Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα

"Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα", βροντοφωνάζει συχνά πυκνά η σαπίλα που βούλιαξε την πατρίδα στο χρέος. Για να είμαστε συνεργάσιμοι έπρεπε να δανειζόμαστε και αυτό κάναμε. Δεν φανταζόμαστε ποτέ ότι θα ερχόταν η στιγμή, όπου οι δανειστές θα μας ανακοίνωναν μετά λύπης - και φόβου μήπως βουλιάξει και το ευρώ μαζί μας - ότι άλλο δεν μας δανείζουν. Επειδή πλέον το χρέος μας "δεν ήταν βιώσιμο". Λες και δεν το γνώριζαν, λες και δεν ήταν αυτός ο στόχος τους.

Ετοιμάζονται τώρα να μας φέρουν έναν νέο πολιτικό σχήμα, που θα μας σώσει από την καταστροφή την οποία και γνώριζαν, και περίμεναν. Καιρός λοιπόν να τους δείξουμε εμείς ότι η δημοκρατία τους έχει αδιέξοδα και τη λύση δεν θα μας τη δώσουν αυτοί.

Θυμάμαι τώρα, σε παρένθεση τούτο, όταν είχαμε κάνει "την αγορά του αιώνα" με κάτι αεροπλάνα, εκείνη την περίοδο ραδιόφωνα, εφημερίδες και τηλεοράσεις, φώναζαν ότι υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας, των εγονών και των δισεγγόνων. Αλλά ποιος άκουγε; Όταν λοιπόν καθέ μήνα μαζευόμαστε για να πάρουμε το γλισχρό μηνιάτικο που μας έδινε το ΙΚΑ - γλισχρό διότι τότε δουλεύαμε με λίγα, για να έχουμε καλή σύνταξη - έλεγα στους συναδέλφους μου :

- Αυτά που πήρες είναι δανεικά, θα σου τα πάρουν πίσω και με τόκο.

Αλλά ποιος άκουγε; Οι συνάδελφοι κατέστρωναν απεργιακές κινητοποιήσεις και νέους αγώνες ...

Τώρα φτάσαμε στο σημείο αυτό. Μας παίρνουν πίσω αυτά που μας έδιναν και πάνε να φτιάξουν - να ανακυκλώσουν καλύτερα - τη σαπίλα και το βούρκο τους με την προσδοκία του "κάτι καλύτερο θα προκύψει". Και θα προκύψει με νέες εκλογές, όπου κάποια νέα πρόσωπα (σημ. οι αφανείς ολετήρες) θα μας δώσουν αισιόδοξες υποσχέσεις, ίσως, υπενθυμίζοντας το πολιτικό τους δόγμα : "Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα"!

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα όντως. Πότε όμως; Όταν ο ψηφοφόρος έχει πίτουρα μέσα εις την κεφαλήν του και είναι όπως εκείνος ο δυστυχής μετανάστης, που πήγε στην Αμερική και δεν ήξερε τη γλώσσα. Ζήτησε να μάθει τι έπρεπε να πει στο γκαρσόν για φαγητό κι ένας συμπατριώτης του πρότεινε "χαμ εντ εγκς" (ham end eggs) να του απαντήσει. Έγινε αυτό αρκετές φορές, κάποια στιγμή όμως βαρέθηκε και ρώτησε πάλι το συμπατριώτη για τη λέξη άλλου φαγητού. Εκείνος του συνέστησε να πει "μακαρόνι". Είπε λοιπόν τη λέξη αυτή στο γκαρσόν, αλλά αυτός τον ρώτησε πώς θα ήθελε τα μακαρόνια. Μη γνωρίζοντας λοιπόν τι του έλεγε, προτίμησε πάλι να ζητήσει : Χαμ εντ εγκς.

Έτσι γίνεται και με την ψήφο. Αφού δεν ξέρουμε τίποτα, αφού δεν καταλαβαίνουμε το μαγείρεμα που μας κάνουν με αυτό το "αδιέξοδα δεν υπάρχουν", πάλι ham end eggs θα ζητήσουμε. Επειδή κανείς δεν μας έχει πει ποιο είναι το αδιέξοδο της σάπιας δημοκρατίας τους. Και αυτό είναι ένα : Η πλήρης αποχή από την κάλπη και την ψήφο. Όταν οι κάλπες βρεθούν άδειες τότε θα δουν το δικό τους αδιέξοδο και ποια η δική μας διέξοδος. Εμείς θα δώσουμε τη λύση και όχι οι ληστές με την ψήφο.