Επιλεκτικό σχόλιο στον υπουργό της Δικαιοσύνης κ. Νικόλαο Παρασκευόπουλο σχετικά με την απάντηση προς τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για το "σύμφωνο συμβίωσης"

Το Δίκαιο της ψήφου 

 - "Με δυο λόγια, η έμμεση κρατική πίεση προς τους πολίτες να επιλέξουν ένα συγκεκριμένο τύπο για τη συμβίωσή τους δεν θα ταίριαζε ούτε με τα θεσμικά προτάγματα της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, ούτε, τολμώ να πω, με τη χριστιανική φιλαλληλία και την αρχή ότι το πρόσωπο επιτυγχάνει τη σωτηρία του μέσα από επιλογές που πραγματώνει με ελεύθερη βούληση. Η Πολιτεία οφείλει εξάλλου να ανταποκριθεί στη νομική και αξιακή της δέσμευση για το σεβασμό της ετερότητας κάθε προσώπου και για τη σταδιακή άρση των διακρίσεων λόγω φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού." (*)
(Νικόλαος Παρασκευόπουλος, υπουργός Δικαιοσύνης)

 - κυπριανός χ.
Το να επιθυμούν τη νομική τους κατοχύρωση δυο άτομα ταυτόσημων ερωτικών προτιμήσεων δεν αποτελεί πρόβλημα, αν αυτό περιορίζεται σε αυστηρώς καθορισμένα νομικά πλαίσια. Όταν όμως τα πλαίσια αυτά διευρύνονται, στο βαθμό ώστε να επιτρέπεται η υιοθεσία και η απόκτηση τέκνων με κατά κανόνα έμμεσο τρόπο, τότε δημιουργείται πρόβλημα και μάλιστα εντονότατο.

 Η αξιακή δέσμευση της Πολιτείας για το σεβασμό της ετερότητας, εφόσον ο κ. Νικόλαος Παρασκευόπουλος επικαλείται τη "δέσμευση στο σεβασμό", σημαίνει ad hoc αποδεκτούς όρους και όρια σύμφωνα "με τα θεσμικά προτάγματα της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου". Όμως, ως γνωστόν, τα όρια έπαψαν υφιστάμενα, όταν διακηρύχθηκε η αγάπη άνευ όρων και ορίων, πράγμα το οποίο σαφώς γνωρίζει ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης.
Μένει όμως να μας απαντήσει προς ποίον αποτείνεται αυτή η δέσμευση, το δε ακόμη σοβαρότερο, ποίος ο αποδέκτης του σεβασμού ;

 Κατά τη γνώμη του γράφοντος η μεν δέσμευση απευθύνεται σε προεκλογικές εξαγγελίες, που δεν συνηθίζεται να τηρούνται, ως προς δε τους αποδέκτες, αυτοί δεν είναι άλλοι από τους ψηφοφόρους με ταυτόσημες (του ιδίου φύλου) ερωτικές προτιμήσεις.

Μήπως, λοιπόν, νομίζει ο κ. Νικόλαος Παρασκευόπουλος ότι με την φιλαλληλία αυτού του είδους το πρόσωπο επιτυγχάνει την αξιακή αρχή της σωτηρίας ; Αν συμβαίνει αυτό, τότε θα πρέπει και η Εκκλησία να αναθεωρήσει τις δικές της αξιακές αρχές. Να βγάλει αυτές που έχει και στη θέση τους να τοποθετήσει αυτές των νομομαθών της Πολιτείας, οι οποίοι, το μόνο ενδιαφέρον τους είναι να μη κατηγορηθούν για διάκριση των φύλων, τουτέστιν, ότι είναι ρατσιστές ή "ομοφοβικοί". Αν δεν κάνω λάθος, αυτά είναι και τα θεσμικά προτάγματα της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου

Με άλλα λόγια, η Πολιτεία είναι υπεύθυνη για τη θεσμοθέτηση των αρχών και των αξιών, του σεβασμού συμπεριλαμβανομένου. Όσο για την Εκκλησία, αυτή ας ασχολείται με το πρόσωπο και την προσπάθεια επιτυχίας της σωτηρίας, μέσω των επιλογών που πραγματώνει με ελεύθερη βούληση - πρωτίστως, και κυρίως, δημοκρατική και αντιρατσιστική, λόγω σεβασμού πολιτικών προδιαγραφών σημειωτέον.

(*)  http://aktines.blogspot.gr/2015/06/blog-post_85.html