Αλληλογραφία με το ιστολόγιο του "αμέθυστου"

Αμέθυστος : Λάβαμε το παρακάτω εύστοχο σχόλιο απο τον κ.Κυπριανό Χριστοδουλίδη μαζί με μια πολύτιμη πληροφορία :

"Δεν έχω διαβάσει τίποτα σχετικό με τη μοναχή Γαβριηλία. Ούτε φυσικά και το υπό κρίσιν βιβλίο ("Η ασκητική της αγάπης"). Αρκετά γραπτά πάντως του π. Σαράντη έχω διαβάσει.

Επειδή δεν μπορώ να τα γνωρίζω όλα και μιας και έγινε λόγος για κριτική αυτού του βιβλίου, είμαι περίεργος να μάθω αν ο π. Σαράντης έχει ασχοληθεί ο ίδιος ή έχει αναθέσει σε κάποιον άλλο διάκονο, να γράψει παρόμοια κριτική για βιβλίο του Ράμφου, του Γιανναρά ή κάποιου άλλου που κινείται στους γνωστούς νεοεποχίτικους άξονες της μοντέρνας Ορθοδοξίας. Τον έχει απασχολήσει τον π. Σαράντη και τα πνευματικά τέκνα του ο βιβλιογραφικός οργασμός όλων αυτών ή όχι;

Εκείνο πάντως που γνωρίζω πολύ καλά, είναι ότι στο παρελθόν Γιανναράς και π. Σαράντης διατηρούσαν άριστες σχέσεις. Ο τελευταίος μάλιστα θα τολμούσα να πω ότι ήταν, κατά κάποιο τρόπο, θαυμαστής του. Και δεν ήταν ο μόνος"

Μετά απο αυτά γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί οπως δείξαμε και στην ανάρτηση μας της 17 Ιουνίου 2010, Οικουμενισμός και αντι-οικουμενισμός το ιδιο νόμισμα, γιατί λέει τα ίδια πράγματα με τον Γιαγκάζογλου σε σημείο μάλιστα να επαναλαμβάνει και τις προτάσεις του.
Θα γίνει επίσης εύκολα κατανοητό και το εξής σημείο στον πρόλογο της κριτικής εναντίων της γερόντισσας.
"Η Ορθόδοξος, θεανθρώπινη παράδοσις μας, η μόνη που πραγματικά σώζει την ανθρώπινη προσωπικότητα"
Πού βρήκε ο άγιος δογματολόγος πώς το περιεχόμενο της οικονομίας της σωτηρίας είναι η σωτηρία της προσωπικότητος ;
ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΒΕΒΑΙΩΣ
Αυτός είναι ο μέγας κριτής. Ένας υπονομευτής της πίστεως μας εκ των έσω, με ένδυμα φωτός. Έχει κηρύξει τον πόλεμο στους Χριστιανούς, όπως όλοι οι ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΟΙ. Ο Γιανναράς στον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη και ο πρ.Σαράντος στη Γερόντισσα Γαβριηλία.

Κυπριανός Χ : Αγαπητέ αμέθυστε,

Ευχαριστώ για την αναδημοσίευση του σχολίου. Θα σου έλεγα ότι ο Γιανναράς μας έχει διαφθείρει όλους. Αν τύχει να ακούσεις ή να διαβάσεις τον π. Μεταλληνό θα δεις πόσο συχνά αναφέρεται σ΄ αυτόν. Και αν ακόμη έχεις ακούσει ή διαβάσει, κάτι από τον Ναυπάκτου Ιερόθεο, πάλι αυτόν θα βρείς μπροστά σου. Δειγματοληπτικά, απόσπασμα από άρθρο του τελευταίου στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ του 2001, Χριστούγεννα :

"Τό μεγαλύτερο πρόβλημα του δυτικού Χριστιανισμού, αλλά και πολλών Ορθοδόξων, είναι ότι, όπως λέγει και ο Χρήστος Γιανναράς, θρησκειοποίησαν τον Χριστιανισμό, μετέτρεψαν την Εκκλησία σε θρησκεία. Καί έτσι καλλιεργούνται οι φονταμενταλισμοί, τα μίση και οι διαιρέσεις, η μαγική αντίληψη και σχέση με τον Θεό, η ανταγωνιστική διάθεση του ενός προς τον άλλο, η ατομοκρατική θεώρηση της ζωής, η χρησιμοθηρική και ωφελιμιστική αντίληψη της κοινωνίας, η φανταστική ερμηνεία των πάντων, η συναισθηματική προσέγγιση του βίου και γενικά η άποψη ότι ο άλλος αποτελεί και είναι απειλή της δικής μας ύπαρξης. Οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις τα φωτισμένα χριστουγεννιάτικα δένδρα, οι συναισθηματικές μελωδίες, οι ηθικοπλαστικές αναλύσεις καλύπτουν εγκληματικά την υπαρξιακή γύμνια και καθιστούν τον άνθρωπο τραγικό όν."

ΑΡΧΑΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ είπε : Εκείνο πάντως που γνωρίζω πολύ καλά, είναι ότι στο παρελθόν Γιανναράς και π. Σαράντης διατηρούσαν άριστες σχέσεις. Ο τελευταίος μάλιστα θα τολμούσα να πω ότι ήταν, κατά κάποιο τρόπο, θαυμαστής του. Και δεν ήταν ο μόνος.

Εάν το παραπάνω απόσπασμα είναι αληθές,τότε έχω να ειπώ ότι το πνεύμα της φιλικής ''θεολογικής συνάφειας'' και παρεούλας,παρεοκρατίας ''εισέβαλε'',διείσδυσε πολύ διαβρωτικά κ α ι στην Εκκλησία..

Πόσοι είναι,αλήθεια,οι fans και admirers του κυρίου στο κλειστό club του;Είμαι περίεργος και θα ήθελα να μάθω κάποτε..
Έχει βάλη,μήπως,προφίλ ''θεολογικής'' γνωριμίας και στο facebook;
AΙΣΧΟΣ ΚΥΡΙΟΙ ΠΟΛΛΑ ΒΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΒΑΡΥΤΙΜΗΤΟΙ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟΙ!

Κυπριανός Χ : "Ο Γιανναράς στον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη και ο πρ.Σαράντος στη Γερόντισσα Γαβριηλία."

Αν συνεχίσω και γράψω κάτι ακόμη, το ξέρω, θα θυμώσεις. Αλλά δεν θα σε παρεξηγήσω. Θα το γράψω :

... και ο π. Μεταλληνός στον Μακρυγιάννη.

Το έγραψα και ξαλάφρωσα. Τώρα, θύμωσε όσο θέλεις. Α, ναι. Λησμόνησα τον κοσμοκαλόγερο, τον Παπαδιαμάντη. Γι΄ αυτόν δεν είπαν τίποτα. Να τον ανασκολοπήσουν, όπως τον Μακρυγιάννη, δεν μπορούσαν. Το άξιζε άλλωστε, όπως και ο παπα-Νικόλας Πλανάς. ( Ότι υπάρχω το χρωστώ σ΄ αυτόν. Θα είχε πεθάνει η μητέρα μου αν δεν ήταν ο παπα-Πλανάς). Δεν άξιζαν όμως αυτοί που μίλησαν για τον κοσμοκαλόγερο και τον παπα-Νικόλα.


Αμέθυστος : Αγαπητέ φίλε κ.Κυπριανέ μάς εκπλήσσετε ευχάριστα γιά άλλη μιά φορά. Εννοούμε βεβαίως τόν Άγιο Νικόλαο Πλάνά, όχι τόν Μακρυγιάννη.
Εμείς δέν τον κατηγορήσαμε τον Μακρυγιάννη, προσπαθήσαμε να πάρουμε την μπουκιά από το στόμα τού Ράμφου. Πόλεμο δέν έχουμε; Με το Μακρυγιάννη προσωπικώς με συνδέουν μυστηριώδη γεγονότα. έδρασε στήν πόλη πού γεννήθηκα και τα "απομνημονεύματα" ήταν το πρώτο εξωσχολικό βιβλίο πού μπήκε στο σπίτι μας. Βαθειά επαρχία βλέπετε. Σπαράγμένη από τον εμφύλιο.
Έχουμε δέ στό σπίτι μας κάτι από τόν Άγιο Νικόλαο Πλανά και μυρώνει τίς μέρες μας. Θά θέλαμε να μάθουμε κι άλλα περί παπα-Γιώργη και Μακρυγιάννη.

Κυπριανός Χ : Ο Μακρυγιάνης έδρασε σε διάφορα μέρη, Άρτα,Αθήνα, Πάτρα, Ναύπλιο. Δεν ξέρω που αναφέρεσαι.

Το 1977 διάβασα τα "Απομνημονεύματα" και το 1983 τα "Οράματα και Θάματα", που το ξαναδιάβασα πρόσφατα πάλι. Σου το συνιστώ.

Ο π.Γ. Μεταλληνός μαζί με το λόγιο μοναχό Θεόκλητο Διονυσιάτη τον έβγαλαν πλανεμένο. Ίσως, επειδή γράφει συνέχεια για θρησκεία και θρησκεία και πουθενά δεν μας λέει τι τον συμβούλευε ο πνευματικός του και τι του έλεγε εκείνος. (Η Παναγιά τον φώτισε και δεν το έκανε). Οι σημερινοί ελεγκτές αγιότητος - δεν φαντάζομαι να το επιδίωκε ο Στρατηγός - πρέπει να γνωρίζουν τι κουβεντιάζεται στις εξομολογήσεις των πιστών. Αν αυτό δεν το ξέρουν τότε "ας πρόσεχαν".

"Φαίνεται όμως ότι η παράδοσις έμεινεν αμυδρά και τα καθ’ έκαστα απωλέσθησαν. Και ου μόνον τούτο, αλλά και το όνομα του μάρτυρος εκείνου παρεδόθη εις λήθην. Κατά το κοινόν λόγιον «φτωχός Άγιος δοξολογία δεν έχει»" (Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, "Φτωχός άγιος")

Όσο για το παπα-Νικόλα Πλανά.
Η μητέρα μου είχε αρρωστήσει κάπου εκεί στο ΄30-΄35 με τυφοειδή. Πολλοί πέθαιναν τότε, φάρμακα δεν υπήρχαν. Ψηνόταν στον πυρετό και άνοιξε μια στιγμή τα μάτια της. Είδε τον παπα-Νικόλα, την σταύρωσε κι έφυγε. Φώναξε τη μητέρα της (γιαγιά μου) : "Πες στον παππούλη να έρθη να του φιλήσω το χέρι", αλλά δεν ήταν κανείς εκεί. Ο παπα-Νικόλας ήταν γνωστός, ερχόταν σε γειτονικό σπίτι και εξομολογούσε τη γιαγιά μου. Η μητέρα μου έζησε και μου τα διηγήθηκε.

Αμέθυστος : κ.Κυπριανέ αναφέρομαι στην Άρτα. Όσον αφορά τό φλέγον θέμα τού Μακρυγιάννη έχουμε να πούμε το εξής. Οι εμπειρίες στίς οποίες αναφέρθηκε και ο Ράμφος είναι εκ τού πονηρού. Αυτό όμως ΔΕΝ κάνει τον Μακρυγιάννη πλανεμένο. Δηλ.ένας γέρος ασκητής ερημίτης βρήκε έξω από την σπηλιά του μιά νύφη πού έκλαιγε χωρίς να σκεφτεί τίποτα την πήρε στη σπηλιά και μετά από λίγες μέρες άρχισε να σκέφτεται να την παντρευτεί. Μόλις προσευχήθηκε η νύφη εξαφανίστηκε. Ήταν ο εωσφόρος. Αυτό δέν έκανε το γέροντα πλανεμένο. Πλανήθηκε.
Εάν ονομάζουν τόν Μακρυγιάννη πλανεμένο οφείλεται σέ άλλες σκοπιμότητες.
Νά δούμε πώς θα ζήσουμε εν Κυρίω τώρα πού μάς έμειναν μόνο δογματολόγοι.

Κυπριανός Χ : Οι εμπειρίες που είχε ο Μακρυγιάννης δεν τον παρακίνησαν ούτε να αποκτήσει δόξα, ούτε φήμη, ούτε χρήμα, ούτε βέβαια και αγιότητα.

Τον παρακίνησαν να γράψει αυτά που μας άφησε. Και όλα αυτά μιλούν για θρησκεία, για πατρίδα, για αρετή και τιμιότη, για οικογένεια. Αυτός ήταν ο καρπός των οραμάτων και των θαμάτων του, ο καρπός των πλάνων εμπειριών του.

Αν μου έβαζαν από τη μια μεριά τη θεολογία το Ρωμανίδη και από την άλλη τη "θεολογία" του Μακρυγιάννη, μα την αλήθεια, θα προτιμούσα αυτή του Μακρυγιάννη.

Αμέθυστος : Ο Μακρυγιάννης ήταν εμπειρικός ο Ρωμανίδης ήταν θεωρητικός όπως ήταν και ο Θεόκλητος, θεωρητικός. Όπως είναι και όλοι οι πνευματικοί με τά χιλιάδες πνευματικοπαίδια σήμερα.
Και γω τό ίδια θα διάλεγα το ίδιο, παρότι και ο Ρωμανίδης ήταν ένας πολύ γλυκός και αγαθός άνθρωπος.