Μας κυβερνούν οι μειοψηφίες

 Διαβάσαμε :

Οι ομάδες αυτές (σ.σ. αντιεξουσιαστές και αναρχοαυτόνομοι) είναι εδώ και πολλά χρόνια οι αναμφισβήτητοι πρωταγωνιστές της προβολής των διαδηλώσεων από τα ΜΜΕ. Εχουν άλλωστε όλα τα προσόντα για να κάνουν σπουδαία καριέρα στην τηλεοπτική δημοκρατία μας. Είναι απρόσωποι, dark, καταστροφείς, ριψοκίνδυνοι, σκληροί στις μάχες του δρόμου, χωρίς πολιτική πλατφόρμα, χωρίς ιδεολογικούς περιορισμούς και με διάθεση να βεβηλώσουν τα «ιερά και τα όσια». Ολα αυτά συνθέτουν ένα ελκυστικό πρότυπο για κάποιους νέους. Η συνάντηση του ρομαντισμού με τον μηδενισμό άλλωστε τροφοδοτεί τη δεξαμενή της βίας. Με την πάροδο των χρόνων, λοιπόν, στον αντεξουσιαστικό χώρο έχει διαμορφωθεί ένας αναπαραγόμενος σκληρός πυρήνας «επαγγελματιών της βίας» που διαθέτουν οργάνωση και λειτουργούν ως ομάδες κρούσης. Ηταν αναπόφευκτο στην πορεία ορισμένα από τα πιο ακραία στοιχεία αυτού του χώρου να προσανατολιστούν στην ένοπλη δράση. Αυτός είναι και ο λόγος που παρά τις αλλεπάλληλες συλλήψεις το τρομοκρατικό φαινόμενο επιβιώνει. Επιβιώνει, αλλά και αλλάζει.
(Σταύρος Λυγερός, Πρώτο Θέμα, 13/04/2015, "Ξεκολλάτε από Ξηρούς και λαθρομετανάστες") .

κχ
Αυτή η πολιτική μεθόδευση δεν είναι νέα. Μας πηγαίνει μερικούς αιώνες πίσω και, νομίζω, δεν είναι αυθαίρετο το συμπέρασμα που ακολουθεί. Δηλαδή, ότι η δαρβινική θεωρία έγινε αποδεκτή εκ μέρους του βρετανικού θρόνου, λόγω του κινδύνου ανατροπής που αντιμετώπιζε. Οι ριζοσπάστες στους οποίους ανήκε ο Δαρβίνος, έκαναν ευμενώς δεκτές τις προτάσεις του, επειδή ανέτρεπαν τη βιβλική Διήγηση, τη σχετική με την προέλευση του ανθρώπου. Απώτερος στόχος η κατάργηση του θεσμού της βασιλείας, άρα και της εκκλησιαστικής αρχής, αφού ο εστεμμένος βασιλιάς των Βρετανών συμβαίνει να είναι πάντοτε αυτή η αρχή. Επιδίωξη των ριζοσπαστών ήταν η κατάργηση των παλαιών θεσμών και η επικράτηση νέων, όπως ακριβώς είχε γίνει στη Γαλλία. Ήταν άλλωστε σχετικά σύντομο το χρονικό διάστημα μεταξύ την γαλλικής επανάστασης (1789) και του, ας πούμε, κινήματος των Άγγλων Ριζοσπαστών, όπου πρωτοστατούσε ο Δαρβίνος - ήταν και άλλοι - Τόμας Χένρυ Χάξλεϋ - με τη θεωρία του (1830).
Κατόπιν τούτων, η πολιτική Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, καλείται να διαβεί τον Ρουβίκωνα, τις μειοψηφίες που θέλουν να μας κυβερνήσουν. Τις πολιτικές επιλογές δεν μπορούν αυτές να επιβάλλουν. Βλέπε
(1) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/04/blog-post_36.html 
(2) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/04/blog-post_11.html

Και ως ένθετο. Η απόρριψη των δαρβινικών θεωριών έγινε από τον επίσκοπο της Οξφόρδης Σάμιουελ Γουίλμπερφορς για να περάσει στη συνέχεια στα χέρια άλλων, άσχετων βέβαια με το αξίωμα του επισκόπου, σχετικών όμως με το αξίωμα του, πανεπιστημιακών και ακαδημαϊκών τίτλων, επιστήμονα. Διαβάζουμε στη Βικιπαιδεία, λήμμα "Κάρολος Δαρβίνος" :

Όταν ρωτήθηκε από τον Γουίλμπερφορς αν καταγόταν από τους πιθήκους από την πλευρά του παππού του ή της γιαγιάς του, ο Χάξλεϋ φέρεται να ψέλλισε στον εαυτό του: «Ο Κύριος τον έριξε στα χέρια μου» και απάντησε ότι θα προτιμούσε «να κατάγεται από πίθηκο παρά από έναν καλλιεργημένο άνθρωπο, που χρησιμοποιεί τα χαρίσματα της μόρφωσης και της ευγλωττίας στην υπηρεσία της προκατάληψης και της παραπλάνησης». Η ιστορία διαδόθηκε σε όλη τη χώρα ως o Χάξλεϋ να είχε πει ότι θα προτιμούσε να είναι πίθηκος παρά επίσκοπος.

Αν λοιπόν λάβει κανείς υπόψη και τις παράλληλες, για την εποχή εκείνη, κοινωνικές αναταραχές, νομίζω, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο βρετανικός θρόνος ήταν εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να υποταχθεί στις προτάσεις της μειοψηφίας των δαρβινιστών λόγω του κινδύνου που διέτρεχε. Συγκεκριμένα :

Βρετανία και Ιρλανδία τον 19 ο αιώνα " Στη Βρετανική κοινωνία... επικρατεί κοινωνική αναστάτωση, γαιοκτήμονες εναντίον βιομηχάνων, εργάτες εναντίον αφεντικών, επαρχία εναντίον μητρόπολης, οι πεινασμένοι και εξεγερμένοι απειλούν την ατομιστική νοοτροπία της μεσαίας τάξης, έχει καλλιεργηθεί η ανάγκη αλλαγών, οι διεκδικήσεις συνεχίζονται, 1834, «Νόμος Περί Πτωχών», τα πτωχοκομεία για άπορους ως νόμος της πολιτείας, 1838, «Καταστατικός Χάρτης του Λαού» με τα έξι σημεία που προκαλούν ανησυχία στο πολιτικό κατεστημένο: Δικαίωμα Ψήφου, μυστική ψηφοφορία, ισομεγέθεις εκλογικές περιφέρειες, κατάργηση του κριτηρίου περιουσίας για τους βουλευτές, βουλευτική πληρωμή και ετήσια εκλογή κοινοβουλίου, 1839, διαδήλωση που κατεστάλη βίαια με την παρέμβαση του στρατού, 1840, ο Καρλ Μαρξ αξιολογεί τη Βρετανία, «... Ο καπιταλισμός είναι καταδικασμένος να πνιγεί μέσα στο ίδιο του το πλεόνασμα»" (*) . Θα συμπληρώναμε, του κίβδηλου (χωρίς αντίκρυσμα) κυρίαρχου χαρτονομίσματος, που ονομάζεται δολάριο - in God we trust, γράφει πάνω - ή ευρώ.

(*) http://www.slideshare.net/Bioedu/darwin-1219669