Σε ιστολόγιο "ποικίλης ύλης" διαβάζουμε :
"Εκείνο που προηγείται όμως της μεταμόσχευσης, είναι το ανθρώπινο μεγαλείο, καθώς την ώρα της μεγαλύτερης οδύνης για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, κάποιος με μοναδικό κίνητρο την αγάπη και τη γεναιοδωρία αποφασίζει να υπερβεί τον πόνο και να γεφυρώσει τη ζωή με τον θάνατο".
Τα ανωτέρω μετά την οδυνηρή διαπίστωση ότι έγιναν τον περασμένο χρόνο μόνο δυο μεταμοσχεύσεις καρδιάς και ότι οι Έλληνες, εξακολουθούμε ακόμη να μη βλέπουμε με καλό μάτι την γενναιοδωρία, όπως γράφει το δημοσίευμα, "να γεφυρώσουμε τη ζωή με το θάνατο". Γράφουμε λοιπόν κι εμείς :
Και τι γίνεται με την αγάπη μας προς αυτόν που απέρχεται; Νομίζουμε ότι θα μιμηθούμε την Ανάσταση ή κάτι άλλο, με το να δώσουμε την έγκρισή μας να του πάρουν την ψυχή, καθώς θα του αφαιρούν τα όργανα; Ή μήπως ότι θα του συγχωρηθούν οι αμαρτίες;
Είναι εντελώς αδιάφορο αν εμείς έχουμε προειλημμένη την απόφαση ή άλλοι αποφασίζουν για εμάς. Το βάρος πέφτει στις πλάτες των γιατρών, οι οποίοι γίνονται οι εκτελεστές μιας ηθικής κακουργίας με πρόσχημα την αγάπη, και κυρίως υπεύθυνοι είναι όσοι φιλοτεχνούν τις μεταμοσχεύσεις με το πνευματικό επίχρισμα του αγαπισμού ή άλλων - υπάρχουν πολλές αποχρώσεις - δοξασιών.
Η γέφυρα της ζωής με τον θάνατο μας παραδόθηκε άπαξ και δεν την εξισώνει η επί της χειρουργικής τράπεζας αφαίρεση της ζωής ενός ανθρώπου για να ζήσει κάπως καλύτερα ένας άλλος.
Αν, ο μη γένοιτο, κυριαρχήσουν παρόμοιες αντιλήψεις, ποιος θα διστάσει να μειώσει τον παγκόσμιο πληθυσμό της γης για να ζήσουμε, όσοι μείνουμε, ευτυχείς και οι οικονομικοί δυνάστες της κίβδηλης αγάπης ευτυχέστεροι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου