Περί της αφής του Αγίου Φωτός

Σε μια εποχή όπου η αίρεση κυριαρχεί, είναι αδικαιολόγητη φλυαρία το να κάθεται κανείς να συζητά με τους αγνωστικιστές αθέους για το ζήτημα της αφής του αγίου Φωτός. Όταν όλοι οι ορθόδοξοι πατριάρχες κύπτουν τον αυχένα στα κελεύσματα των πολιτικών προϊσταμένων τους, που συμφωνούν πλήρως με τις εκπορευόμενες εκ των σιωνιστών οδηγίες, χωρίς να έχουν ίχνος φιλότιμου προς τον θεσμό - είναι η αλήθεια  - που φέρουν, ποια άλλη διαφορετική συζήτηση μπορεί να γίνει, πέρα από αυτά που μας είπε ο π. Γεώργιος Τσέτσης και κάποιος άλλος τοποτηρητής του παναγίου Τάφου ;  Το φως λαμβάνεται από την "ακοίμητη" Κανδήλα !

Συνοδοιπόροι των πατριαρχών είναι βεβαίως και οι πανεπιστημιακοί, οι οποίοι ανακαλύπτουν αίφνης τη μεσοβέζικη λύση, σαν αυτή που μας είπε ο π. Μεταλληνός : Αν ο πατριάρχης είναι πιστός, τότε του κάνει τη χάρη το άγιον Πνεύμα και η Κανδήλα ανάβει, αν δεν είναι τότε αναλαμβάνουν ... τα σπίρτα.

Διερωτώμαι, μέσα σε τέτοια οχλοβοή από φωνές, κραυγές, αλαλαγμούς, φλάς, τηλεοπτικά συνεργεία κ.λπ., είναι ποτέ δυνατόν να συντελείται το θαύμα της αφής του αγίου Φωτός ; Τι θα μας έλεγε γι΄ αυτά ο καθηγητής της Θεολογίας πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός ; Η πίστη δεν είναι αφηρημένη, είναι ενυπόστατη, είναι η έμπρακτη φανέρωση της θεωρίας του αγίου Θεού.

Τα θαύματα δεν γίνονται με αυτό τον τρόπο, άλλες προϋποθέσεις απαιτούνται και αυτές είναι το ορθόδοξο φρόνημα πίστεως, το φρόνημα της ενυπόστατης αληθείας, το φρόνημα της ενυπόστατης ταπεινώσεως, το φρόνημα της ενυπόστατης ελπίδας στον αναστάντα Κύριο. Κάτι που ασφαλώς υπήρχε στο παρελθόν, όταν ενώπιον πλήθους πιστών και με παρατηρητή έναν Μωαμεθανό -  κατακτητή των αγίων Τόπων, το άγιον Φώς κατήλθε εξ ουρανού και άναψε την Κανδήλα των Ορθοδόξων σχίζοντας την μαρμάρινη κολώνα και αφήνοντας στα σκοτάδια τους Κόπτες. Είχαν αυτοί αναλάβει να βγάλουν από το ιερό Κουβούκλιο το άγιον Φως.

Τι δουλειά, λοιπόν, έχουν οι φωνές, οι κραυγές, και οι αλλαλαγμοί, όπως ήταν των "προφητῶν τῆς αἰσχύνης" του Βαάλ και του Αχαάβ ; "καὶ ἐπεκαλοῦντο ἐν φωνῇ μεγάλῃ καὶ κατετέμνοντο κατὰ τὸν ἐθισμὸν αὐτῶν ἐν μαχαίραις καὶ σειρομάσταις ἕως ἐκχύσεως αἵματος ἐπ᾿ αὐτούς" (1).·Ο προφήτης Ηλιού τους περιγελούσε : "καὶ ἐμυκτήρισεν αὐτοὺς Ἠλιοὺ ὁ Θεσβίτης καὶ εἶπεν· ἐπικαλεῖσθε ἐν φωνῇ μεγάλῃ, ὅτι θεός ἐστιν, ὅτι ἀδολεσχία αὐτῷ ἐστι, καὶ ἅμα μή ποτε χρηματίζει αὐτός, ἢ μή ποτε καθεύδει αὐτός, καὶ ἐξαναστήσεται"(2). Κατόπιν αυτών, καταλαβαίνει κανείς και την "ἀδολεσχία" όλων αυτών, που κάθονται να κουβεντιάσουν αυτά τα θέματα με τον κ. Καλόπουλο ή άλλους. Το θαύμα γίνεται, ελάχιστοι όμως είναι αυτοί που το ζουν και περί αυτού μαρτυρία δίδουν.

(1) Εκείνοι εκαλούσαν τον θεόν των με ακόμη μεγαλυτέραν φωνήν και, κατά την ειδωλολατρικήν των συνήθειαν, κατέκοπτον τον εαυτόν των με μαχαίρας και με αγκαθεράς λόγχας, μέχρις ότου έρρεεν επάνω εις τα σώματά των το αίμα.
Παλαιά Διαθήκη, Βσ. ιη-28
(2) ο δε προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης, ειρωνευόμενος αυτούς, τους είπε· “παρακαλέσατε αυτόν με ακόμη μεγαλυτέραν φωνήν, διότι είναι θεός ! Ισως φλυαρεί κάπου, πιθανόν να ευρίσκεται προς σωματικήν του ανάγκην, δεν αποκλείεται και να κοιμάται. Φωνάξτε, δια να εξυπνήση” !
Παλαιά Διαθήκη, Βσ. ιη-27.