Ο της θεολογίας εγκρατής κύριος Μουστάκης,
ποιείται λόγον δια "σέχτες" και "σέχτα",
ευλαβούμενος κληρικούς και λαϊκούς,
που αποτελούν πνευματικές μονάδες άμφω
Στα Νέα και τα Παλαιά Θρησκευτικά
Αυτός είναι η πλειάδα
Όπως το πρότυπό του, ο ήρωας Ζορμπάς του τίποτα
"δεν ελπίζω, δε φοβάμαι, είμαι λέφτερος"
Ούτε φόβος, ούτε ελπίδα, αυτή είναι η
λεφτεριά του θεολόγου Μουστάκη!
Στα σκουπίδια άχρηστα ο φόβος και η ελπίδα,
για να μείνει ατόφια η ... "λεφτερία"
- θυμήθηκα το "φτου ξελεφτερία"
σαν παίζαμε μικροί κρυφτό
"Φτού" και στα γράμματα που μας εμάθαν
Και μας σκλαβώσαν :
"Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου"
"Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις,
πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων".
Άντε μετά θεολόγοι σοφοί,
και όχι ερασιτέχνες σαν την αφεντιά μου,
να ελέγξουν τα "ου βλεπόμενα"
και Θρησκευτικά, τα ορατά,
να μάθουν τα παιδιά μας
"Ότι ήμουν άνθρωπος κιοτής",
ομολογεί ο Μακρυγιάννης,
αυτός που έκανε κομμάτια το κορμί του
για να λευτερωθούμε
Τι άλλο να γράψω;
Τώρα πως μας σκλαβώσαν οι Ζορμπάδες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου