ΜΕ ΤΗΝ ΑΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΟΥ

"Δεν μπορεί να αντιταχθούμε σε αυτό το κίνημα για την Κάρτα του Πολίτη, επειδή δεν έχει τη χημική καθαρότητα του τέλειου"
Παλαίμαχος

Αυτό γράφει ο Παλαίμαχος του ιστολογίου Ρεσάλτο, την οποία φιλοξενώ εδώ και ίσως, έχετε διαβάσει. Δεν χρειάζεται να γράψω πολλά, ούτε για τον Παλαίμαχο, ούτε και για το συκεκριμένο άρθρο του. Λίγα θα πω.

Οι πολιτικές του τοποθετήσεις είναι σαφείς. Υπηρέτησε ένα χώρο, αλλά γρήγορα ο χώρος αυτός του έδωσε την κλωτσιά. Και τη "ρετσινιά" του εθνικιστή, του φασίστα, του δεξιού, του έκαψαν δε (άλλοι ...) και το γραφείο από το οποίο εξέδιδε το μηνιαίο περιοδικό Ρεσάλτο.

Με λίγα λόγια σκάρτο τον βρήκαν αυτοί, που άλλοτε έσκυβαν τον αυχένα στη Μέκκα του σταλινικού Μαρξισμού και τώρα προσκυνάνε τους παρόχους των επιδοτήσεων που λαμβάνουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν δεν το γνωρίζετε, είναι δημοκρατικός θεσμός. Τόσο μάλιστα δημοκρατικός, ώστε επιδοτεί πολιτικούς σχηματισμούς διαφόρων κρατών που έχουν το πρόσημο ΚΚ, δηλαδή Κομμουνιστικό Κόμμα. Τόσο βλάκες είναι οι ευρωπαίοι δημοκράτες! Χρηματοδοτούν πολιτικούς σχηματισμούς οι οποίοι απεργάζονται την ανατροπή τους!

Αλλά δεν είναι καθόλου βλάκες. Διότι αυτά τα αριστερά ή κομμουνιστικά κόμματα, είναι οι λεγόμενοι λακέδες (υπηρέτες) των σημερινών καθεστωτικών ιμπεριαλιστικών μηχανισμών προς διάσωση της δημοκρατικής των (και φιλόθρησκης οπωσδήποτε) επίφασης. Ο σταλινισμός απέτυχε λόγω διαστροφής : Τα έβαλε με τη θρησκεία και απαιτούσε την υποταγή όλων των δορυφόρων του στο πολιτικό γραφείο της Μόσχας, κάτι ανάλογο δηλαδή με την παπική εξουσία και το πρωτείο της. Υποταγή όλων στην αυθεντία του εκάστοτε Στάλιν, από τη μια μεριά, υποταγή όλων στην αυθεντία του Πάπα, από την άλλη.(*)

Σήμερα τα πράγματα καλύπτονται με το δημοκρατικό πρόσχημα ενός καθεστωτικού πλανητικού εξουσιαστικού μηχανισμού (καπιταλισμός) με δόλωμα την ανά τετραετία ψήφο. Ψήφο, που υπόσχεται ένα καλύτερο αύριο (αλλαγή) αλλά οδηγεί μακρο ή μεσοπρόθεσμα, σε τραγικές διαψεύσεις και λεηλασία των κεκτημένων. Οι άνθρώποι του μόχθου ό,τι κέρδισαν και ό,τι έβαλαν "στην πάντα", καλούνται να το επιστρέψουν. Και όχι μόνο αυτό. Ο εφιάλτης της ανεργίας τους οδηγεί στην τελική τους εξαθλίωση "για ένα κομμάτι ψωμί". Και η προσδοκία του "ενός καλύτερου αύριο", τους αναγκάζει να πέσουν ξανά στη στημένη παγίδα της δημοκρατικής απάτης με την ψήφο. Ο νέος πλανητικός εξουσιαστικός μηχανισμός του κεφαλαίου χειρίζεται άριστα τα λάθη του σταλινικού αδελφού : Παρέχει Δημοκρατία και αφήνει ανέπαφη τη Θρησκεία. Αλλά δεν μπορεί να κρυφθεί. Ο κυριαρχικός άξονας πρέπει να διασφαλίζεται και οι ελεγκτικοί "αρμοί" οφείλουν να μην επιτρέπουν λάθη εκτός προδιαγραφών. Η κάρτα των πολιτών είναι το "λιπαντικό" του νέου imperium που επίκειται, όπως ακριβώς είναι "γράσο" και η διατήρηση των κομμάτων της λεγομένης αριστεράς.

Αυτά γράφονται για ένα μόνο λόγο. Διότι "αυτό το κίνημα για την κάρτα του πολίτη", που δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, οφείλει να τύχει της αποδοχής όλων μας. Και μάλιστα, λαμβάνοντας ακόμη πιο σοβαρά υπόψη αυτό που γράφει ο Παλαίμαχος : "Δεν μπορούμε να αντιταχθούμε επειδή δεν έχει τη χημική καθαρότητα του τέλειου". Δεν χρειάζεται να αναλωθούμε σε αναλύσεις, συζητήσεις κλπ., για το "τέλειο", την "καθαρότητα" και τις "χημικές ενώσεις", που απαιτούνται για να προσχωρήσουμε, αλλά και προχωρήσουμε, σε μαζικότερη συσπείρωση του αγώνα που ήδη έχει αρχίσει. Αυτά είναι θέματα τα οποία, στη φάση αυτή, έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Όταν ξεκινήσαμε την Επανάσταση του ΄21 ένας ήταν ο σκοπός και ο στόχος : Η αποτίναξη της δουλείας, και αυτός οφείλει να είναι και σήμερα, και τώρα. Για δούλους μας ετοιμάζουν, σταμπαρισμένους είλωτες μας θέλουν. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.

(*) Δεν πρέπει να αφήσουμε ασχολίαστη και την έξυπνη κίνηση του ΚΚΕ να εντάξει στους κόλπους του την κυρία Κανέλλη με τα γνωστά νεοορθόδοξα "τσιτάτα" και τις σωστές επισημάνσεις που κάνει. "Και οι λίθοι κεκράξονται", αν δεν τα έλεγε η βουλευτής του ΚΚΕ. Αυτές όμως οι αλήθειες είναι εκφερόμενες μέσα από το συγκεκριμένο καθεστωτικό σύστημα που αγκαλιάζει ένα πολιτικο-ιδεολογικό χώρο προς άρδευση αφελών θρησκευόμενων ψηφοφόρων, αφ΄ενός, και διατήρηση του δημοκρατικού συστήματος της απάτης αφ΄ετέρου. Η ψήφος των μεγάλων προσδοκιών οφείλει να διατηρεί τις ... προσδοκίες.