Αφιέρωμα στην ακαδημαϊκή Γνώση

Το αμέσως προηγούμενο άρθρο αφορούσε στην κακουργηματική - δεν υπερβάλλω - τηλεόραση και τον καταστροφικό της ρόλο, που επισημαίνει εύστοχα ο αρθρογράφος κος Δ. Μακρής. Προς επιβεβαίωση των ισχυρισμών του περί βλασφημίας και των δεινών που ακολουθούν, παραθέτω και ένα σχόλιο δικό μου, που αφορά σε όσα είπε πανεπιστημιακός καθηγητής της Θεολογίας (κος Μάριος Μπέζγος) του Αθήνησι ευαγούς ιδρύματος. Ήταν μάλιστα Μ. Δευτέρα και η τηλεπαρουσιάστρια (κα. Ρίκα Βαγιάννη) τον κάλεσε να μας πει λίγα διαφωτιστικά για να μπούμε καλύτερα στο πνεύμα της Μεγάλης Εβδομάδας.

Στο ερώτημα της κας. Βαγιάννη σχετικά με τον ιστορικό Ιησού κατά πόσον υπήρξε - διότι, είπε η κα. Βαγιάννη, "υπάρχουν άλλοι ιστορικοί οι οποίοι ..." - ο καθηγητής Θεολογίας κ. Μάριος Μπέζγος είπε : "Είναι σαν να με ρωτάτε αν οι "Αδελφοί Καραμαζώφ" υπήρξαν ή αν δεν υπήρξαν".

Με αφορμή αυτό έγραψα τα κατωτέρω:

Όταν ο Ιησούς συγκρίνεται με τους "Αδελφούς Καραμαζώφ" και η Ιστορία συγχέεται με τη μυθοπλασία, τότε καταλαβαίνει κανείς σε τι βαθμό διάβρωσης και στρέβλωσης οδηγεί η Αισθητική (: Κύκλοι των καλλιτεχνών και διανοούμενοι) τη Θεολογία. Η συνέντευξη αυτή είναι το πλέον χαρακτηρηστικό δείγμα της νεοορθοδοξίας και της νοοτροπίας που καλλιεργεί, πηγή της οποίας - δεν είναι τολμηρό να το πει κανείς - είναι η "ορθοδοξία η ρούσσικη", που λέει και ο Μακρυγιάννης. Γράφει : Χορτάσαμεν ελευθερία συνταγματική από τους Άγγλους και τους Γάλλους και ορθοδοξία ρούσικη".

Παρενθετικά, η σύγκρουση μεταξύ των διανοουμένων Ντοστογιέφσκι και Τουργκένιεφ, (ήταν σύγχρονοι), δεν ήταν αντιπαράθεση μεταξύ θρησκείας και μηδενισμού. Ήταν σύγκρουση μεταξύ Αισθητικής και Μηδενισμού με τελικό νικητή, όπως ήταν αναμενόμενο, τον τελευταίο. Οι μπολσεβίκοι νίκησαν και οι αισθητικοί πήραν το δρόμο για την Ευρώπη, την πηγή της "ρούσσικης ορθοδοξίας".
Μολυσμένο βέβαια το νερό της πηγής και αν το ψάξουμε, δεν θα δυσκολευτούμε να ανακαλύψουμε το δράστη.
"Τον πάπα να καταράσθε ως αίτιον".

Αυτό ήταν το σχόλιο. Αν, τώρα, κάποιος μου πει ότι διαβλέπει εικονοκλαστικές τάσεις πίσω από αυτά που γράφω, θα τον παρακαλούσα να μου πει με τη σειρά του, τι διαθέσεις βλέπει να κρύβονται όπισθεν των όσων είπε ο κύριος καθηγητής.

Κατά τους μετανεωτερικούς σύγχρονους θεολόγους, ο πρωτομάρτυς άγιος Στέφανος, ο Απ. Παύλος, ο Απ. Πέτρος και πλήθος άλλοι αυτόπτες και αυτήκοοι μάτυρες, θυσιάστηκαν επειδή ήταν ιδεοληπτικοί, ιδεοψυχαναγκαστικοί και άτομα με γενικά διαταραγμένο ψυχισμό. Είχαν στο μυαλό τους ένα αυτοσχέδιο νοσηρό νοητικό μοντέλο, οι δυστυχείς, και θυσιάστηκαν για να διαδώσουν ένα ψευδές γεγονός, μια κάλπικη μαρτυρία, ένα είδωλο της φαντασίας τους.

Φαντάζομαι, αν έθεταν το ερώτημα περί της ιστορικής βεβαιότητας του Ιησού ή ακόμη και αυτό της εκ νεκρών εγέρσεως του Ζωοδότη, με τίμημα την καθηγητική του έδρα, ο κ. Μπέζγος θα απαντούσε σιβυλλικά, όπως και απάντησε. ("Θα σε ξεράσω, γιατί δεν είσαι ούτε ψυχρός, ούτε θερμός, είσαι χλιαρός" και δεν θα ήταν δική του απάντηση ). Αν δε το διακύβευμα της απάντησης ήταν η ίδια του η ζωή, τότε δεν θα δίσταζε να μας πει ότι όλα αυτά είναι ένα καλοστημένο παραμυθάκι.

Κρίμα στα παιδιά που βγαίνουν από τα πανεπιστήμια έχοντας τέτοιους δασκάλους. Κι ακόμη μεγαλύτερο κατάκριμα σε μια Εκκλησία στην οποία ιεραρχούν άνθρωποι ακατάλληλοι. Ιεράρχες που ενδιαφέρονται να βγαίνουν μέσα από τους κόλπους της άνθρωποι τύπου "λαπάς" (σημ. προσέξετε μην κάνετε λάθος τον τόνο και βρεθώ ακούσια στο δικαστήριο) και όχι άνθρωποι που θα αγωνιστούν για την πίστη αυτή. Η πίστη μας δεν είναι πίστη που επιβάλλεται σε κανένα. Είναι πίστη που σε διδάσκει να αγωνίζεσαι για να την προστατεύσεις. Όχι για να την επιβάλλεις.

Η προστασία της πίστης δίνεται με το αίμα αυτών που την υπερασπίζονται.
Κατά βάση με το λόγο και όταν χρειάζεται - στην περίπτωση που αμύνεσαι - έμπρακτα και ενίοτε δια των όπλων. Στην ιστορική μας πορεία ούτε "ταλιμπάν" υπήρξαν ποτέ, ούτε "μουτζαχεντίν", ούτε Σταυροφόροι, ούτε ιεραπόστολοι, που έστρωναν το δρόμο για να περάσει άλλοτε η αποικιοκρατία και σήμερα ο οικουμενισμός και η Νέα Τάξη.

Ο δρόμος αυτός είναι σήμερα έτοιμος, διάπλατος και φαρδύς - φροντίζει γι΄ αυτό η τηλεόραση και πολλά άλλα. Κάτι πέτρες μόνο υπήρχαν σκόρπιες εδώ κι εκεί. Τις πετάξαμε. Είπαμε, ήταν οι παλαιοημερολογίτες.



Το μικρό αυτό δοκίμιο και οι φωτογραφίες, αφιερώνονται στους ακαδημαϊκούς μας διδασκάλους και τη γνώση που μεταλαμπαδεύουν στις επερχόμενες γενιές.