντησή σας.
Με Τιμή,και Εκτίμηση,Ερατώ Μπέλλου
.........................................................................
Προληπτική μικροαλλαγή στο Πασχάλιο
Ας γίνει η εξής προληπτική μικροαλλαγή στο Ορθόδοξο Πασχάλιο
(που μπορεί ν' αρέσει ακόμα και σε μερίδα παλαιοημερολογιτών).
Όταν το Πάσχα πέσει μετά την 8η Μαΐου ν.η. να μετατίθεται στην
Κυριακή της εβδομάδας 2-8 Μαΐου ν.η.(παρεμπιπτόντως : Για πρώτη
φορά το Πάσχα θα είναι μετά τις 8 Μάη ν.η. το 2173,οπότε θα είναι
στις 9 Μαΐου ν.η.,που με βάση την πρόταση να μεταφερθεί στις 2 Μαΐου
2173 ν.η.).Αυτό ας αποφασίσει η Αγία και Μεγάλη Πανορθόδοξος Σύνοδος
του 2016,και όχι την υιοθέτηση του δυτικού Πασχαλίου.
Ασφαλώς σημασία δεν έχει πότε θα πέσει το Πάσχα,αλλά το Μέγα Μήνυμα που περιέχει.
Όμως,πρέπει το Πάσχα να είναι στην αρχή,στο πρώτο ήμισυ της αστρονομικής
αληθούς Άνοιξης,όχι μετά τις 8 Μαΐου ν.η.,που είναι το ιστορικό πιο όψιμο (1983),
που υπήρξε λόγω αστρονομικού σφάλματος,και οριακά είναι στην αρχή της αστρονομικής
Άνοιξης,στο πρώτο ήμισύ της.
Μικρο αλλαγές έγιναν μόνο στα Τυπικά, όταν συνέπιπτε ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου (25 Μαρτίου π.η.) εντός της Μεγάλης Εβδομάδος, όταν είχαμε τη λεγόμενη "διπλή Πασχαλιά"). Άλλες δεν γίνονται, ούτε και έγιναν. Αστρονομικά σφάλματα δεν λαμβάνονται υπόψη, διότι αυτά δεν απαιτούν την εν Χριστώ πίστη. Δεν θα κριθούμε αν πιστεύουμε στην ακρίβεια της Αστρονομίας. Η πίστη δεν εξαρτάται από αυτή και αυτά (φυσικοί υπολογισμοί και νόμοι).
Kατάλαβα τώρα,ευχαριστώ.
Δηλαδή και να πέσει το Πάσχα στο
απώτατο μέλλον 15 μέρες μετά τη
φθινοπωρινή ισημερία,κανένα πρόβλημα.
{Αυτό θα γίνει πραγματικότητα το έτος
22389 με το ισχύον Γρηγοριανό ημερολόγιο]
...Επίσης το
«Ω γλυκύ μου έαρ,γλυκύτατόν μου Τέκνον...» είναι αλληγορικόν,
ψάλλεται την Μεγάλη Παρασκευή,ανεξαρτήτως αστρονομικής εποχής,
στο απώτατο μέλλον.
Η κυρία ή δεσποινίς Erato Bellou έγραψε το εξής : "είναι καλό να αφήνουμε στους αιρετικούς ή φιλαιρετικούς την αστρονομική ακρίβεια, ώστε η πνευματική Άνοιξη να συμπίπτει με τη φυσική ;"
κχ
Αυτή η σύμπτωση των Παθών του Κυρίου με την Ανάσταση, συμβαίνει διότι σε αυτή τη γεωγραφική τοποθεσία έγιναν όλα τα γεγονότα, που περιλαμβάνονται στην Καινή και Παλαιά Διαθήκη. Αν όμως τα γεγονότα αυτά γίνουν δεκτά, δηλαδή πιστέψουν οι άνθρωποι, σε πολλά μέρη του κόσμου, δεν σημαίνει τούτο ότι τα άγια Πάθη και η Ανάσταση, πρέπει απαραίτητα να γίνονται κατά την περίοδο της Άνοιξης. Σημασία έχει για τη Χριστιανοσύνη, στην υποθετική περίπτωση οικουμενικής και παγκόσμιας εξάπλωσης, να συνεορτάζουν (τη αυτή ημέρα) οι πιστοί ταυτόχρονα, ανεξάρτητα των διαφορών της ώρας, Δεν θα κριθούμε αν κάνουμε την Ανάσταση καλοκαίρι, φθινόπωρο ή χειμώνα. Θέλω να πω, σε περιοχές του πλανήτη όπου επικρατούν διαφορετικές εποχές, ούτε βεβαίως αν άλλοι θα κάνουν Ανάσταση σε τόπους με διαφορετική ώρα της ημέρας.
Υποθετικά είναι αυτά που γράφω, καθώς η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Η αίρεση (σιωνισμός ή οικουμενισμός είναι το ίδιο) κυριαρχεί σε παγκόσμιο επίπεδο και είναι αυτή που μας ετοιμάζει τις διάφορες παγκόσμιες ημέρες. Δεν θα αργήσει λοιπόν να μας αναγγείλει και την "παγκόσμια ημέρα της θρησκείας" και όποιος τολμήσει να αντιδράσει, θα τον περιμένουν τα δάνεια ή κάτι άλλο.
Aγαπητέ κύριε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,
Εντάξει μέχρι εδώ (ας πούμε ωσάν πνευματικοί "χειμερινοί κολυμβητές" έχουμε πάντα
πνευματικό Καλοκαίρι ,ανεξάρτητα από την τροχιά του ήλιου και την αστρονομία).
Όμως ας σκεφτούμε το άλλο.Είσαι σύνεδρος ή αντιπρόσωπος σε μια Πανορθόδοξη
Σύνοδο και βάζει ο Βαρθολομαίος σε ψηφοφορία την πρόταση για υιοθέτηση του
δυτικού πασχαλίου (ίσως σε συνεννόηση με το Πάπα και την εισαγωγή αστρονομικών
εφημερίδων για τον καθορισμό της αληθούς πρώτης εαρινής πανσελήνου,α λα
Πανορθόδοξο Συνέδριο Κων/πόλεως του Μαΐου του 1923).Τί θα κάνεις,θα πεις
καμιά αλλαγή στο Πασχάλιο και στην ψηφοφορία να περάσει η πρόταση Βαρθολομαίου,
ή θα αντιπροτείνεις και θα θέσεις στην ψηφοφορία την ανωτέρω πρόταση προληπτικής
μικροαλλαγής,με σοβαρές πιθανότητες να περάσει ;; Τί λέτε γι' αυτό ;;
Ακούστε κυρία ή δεσποινίς Μπέλλου. Η απάντηση που μου ζητάτε δεν θα είναι από κάποιον, ας πούμε, "χειμερινό κολυμβητή του πνεύματος". Δεν θα είναι κατά την "προσωπική άποψη", δεν θα είναι μεταπατερική, συναφειακή, νεορθόδοξη. Με λίγα λόγια εκσυγχρονιστική και μοντέρνα. Στα ζητήματα αυτά δεν χωρούν τέτοια ακροβατικά. Η απάντηση οφείλει να ερείδεται της Αγίας Γραφής, και δη της Καινής Διαθήκης, αφού έχουμε το ακόλουθο :
7 ... συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς·
12 ῎Ετι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ' οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι ... .
13 ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ' ἑαυτοῦ, ἀλλ' ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν.
Εφόσον λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα και ο παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας μας ανήγγειλε όσα παρά του Πατρός άκουσε - τούτο έγινε με τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων - εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τα δικά μας. Το πότε θα εορτάζεται το Άγιον Πάσχα έχει σαφέστατα καθοριστεί. Εκτός, αν το Άγιον Πνεύμα δεν άκουσε καλά, διότι εν τω μεταξύ ήρθαν οι παπικοί αστρονόμοι, μαθηματικοί, αριθμολόγοι κλπ., που ως φαίνεται άκουγαν καλύτερα και έβαλαν μπροστά τις 13 ημέρες. Φαίνεται, το Άγιον Πνεύμα δεν ήταν καλό στα Μαθηματικά και στην Αστρονομία. Λάθος ήταν αυτό που μας είπε, ο πάπας είναι αλάθητος.Η επιστήμη δεν κάνει λάθη.
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δυο τινά συμβαίνουν. Πρώτον, ότι το Άγιον Πνεύμα δεν μας οδήγησε εις πάσαν την αλήθεια, δεύτερο, ότι ο πάπας, δια των αστρονόμων και των μαθηματικών, είναι ο μόνος αρμόδιος να μας οδηγήσει σε αυτή - γενικότερα μας οδηγεί η επιστήμη. Η επιστήμη των τεχνητών γονιμοποιήσεων, των βιολογικά μεταλλαγμένων ζώων και προϊόντων διατροφής, των μεταμοσχεύσεων και ακόμη, βάσει των επιστημονικών παρατηρήσεων - ομοφυλοφιλία στα ζώα - να κάνει δεκτή την γαμική ζεύξη των ομοφυλοφίλων και την απόκτηση τέκνων από αυτούς με υιοθεσία ή με τη βοήθεια αυτής.
Αν αυτά που σας έγραψα σας ικανοποιούν έχει καλώς. Όσο δε για τον οικουμενικό Βαρθολομαίο, αυτός μοιράζεται το άγιο πνεύμα του πάπα. Που εκπορεύεται εκ του πατρός (πάπα) και του υιού (Βαρθολομαίου) και συγχώρα με Κύριε. Συνεπώς, ακόμη κι αν άκουγε αυτά που γράφω, από το ένα θα του έμπαιναν, από το άλλο θα του έβγαιναν. Και δεν θα ήταν ο μόνος.
Βλέπε και http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/04/erato-bellou.html
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/04/erato-bellou.html
Δημοσίευση σχολίου