Μνήμη μεγαλομάρτυρος αγίας Αικατερίνης
Αν υπήρχαν θεολογικά αναστήματα, όπως του Μεγάλου Αθανασίου, των τριών Ιεραρχών, του Μεγάλου Φωτίου και άλλων, δεν θα φτάναμε στο θλιβερό σημείο εν έτη 2012 να διερωτόμαστε αν ο Θεός έχει ή δεν έχει αίμα.
Αλλά τι ακριβώς συμβαίνει; Ιδού. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου, ο κύριος Παν. Μπούμης, έγραψε ότι κακώς αποδίδεται το εδάφιο : «Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους ποιμαίνειν τὴν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος»! Πρέπει να το αναθεωρήσουμε και να μη νομίζουμε ότι ο Θεός έχει αίμα! Διότι όταν γράφει η Κ. Διαθήκη "ο Κύριος και Θεός" αναφέρεται στον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού. Όταν όμως γράφει ο Θεός εννοεί το άρρητο, το ακατάληπτο, το νοητώς αδύνατο να νοηθεί από τον άνθρωπο. Συνεπώς, ο Θεός δεν έχει αίμα. Έχει μόνο "ο Κύριος και Θεός", δηλαδή ο Ιησούς Χριστός.
Κανείς και ουδέποτε ισχυρίστηκε, γράφουμε εμείς, ότι με αυτά που διδασκόμαστε από την Αγία Γραφή εξαντλήσαμε όλα τα περί Θεού. Ούτε φυσικά πρέπει να συμφωνήσουμε, έστω και σε θεωρητικό επίπεδο ακόμη, με αυτό που μας προτείνει ο κύριος Καθηγητής. Διότι με άλλα λόγια, σύμφωνα με τα ανωτέρω του κ. Μπούμη, πρέπει κι εμείς να εγκρίνουμε τον ιουδαϊσμό ή άλλους (...) και να δεχθούμε όχι ότι πιστεύουμε "εις ένα Θεό, Πατέρα παντοκράτορα" και τα εξής, αλλά στην απρόσωπη, άϋλη, ανυπόστατη και ανώνυμη ανώτερη δύναμη του Σύμπαντος!
Σημειώνουμε ότι η Καινή Διαθήκη, όπως και η Παλαιά, όταν γράφει ο Κύριος και Θεός, διευκρινίζει ότι ο Κύριος είναι και Θεός, δεν είναι ο οποιοσδήποτε κύριος, τον οποίο εντέχνως μετασχηματιζόμενος (σε άγγελο του φωτός) ο Εωσφόρος μπορεί να μας παρουσιάσει κατά φαντασίαν ή υπαρκτά σαν τον αναμενόμενο μεσσία και λυτωτή - μέγα αρχιτέκτονα του παντός. Και προσθέτουμε ότι κατά τις νεώτερες εκδοχές του ιουδαϊσμού, ο αναμενόμενος (δικός τους) μεσσίας μπορεί να κάνει θαύματα, αλλά μπορεί και να μην κάνει, που δεν θα κάνει, συμπληρώνουμε εμείς.
Σκόπιμο όμως να προσθέσουμε και τούτο. Ότι οι τρόποι καλής συμπεριφοράς, δηλαδή οι δημόσιες σχέσεις, μας υποχρεώνουν να ανακαλούμε στην τάξη (μετά συνέσεως και επιχειρημάτων) τον γράφοντα αυτές τις καινοφανείς παραδοξότητες, λέγοντας ότι "διαφωνοῦμε πρὸς τὴν ἑρμηνεία τοῦ ἀγαπητοῦ κ. Μπούμη".(*)
Κατόπιν τούτων, αν ο Θεός δεν έχει αίμα και ο πιστός δεν μεταλαμβάνει "σώμα και αίμα Χριστού", γεννάται το ερώτημα : Ποιός ιδεολογικοποιεί και θρησκειοποιεί, κατά τις προσφιλείς εκφράσεις των νεωτεριστών ορθοδόξων, το "εκκλησιαστικό γεγονός" (sic); Οι μοντερνιστές ή εκείνοι που περιφρονητικά λέγονται παλαιοημερολογίτες - δεν είναι μόνον αυτοί - και τιμούν Ορθόδοξα τον Παλαιό των ημερών; Διότι οι τελευταίοι "σώμα και αίμα Χριστού" μεταλαμβάνουν και όχι τα φαντασιοκοπήματα και ιδεολογήματα όλων αυτών, μεταξύ τους και ο καθηγητής κ. Μπούμης, ο οποίος θεωρεί "παρακεκινδυνευμένον"(sic) να λέμε ότι ο Θεός έχει αίμα. Δεν έχει, κατά τον κύριο καθηγητή-εκφραστή των νεο-ορθοδόξων. Άρα, κατά ιδεολογίαν και κατά φαντασίαν "σώματος και αίματος" κοινωνούν οι προσερχόμενοι πιστοί!
Ποιός λοιπόν ιδεολογικοποιεί και θρησκειοποιεί το στραπατσαρισμένο εκκλησιαστικό γεγονός από τους ολετήρες της Θρησκείας;(**)
(*) Βλέπε ιστολόγιο : http://niksotiropoulos.blogspot.com/2011/12/blog-post_30.html
(**) Βλέπε και ανάρτηση : ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΘΡΗΣΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ", στις 25/12/2010
8 σχόλια:
H Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία. Πάει τελείωσε.
Έχεις δίκιο Ανώνυμε. Πάει, τελείωσε η ορθοδοξία μαϊμού των άθρησκων (αλλά ένθεων!!!) ψευτοθεολόγων
Ευχαριστώ για το σχόλιο και την επίσκεψη
Τί παριστάνεις εσύ τον αγωνιστικότερο του Σωτηρόπουλου; Εσύ μπροστά του είσαι σκέτος λαπάς, στις εκφράσεις σου.
Λαπάς δεν είμαι αγαπητέ σχολιαστή, ούτε και αγωνιστικότερος του κ. Σωτηροπούλου. Λαπάδες είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι για λόγους αβροφροσύνης και ευγενείας δεν λένε τα πράγματα με το πραγματικό τους όνομα.
Αν ο Θεός που πιστεύουμε, λατρεύουμε και τιμούμε, είναι έξαιμος (= άνευ αίματος), τότε γιατί να μην είναι και άσαρκος; Και πώς εξηγείται ότι μετά την Ανάσταση, των θυρών κεκλεισμένων, παρουσιάσθηκε ενώπιον των Μαθητών και ...
"είπεν αυτοίς, έχετέ τι βρώσιμον ενθάδε; οι δε επέδωκαν αυτώ ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου, και λαβών ενώπιον αυτών έφαγεν";
Μήπως αυτά είναι συμβολικά ή αλληγορικά και "παρακεκινδυνευμένα" για την πίστη μας; Τι ήταν ο Κύριος; Μήπως κανένα ούφο (θεέ μου συγχώρα) και ακόμη δεν το έχουμε πάρει είδηση;
Αν ο Θεός που πιστεύουμε δεν έχει αίμα, δεν έχει ούτε σάρκα, δεν έχει ούτε στόμα και συζητητέον, για καθηγητές σαν τον κ. Μπούμη, αν θα πρέπει ακόμη να κάνουμε λόγο για την θεία Ενανθρώπηση και άλλα.
Λησμόνησα και το επεισόδιο με την περίπτωση Θωμά του αποστόλου.
Αν καταλαβαίνεις τί γράφεις θα δεις ότι τον λες δημοσιοσχεσίτη.
Να
< Oι τρόποι όμως καλής συμπεριφοράς, δηλαδή οι δημόσιες σχέσεις, μας υποχρεώνουν να τον ανακαλούμε στην τάξη γράφοντας (μετά συνέσεως και επιχειρημάτων) ότι "διαφωνοῦμε πρὸς τὴν ἑρμηνεία τοῦ ἀγαπητοῦ κ. Μπούμη".(*) >
Τουλάχιστον από μέρους μου καταλαβαίνω τι γράφω. Δεν ξέρω όμως τί γίνεται από τους άλλους. Άλλο να πετάς στον άλλο κατάμουτρα το "είσαι δημοσιοσχεσίτης" και άλλο να γράφεις αυτό που έγραψα και όπως το έγραψα.
Το ζήτημα είναι τεραστίων διαστάσεων, δεν είναι καθόλου απλό και ασήμαντο, ώστε να δικαιολογεί το υπεραπλουστευτικό "διαφωνούμε προς την ερμηνεία".
Ο εν λόγω είναι πανεπιστημιακός δάσκαλος, περνάνε από τα χέρια του άνθρωποι που θα κληθούν να αναδείξουν την πίστη μας, κι αυτός να ισχυρίζεται ότι είναι "παρακεκινδινευμένον" να λέμε ότι ο Θεός έχει αίμα και μάλλον αδύνατο να εννοεί αυτό το εδάφιο των Πράξεων, ένθα το επίμαχο σημείο "ποιμαίνειν τὴν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος".
Ο αγωνιστικός κ. Σωτηρόπουλος δεν είδε τι προεκτάσεις έχει αυτό; Δεν είδε ότι ανατρέπει τα πάντα; Το είδε, αλλά αρκέστηκε στο "διαφωνούμε με την ερμηνεία του αγαπητού κ. Μπούμη". Είναι αυτό "αγωνιστικότητα";
Εν πάση περιπτώσει, έδωσα τις απαντήσεις μου σχετικά με το "λαπάς" στις εκφράσεις μου. Οι δικές σου ποιές είναι, σχετικά με τις δικές μου (τις λαπαδίστικες);
Ψιτ, ανώνυμε σχολιαστή και αγαπητέ αναγνώστη, ο λαπάς είναι έτοιμος και το τραπέζι στρωμένο. Σε περιμένει, γιατί αργείς;
Δημοσίευση σχολίου