Στη φωτογραφία το ποίμνιο που αποθεραπεύτηκε και αποθρησκειοποιήθηκε δια του εκκλησιαστκού γεγονότος.
Οφείλω προοιμιακά να ζητήσω συγγνώμη από τον αναγνώστη. Θα τον κουράσω με αυτά που θα ακολουθήσουν. Πρέπει όμως να ειπωθούν.
Το ασυγχώρητο λάθος - κυριολεκτικό δράμα - των σύγχρονων ακαδημαϊκών μας θεολόγων και ακαδημαϊκών επισκόπων ομοίως, είναι ότι βρίσκονται ανεπαισθήτως βουτηγμένοι στην αίρεση. Και νομίζουν ότι επικαλούμενοι τους Φιλοκαλικούς πατέρες θα φανούν Ορθόδοξοι. Απευθύνονται στο ορθόδοξο ποίμνιο, που οι ίδιοι έχουν φροντίσει (σημ. ανεπαισθήτως βουτηγμένοι στην αίρεση) να το δυτικοποιήσουν, και το κατηχούν λες και απευθύνονται σε παπικούς ή προτεστάντες, ως να μην είναι βαφτισμένοι ορθόδοξοι. Το θρησκειοποιημένο ποίμνιο, όπως υποθέτουν, καιρός να καταλάβει ότι τώρα πρέπει να εκκλησιαστικοποιηθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός. Διότι οι προ αυτών (ακαδημαϊκοί) θεολόγοι και (ακαδημαϊκοί) επίσκοποι το αρρώστησαν με τη χρήση του όρου "θρησκεία" και την εξ αυτής θρησκευτικότητα. Το ποίμνιο έκανε τη θρησκεία θρησκευτικότητα και η θρησκευτικότητα έγινε ιδεολογία. Γιατί; Διότι αγνόησε τον όρο "εκκλησία". Έτσι, γέμισαν τα τρελλοκομεία, καιρός να διαγράψουμε τη θρησκεία. Δεν ήξεραν οι άφρονες (οι πριν από τους σημερινούς σώφρονες) ότι όλους αυτούς τους αιώνες ο χριστιανισμός προσπαθούσε να καταργήσει τη θρησκεία και στη θέση της να βάλει την εκκλησία. Έπρεπε να περιμένουμε τον π. Ρωμανίδη εξ Αμερικής να μας ανοίξει τα μάτια, να μας θεραπεύσει από τη μακροχρόνια ασθένεια της θρησκείας.
Και εντάξει, ας υποθέσουμε ότι τώρα γίναμε καλά, εκκλησιαστικοποιηθήκαμε, αποθρησκειοποιηθήκαμε και αποϊδεολογικοποιηθήκαμε. Υπάρχουν όμως μερικά ερωτήματα, στα οποία πρέπει να μας απαντήσουν οι σώφρονες, και για τα οποία δεν χρειάζεται να προσθέσω την καταφανή διαπίστωση ότι ήδη αποϊεροποιηθήκαμε.
Και τώρα στα ερωτήματα.
Τι μας διασφαλίζει ώστε να μην πέσουμε στην παγίδα να κάνουμε πάλι ιδεολογία και την εκκλησία; Τι είναι αυτό που μας εκθέτει στην ιδεολογική "νόσο της θρησκείας" και τι μας προστατεύει από την "ασθένεια της εκκλησίας"; Μήπως είναι το εμπειρικό "εκκλησιαστικό γεγονός"; Αν είναι έτσι, γιατί και πώς αυτό το "γεγονός" αποκλείει το "θρησκευτικό γεγονός"; Τι ανοησία είναι αυτή, από τη μια να αηδιάζουμε με τη θρησκευτικότητα και από την άλλη να επαινούμε το "εκκλησιαστικό γεγονός"; Αν δεν μας αρέσει η θρησκευτικότητα, το ίδιο αντιπαθητική πρέπει να μας είναι και η εκκλησιαστικότητα. Λεκτικοί αυτοσχεδιασμοί ανάμεσα σε θρησκευτικότητα και εκκλησιαστικό γεγονός δεν στέκουν. Ή αν τους δεχόμαστε, καταλήγουν σε προφανή αυθαίρετα και αφοριστικά σχήματα εντελώς παράλογα, όπως για παράδειγμα ο μετεωρισμός μεταξύ θρησκευτικότητας και εκκλησιαστικού γεγονότος. Το θρησκευτικό γεγονός οφείλουμε να το κρίνουμε και να το συγκρίνουμε με το εκκλησιαστικό γεγονός. Αν πάσχει το ένα από αυτά, είμαστε υποχρεωμένοι να υποδείξουμε ποιο από τα δυο, σε τι, και να κάνουμε ό,τι είναι χρήσιμο και απαραίτητο. Όχι όμως ανοηταίνοντας να καταργούμε τη λέξη θρησκεία. Τακτική που, αν μη τι άλλο, θυμίζει το "πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι".
Είναι η εκκλησία λατρευτική έκφραση και φανέρωση της θρησκείας. Αν καταργήσουμε τη θρησκεία και μείνουμε μόνο στην εκκλησία - λατρευτική έκφραση και γεγονός, τότε τι εκφράζει η ... έκφραση της λατρείας; Αυτή την ίδια την έκφραση του γεγονότος ή μήπως ένα ανέκφραστο γεγονός; Προφανώς το ανέκφραστο διότι η έκφραση της ... έκφρασης είναι αλογία (κατά την προσφιλή έκφραση των σωφρόνων). Αν είναι έτσι, τι εμποδίζει το ανέκφραστο να είναι αυτό που ονομάζουμε θρησκεία; Και τι εμποδίζει το λατρευτικά εκπεφρασμένο ανέκφραστο "γεγονός" από του να ιδεολογικοποιηθεί; Γιατί δε όχι, να καταντήσει είδωλο; Δηλαδή να ειδωλοποιηθεί το εκκλησιαστικό γεγονός, όπως αφήνεται να εννοηθεί από όλους εκείνους που στρατεύουν κατά της θρησκείας με σύνθημα "ο χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, είναι εκκλησία".
Προφανώς, τα ερωτήματα αυτά δεν απασχόλησαν αυτούς που πρότειναν τον εξοβελισμό της θρησκείας και την αντικατάστασή της από την εκκλησία. Δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο στον οποίο περιέρχονται : Στην ειδωλοποίηση της εκκλησίας, διότι πλέον παύει να υπάρχει η ειδωλοποιός, κατά τους σώφρονες, θρησκεία. Το εκκλησιαστικό γεγονός (εμπειρία της λατρείας) γίνεται αυτόχρημα μη εμπειρία, μη γεγονός, άρα και μη εκκλησία. Αντίθετα, η διατήρηση της θρησκείας κατοχυρώνει την εκκλησία, ως λατρευτική έκφραση, η οποία έκφραση ή γεγονός, μπορούμε να πούμε, "επί το πρωτότυπον διαβαίνει", μορφοποιώντας το ανέκφραστο. Παράλληλα όμως διατηρώντας ακέραιο το άφραστο, το ακατάληπτο και το ανειδωλικό θείο της θρησκείας ("άπειρον, ή και άρρητον, το θείον και ακατάληπτον").
Συμπερασματικά θα ήθελα να πω το εξής. Θρησκεία και εκκλησία είναι δυο διαφορετικοί όροι με αντίστοιχο περιεχόμενο και φορτίο. Δεν διαχωρίζονται, αλλά δεν είναι το ίδιο. Η νοηματοδότηση εκάστου εξ αυτών τα διακρίνει, τα διαφοροποιεί, αλλά δεν διασπά την ενότητά τους. Αυτό είναι το έργο που τελεί η ζείδωρος πίστη.
11 σχόλια:
Βρε κύριε Χριστοδουλίδη μου, έλεος!
Μας τα έδεσες φιόγκο τα μυαλά με την επιχειρηματολογία σου, έλεος!
Πρέπει να κάνω έξτρα μεταμόσχευση εγκεφάλου για να σε καταλάβω...αμάν αμάν αμάν!
-ΜΑ ΗΤΑΝΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΟΟΟΣΟ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΣ;
:-ο
Kai oute kan mia foto gia na mhn pathoume egefaliko apo ta tosa vathystoxasta, edw mesa...
Parola afta...esena pshfizw gia thn egxeirhsh...
Σαλογραία,
Ευχαριστώ για το σχόλιο. Το ήξερα ότι αυτά θα ήταν δύκολα. Γι΄ αυτό ζήτησα προκαταβολικά συγγνώμη. Ούτε σε μένα αρέσουν. Αλλά, βλέπεις, μας προκαλούν οι σώφρονες και με τα δικά τους όπλα πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε. Με τα ίδια επιχειρήματα πρέπει να τους δείξουμε τα λάθη που κάνουν.
Σωστά, πρέπει με επιχειρήματα να αντικρούουμε τα δικά τους - είναι και οι ίδιοι εξαιρετικά ικανοί στο να παρουσιάζουν το ψεύτικο ως αληθινό - πώς εκπαιδεύονται σχετικά οι ιεχωβάδες? Η ίδια μέθοδος. Μόνο που όσα και επιχειρήματα να τους παρουσιάσουμε και να τους αντικρούσουμε και πάλι απαντούν κάτι άσχετο προβάλλοντάς το ως καίρια αντίκρουση! Επειδή ζουν στον παραλογισμό έχουν μάθει και να τον επιβάλλουν - έχει γίνει δεύτερη φύση τους.
Οι δε πιστοί - όπως σωστά λέτε - δέχονται ένα είδος δυτικής - παπικής κατήχησης πιστεύοντας ότι πρόκειται για τις θέσεις της ορθοδόξου εκκλησίας - βλέπετε όταν οι αιρετικοί ισχυρισμοί προβάλλονται από λαικούς που γυρίζουν με φυλλάδια στο δρόμο γίνεται αντιληπτή η αιρετική φύση τους. Οταν όμως προβάλλονται από ανθρώπους φέροντας τα άμφια ορθόδοξου ιερέως ή ορθόδοξου αρχιερέως και δη εντός ορθοδόξου ναού τότε το αιρετικό κήρυγμα γίνεται αυτομάτως ορθόδοξο.
Αν οι πιστοί δεν καταλάβουν την πλάνη που βιώνουν τότε είναι χαμένοι. Θα έχουν την ίδια τύχη με τους αιρετικούς ποιμένες τους. Και πρέπει να προσπαθήσουν γι' αυτό - να ζητήσουν σχετικά την βοήθεια του Θεού για να λάβουν τον φωτισμό επ' αυτού. Οταν είναι απορροφημένοι στο ύψος των αποδοχών τους - τα όργανα του Θηρίου το κανονίζουν αυτό - τότε δεν βλέπουν τίποτα.
Η προσκόλληση στο προσωπικό συμφέρον - με διάφορες μορφές - δεν αφήνει χώρο για τίποτα.
Πρέπει κάποιος να προσκολληθεί στο Θεό και μόνο. Διαφορετικά είναι χαμένος.
Ετσι που έχει αναπτυχθεί η προσωληψία και στο χώρο της εκκλησίας - όχι μόνο των πολιτικών κομμάτων - είναι δύσκολο να δουν οι πιστοί ξεκάθαρα.
Σωστές και χρήσιμες οι επισημάνσεις σας. Απλά μακάρι να υπήρχε τρόπος να δημιουργήσουν προβληματισμό σε ευρύ κύκλο πιστών. Σήμερα οι άνθρωποι είναι σαν μην ακούν τίποτα. Είναι κωφοί και τυφλοί. Τι διαφέρουμε στη σύγχρονη Ελλάδα από τους σταυρωτές του Χριστού? Η διαφορά μας είναι ότι είμαστε χειρότεροι από αυτούς. Εκείνοι δεν ήξεραν την αλήθεια και δεν είχαν βιώσει τη ζωντανή παρουσία του - κάθε οικογένεια στη χώρα αυτή έχει βιώσει τουλάχιστον ένα θαύμα - ζωντανή απόδειξη της επέμβασης του Θεού. Και ποια είναι η ανταπόδοση στις δωρεές του Θεού? Να προβάλλουμε στην τηλεόραση την σταυρική του θυσία - άντρας φερόμενος ως ο Ιησούς να πεθαίνει στο Σταυρό και την ίδια ώρα να παρουσιάζεται γυναίκα να γεννάει!!! Εκεί είμαστε. Ας μας ελεήσει ο Θεός και ας θεωρήσει ότι έχουμε χάσει τα λογικά μας λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε. Διαφορετικά, τα Σόδομα είναι ένα τίποτα.
Πολύ επίκαιρο το άρθρο σας αυτό. Οσο πιο επίκαιρο γίνεται.
Χαιρετισμούς,
Παναγιώτης, Νέα Σμύρνη, Αθήνα
H foto...poly prwth!
Ευχαριστώ τον anonymo και τον Παναγιώτη (:Εκείνοι δεν ήξεραν την αλήθεια και δεν είχαν βιώσει τη ζωντανή παρουσία του - κάθε οικογένεια στη χώρα αυτή έχει βιώσει τουλάχιστον ένα θαύμα - ζωντανή απόδειξη της επέμβασης του Θεού) με την τόσο εύστοχη επισήμανση.
ΑΥΤΟΣ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ ΕΚΛΕΨΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΟΥ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΓΡΑΨΕΙΣ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ;
Σαν συνέχεια αυτών που έγραψα, δίνω και ένα σχόλιο το οποίο άφησα σε θέμα σχετικό με τα παραπάνω.
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς διαμαρτύρεται για μια απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου σχετική με τον όρκο, όπου πλέον κανείς δεν υποχρεώνεται σε όρκο (θίγεται το ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο της θρησκείας). Το σχόλιο ήταν :
Σεβ.επίσκοπος Σεραφείμ : "Μόνιμος και σταθερός στόχος των ελεγχομένων από διεθνιστικό σιωνιστικό λόμπυ οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η αποθρησκειοποίηση των κρατών μελών"
Κυπριανός Χ : Αυτά γράφει ο σεβασμιότατος Πειραιώς. Εγώ απλά θα τον παραπέμψω σε συνεπίσκοπο δικό του (δεν τον αναφέρω, αλλά αν μου το ζητήσει θα το κάνω) όπου μας λέγει ότι η θρησκεία μας αρρωσταίνει βαριά. Ότι πρέπει να διαγράψουμε από το λεξιλόγιο τη λέξη "θρησκεία" και στη θέση της να έχουμε μόνο την "εκκλησία" και το "εκκλησιαστικό γεγονός".
Η θρησκεία είναι υπεύθυνη διότι θρησκειοποιεί τον χριστιανισμό, τον κάνει θρησκευτικότητα και αυτό μας οδηγεί σε πλείστα δεινά : Φανατισμό, ιδεοληψία, συναισθηματισμούς και άλλου είδους εγωκεντρικές αγκυλώσεις.
Με άλλα λόγια, ο συνεπίσκοπος του σεβ. Πειραιώς μας προτείνει να αποθρησκειοποιηθούμε - ότι ακριβώς προσπαθούν τα ποικίλα διεθνιστικά λόμπυ - για να εκκλησιαστικοποιηθούμε στη συνέχεια με το "γεγονός".
Αν αυτό δεν αποτελεί "νεροκουβάλημα" στο μύλο του διεθνισμού πάσης φύσεως, δεν γνωρίζω τι άλλο θα μπορούσε να είναι. Η πρόφαση να μετάσχουμε στην εκκλησιαστικοποίηση ή καλύτερα στο "εκκλησιαστικό γεγονός", είναι ουσιαστικά μια πομφόλυγα, μια τρύπα στο νερό. Αυτός που θα αποθρησκειοποιηθεί θα έχει εισέλθει στο χώρο της αποϊέρωσης και κανένα "εκκλησιαστικό γεγονός" δεν θα έχει να του προσφέρει τίποτα.
Μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας. Μη τα ρίχνουμε όλα στα διεθνιστικά σιωνιστικά λόμπυ και παρακαλείται ο σεβασμιότατος να συζητήσει λιγάκι με τους συνεπισκόπους του.
Να του θυμίσω ότι στο παρελθόν είχε δοθεί μάχη για το ομοούσιο και το ομοιούσιο, για το εκ δυο και το εν δυο, όπως και για άλλες πολλές παρόμοιες λεπτομέρειες. Σήμερα που πετάνε τη θρησκεία στα σκουπίδια για να φτιάξουν τάχα τα της εκκλησίας, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.
Προκόψαμε.
Ένα ακόμη σχετικό σχόλιο:
Μητροπολίτης Ν : "Όπως δίδασκε ο αείμνηστος π. Ιωάννης Ρωμανίδης, με τον όρο θρησκεία νοείται η ταύτιση του ακτίστου με το κτιστό, και μάλιστα η ταύτιση των παραστάσεων του ακτίστου με τα νοήματα και ρήματα της ανθρώπινης σκέψης και, βέβαια, αυτή η ταύτιση είναι το θεμέλιο της θρησκείας και της λατρείας των ειδώλων."
Κυπριανός Χ : Ο π. Ρωμανίδης μπορεί να τα έλεγε αυτά απευθυνόμενος στο ανερμάτιστο και "σαλατοποιημένο" ποίμνιο της διασποράς. Στο οποίο κάποια ίχνη Ορθοδοξίας θα είχαν απομείνει. Τους πρότεινε να ξεχάσουν τη θρησκεία και να αρχίσουν να βάζουν μέσα τους την εκκλησία. Αν όμως βγάλεις σε κάποιον από μέσα του τη θρησκεία, του αφαιρείς και το συναίσθημα κι έτσι, του φτιάχνεις το επιγενές, επίπλαστο και ψευδές εκκλησιαστικό συναίσθημα, το οποίο αντιπαθεί ο σεβασμιότατος.
Μητροπολίτης Ν : "Άν οι σύγχρονοι προβληματισμένοι άνθρωποι μπορούν να αναζητήσουν ένα νόημα στην εορτή της Γεννήσεως του Χριστού είναι ότι ο Χριστός με την Γέννησή του κατήργησε την αρρώστια της θρησκείας και την μετέβαλε σε ζωντανή Εκκλησία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην αυθεντική του έκφραση."
Κυπριανός Χ : Ευτυχώς που ο Χριστός με τη Γέννησή του δεν κατήργησε και τη γλώσσα (αφού κατήργησε τη θρησκεία). Τότε θα έπρεπε να συνεννούμαστε στη νοηματική, να μαθαίναμε ενδεχομένως τη γλώσσα των UFO και εν εθελοθρησκεία να φτιάχναμε ένα ζωντανό μίγμα εκκλησίας για κάθε δοξασία. Που δεν θα είχε μέσα της κανένα ίχνος συναισθήματος. Όσο για την φιλανθρωπία, αυτή θα την αναθέταμε στους Αισθητικούς, στους ψυχολόγους, στους κοινωνιολόγους, στη τηλεόραση ή σε κάποιους παγκόσμιους οργανισμούς.
Αυτό είναι το προτεινόμενο θεραπευτικό σκεύασμα. Λυπάμαι.
Και ο αντιφωνητής επίσκοπος Αναστάσιος της Αλβανίας προσθέτει :
"Όλοι οφείλουμε να αντισταθούμε στη χρησιμοποίηση της θρησκείας για πολεμικές συγκρούσεις, καθώς και για τη στήριξη της τρομοκρατίας."
Κυπριανός Χ : Σε ποιο κόσμο ζει ο σεβασμιότατος; Δεν του είπε κανείς ότι τη θρησκεία τη χρησιμοποιούν αυτοί που έφτιαξαν τους τρομοκράτες για να την καταργήσουν; Ήδη εμείς ξέρουμε ότι υπάρχει η "αρρώστια της θρησκείας" και κάνουμε προσπάθειες να την εξαλείψουμε (τη θρησκεία). Διάγνωση που έκανε διάσημο τον εξ Αμερικής π. Ρωμανίδη. Παραλίγο να πάρει και το Νόμπελ, αλλά αυτό δεν προβλέπετε, νομίζω, για τους ταγούς της χριστιανοσύνης.
Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, είπε ο Λένιν, και τούτοι δω, οι σημερινοί, μας λένε "η θρησκεία είναι το αφιόνι της τρομοκρατίας", την οποία κατασκεύασαν οι ανθρωποκτόνοι νόες τους.
Είδατε λοιπόν ότι η δομή του λόγου τους είναι περίτεχνη όταν θέλουν να περάσουν τα μηνύματά τους? Προς απάντηση στον ανώνυμο που ισχυρίσθηκε ότι το άρθρο ήταν περίπλοκο στη σύνταξή του.
Τώρα ως προς το περιεχόμενο των λεγομένων από τους θρησκευτικούς (τους ζητώ συγνώμη που τους συσχετίζω με τη θρησκεία!) εκπροσώπους που αναφέρθηκαν ανωτέρω, ουδέν σχόλιο.
Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει σχόλιο.
Θα τους απαντήσει ο Θεός. Και είναι
κοντά η ώρα.
Θανάσης, Βόλος
Δημοσίευση σχολίου