Εγράφη και αφορά στην ετοιμαζομένη αριθμοποίηση (εμφύτευση μικροτσίπ) των ανθρώπων :
"Όταν αναφερόμαστε στο υπέρτατο αγαθό δηλαδή στο Θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας (και) εξηγούσαμε πως χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ανάπτυξη, ούτε ευημερία , ούτε πραγματική ευνομία, ούτε δημοκρατία και φυσικά σε οντολογικό επίπεδο ούτε πραγματική ζωή"
Και σχολιάσθηκε ως ακολούθως :
Συμφωνούμε σε όλα, είναι όμως απαραίτητες οι κατωτέρω διευκρινίσεις.
Πρώτον, το θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας δόθηκε, αλλά χάθηκε με την αποστασία των πρωτοπλάστων. Οι αιρετικοί και οι ποικίλης άλλης "κοπής" (υπαρξιστές, σκεπτικιστές, στοχαστές κλπ.) φιλελεύθεροι, ευρικόμενοι στην κατάσταση της αποστασίας προβάλλουν και μας προκαλούν με την ελευθερία που υπήρχε, που υπάρχει, αλλά αυτοί δεν την έχουν. Ούτε τη γνωρίζουν, γι΄ αυτό καταφεύγουν στο μικροεμφύτευμα και την αριθμοποίηση.
Δεύτερον, στους Μακαρισμούς της επί του Όρους Ομιλίας, ουδαμού μακαρίζονται "οι διώκοντες την ελευθερία" ή "οι δεδιωγμένοι ένεκεν ελευθερίας". Μακαρίζονται οι δεδιωγμένοι και οι διώκοντες την δικαιοσύνη.
Τρίτον, ως προς την ελευθερία οι προδιαγραφές δίνονται στο κατά Ιωάννην : "Εαν υμείς μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, αληθώς μαθηταί μού εστε, και γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς... εάν ουν ο υιός υμάς ελευθερώσει όντως ελεύθεροι έσεσθε" Ιν. η΄ 31, 32 και 34. Δεν γνωρίζω πού αλλού ο Κύριος αναφέρεται στο θέμα της ελευθερίας.
Σημειώνω ακόμη ότι οι υπάρχουσες στο υπόμνημα παραπομπές των στίχων 31 και 32, διευκρινίζουν ακόμη καλύτερα το εννόημα (: κατά τον νουν νόησις) της ελευθερίας.
4 σχόλια:
ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ :
Αγαπητέ κ. Χριστοδουλίδη διαφωνώ απολύτως μαζί σας.Το Θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας δεν χάθηκε με την αποστασία των πρωτοπλάστων αλλά σίγουρα θα χαθεί δια παντός με την αποστασία των ανθρώπων στους έσχατους καιρούς.Μην μπερδεύουμε την μεταπτωτική εξουσία του διαβόλου στην κοινωνία , η οποία έπαυσε με την Σταύρωση και την Αγία Ανάσταση του Κυρίου μας με την απώλεια της ελευθερίας.
Μέχρι να επαναδημοσιεύσω σχετικά κείμενα σας παραθέτω μόνο μικρ΄απόσπασμα από το βιβλίο "Η ευθύνη της επιλογής μας":
Ὁ ἱ. Χρυσόστομος ἔχει ἀναπτύξει διεξοδικά τό θέμα τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου σέ δύο πραγματεῖες του:
α) «Ἐκ ῥαθυμίας ἡ κακία καί ἀπό σπουδῆς ἡ ἀρετή, καί οὐδέν οὔτε οἱ πονηροί ἄνθρωποι, οὔτε αὐτός ὁ διάβολος τόν νήφοντα παραβλάψαι δύνανται», ΕΠΕ 31, 98-133.
β) «Τόν ἑαυτόν μή ἀδικοῦντα οὐδείς παραβλάψαι δύνανται», ΕΠΕ 31, 496-563.
Ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ὁρίζει ὄτι: «Τοῦτο γάρ ἡ ὄντως αὐτεξουσιότης, τό μή ὑφ’ ἑτέρου τινός τῷ οἱῳδήποτε τρόπῳ δεσπόζεσθαι». Δήλαδή, αὐτό ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἀληθινή αὐτεξουσιότης, τό νά μήν ἐξουσιάζεται κανείς ἀπό ὁποιονδήποτε ἄλλον καί μέ ὁποινδήποτε τρόπο (ΕΠΕΦ 19Γ, 445).
Ἐπίσης πρβλ. Ἁγ. Νεκταρίου, Περί ἐπιμελείας ψυχῆς, Ὁμιλία β΄, Περί τοῦ ἀπαραβίαστου τοῦ αὐτεξουσίου, Ἀθῆναι, σ. 16.) Εἴμεθα ἐλεύθεροι καί κυρίαρχοι στή θέλησί μας. «Καί στόν Θεόν –τονίζει μέ ἔμφασι ὁ Μ. Βασίλειος- δέν ἀρέσει ὅ,τι γίνεται ἐξ ἀνάγκης, ἀλλ’ αὐτό πού ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ἀρετή. Ἡ δέ ἀρετή ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ἐλεύθερη βούλησι καί ὄχι μέ τόν ἐξαναγκασμό. Ἡ ἐλεύθερη βούλησι ἔχει ἐξαρτηθεῖ ἀπό τά «ἐφ’ ἡμῖν». Τό δέ «ἐφ’ ἡμῖν» δηλαδή τά ὅσα ἐξαρτῶνται ἀπό τή θέλησι τοῦ ἀνθρώπου- εἶναι τό αὐτεξούσιον22.
(22ΕΠΕ 7, 111. Πρβλ. ΕΠΕ 7, 180, ὄπου ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης ἀποφαίνεται: «Ἀδέσποτον γάρ ἡ ἀρετή καί ἑκούσιον καί πάσης ἀνάγκης ἐλεύθερον». Ἐδῶ ἀκριβῶς φαίνεται ἡ ἀξία τῆς αὐτεξουσίου κινήσεως -ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἴδιος ἄγιος- «διότι ἔχοντας ἐκεῖνος ὁ δερμάτινος χιτών ὅλες ἐκεῖνες τίς ἰδιότητες ὅσες εἶχε ὅταν περιέκλειε τήν ἄλογη φύσι, τή φιληδονία, τό θυμό, τή γαστριμαργία, τήν ἀπληστία καί τά ὄμοια, ἀνοίγει δρόμο στήν ἀνθρωπίνη προαίρεσι καί γίνεται πεδίο τῆς ροπῆς καί πρός τά δύο,τῆς ἀρετῆς καί τῆς κακίας (ΕΠΕ 10, 185-187). Βλ. ἐπίσης καί ΕΠΕΦ 19Γ, 442 κ.ἑ., ὅπου ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ἀναπτύσσσει αὐτό τό θέμα.
Ὁ δέ ἱερός Χρυσόστομος διευκρινίζει γιατί ὁ Χριστός δέν μετέβαλε μέ ἐξαναγκασμό σέ σώφρονα καί ἀγαθό τόν Ἰούδα΄ ἀλλά θέλοντας νά διορθώσῃ τή γνώμη καί προαίρεσι τοῦ ἀθλίου μαθητοῦ Του, «οὐδέν, οὐ μικρόν, ἤ μέγα ἐνέλιπεν, ὁ δέ (Ἰούδας) ἑ κ ώ ν ἔμεινεν ἀδιόρθωτος». Δηλαδή: τίποτε, οὔτε μικρό, οὔτε μεγάλο παρέλειψε, ἀλλ’ ὅμως ὁ Ἰούδας παρέμεινε μέ τή θέλησί του αδιόρθωτος (Βλ. ΕΠΕ 14, 335-337΄ 35, 569-573).
Ὑπό τήν ἄποψι τοῦ ὅτι μποροῦσε ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου νά συντελέσῃ πλήρως στή μετοχή καί κοινωνία του μέ τόν Θεό, ὁ ἅγιος Γρήγόριος Νύσσης λέγει ὅτι «ἰσοθεόν ἐστι τό αὐτεξούσιον» (ΕΠΕ 10, 182).
Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο δέν εἶναι μόνον ἡ λογική, δηλαδή ἡ δυνατότης γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, ἀλλά καί ἡ ἐλευθερία ἐκλογῆς. Ἔτσι κατανοεῖται, γιατί ὁ ἱερός Καβάσιλας ταυτίζει τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο. «Τ α ὐ τ ό ν γάρ ἐστιν εἰπεῖν ἀπολέσαι τό αὐτεξούσιον καί ἀπολέσαι τόν ἄνθρωπον»23. (23PG 150, 638C.) Δηλαδή, εἶναι ἀκριβῶς τό ἴδιο νά λέμε ὅτι χάνεται τό αὐτεξούσιο καί ὄτι χάνεται ὁ ἄνθρωπος.
Ευχαριστώ την ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ για την απάντηση.
Το σχόλιο έγινε αυτούσια ανάρτηση στο ιστολόγιο που φροντίζω με την ακόλουθη επεξήγηση. Ελπίζω, να καλύπτει, και να αίρει, τη διαφωνία σας, είναι δε η εξής :
"Πρώτον, το θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας δόθηκε, αλλά χάθηκε με την αποστασία των πρωτοπλάστων. Οι αιρετικοί και οι ποικίλης άλλης "κοπής" (υπαρξιστές, σκεπτικιστές, στοχαστές κλπ.) φιλελεύθεροι, ευρισκόμενοι στην κατάσταση της αποστασίας προβάλλουν και μας προκαλούν με την ελευθερία που υπήρχε, που υπάρχει, αλλά αυτοί δεν την έχουν. Ούτε τη γνωρίζουν, γι΄ αυτό καταφεύγουν στο μικρο εμφύτευμα και την αριθμοποίηση".
Αν πρέπει να διορθώσω το "χάθηκε" με το "αμαυρώθηκε" (σημ. στην αίρεση παραμένει αμετάβλητη η αμαύρωση) μετά την συμπληρωματική επεξήγηση, θα σας παρακαλούσα να μου το πείτε.
Θα προχωρήσω με ένα ακόμη σχόλιο - δεν ξέρω αν γίνομαι βαρετός - και αφορά στο θέμα της διαφωνίας σου. Γράφεις : "Το Θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας δεν χάθηκε με την αποστασία των πρωτοπλάστων (...). Μην μπερδεύουμε την μεταπτωτική εξουσία του διαβόλου στην κοινωνία με την απώλεια της ελευθερίας"
Απαντώ :
Οπωσδήποτε χάνουμε κάτι που έχουμε. Αν δεν το έχουμε (είχαμε) ποιος ο λόγος να λέμε ότι το χάσαμε; Φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι που δεν το λένε. Με ένα "ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος" - όπως τα ζώα συμπληρώνω - ξεμπερδεύουν.
Έχουμε το θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας, αλλά αντ΄ αυτού μας, παρέχονται υποκατάστατα της ελευθερίας. Δεν θα αναφέρω ένα προς ένα ποια είναι αυτά για να μη πλεονάσει ο λόγος. Θα γράψω όμως ότι εξ αυτών σε περίοπτη θέση βρίσκεται η δημοκρατική ψήφος και βεβαίως, το εμφυτεύσιμο μικροτσίπ. Αν ρωτήσεις αυτούς που προωθούν το ελέγξιμο των ανθρώπων, είμαι βέβαιος θα σου απαντήσουν ότι με το τσιπάκι, θα ξεχωρίζουν ποιοι είναι οι πραγματικά ελεύθεροι (νομοταγείς ή φιλελεύθεροι) και ποιοι οι φασίστες.
Το θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας δεν χάθηκε. Εκ Θεού εδόθη και ο άγιος Θεός μας παρέχει "αμεταμέλητα χαρίσματα". Εμείς τα χάσαμε και χαθήκαμε. Βαθύ σκοτάδι έπεσε και φως (Φως) δεν βλέπουμε με τα διορθωτικά (της αίρεσης) γυαλιά που μας φόρεσαν. Αν κάτι μ΄ αυτά διακρίνουμε, οπωσδήποτε, δεν είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε το είδωλο που μας δείχνουν, από το αληθινά, αντικειμενικά και πραγματικά, ζητούμενο.
Και μια ακόμη προσθήκη, θεωρώ απαραίτητη, χωρίς αυτό να νομισθεί ότι ο γράφων επιχειρεί να διορθώσει τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης:
«ἰσοθεόν ἐστι τό αὐτεξούσιον»
Ισόθεον το αυτεξούσιο, ναι, αλλά κατά Χάριν. Ουδέποτε "ισόθεο" το "αυτεξούσιο" άνευ της Χάριτος.
Ευχαριστώ την ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ για τη δημοσίευση των σχολίων.
Έρχομαι να σας ερωτήσω, εφ΄ όσον βέβαια δεν έχετε κάτι επί πλέον να προσθέσετε, αν μου παραχωρείτε το δικαίωμα να φιλοξενήσω την απάντηση και (σχετική) διαφωνία σας στο ιστολόγιό μου.
Το θέμα είναι φυσικά τεράστιο και δεν μπορεί να πει κανείς ότι εξαντλείται με αυτά τα σχόλια. Ίσως, όμως, να προσφέρει ένα μικρό βοήθημα στο "εφ΄ ημίν", δηλαδή στην προσπάθειά μας για το "αδέσποτον και εκούσιον της αρετής και πάσης ανάγκης ελεύθερον".
Άρα γε, ποιος μπορεί να φθάσει έως εκεί;
ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ :
Ασφαλώς και μπορείτε να δημοσιεύσετε την απάντησή μου.
Δημοσίευση σχολίου