Ερανίσματα από θρησκευτικά ιστολόγια - 2

 " Ουαί υμίν τοις νομικοίς "

1) "Η στάση (σ.σ.και η φράση) "σφάξε με αγά μου ν΄αγίασω" κλπ.

ΚΧ
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ποτέ δεν ειπώθηκε ή υποστηρίκτηκε αυτή η στάση, πρόθεση ή προαίρεση (δεν είναι το ίδιο, αλλά τέλος πάντων), εκ μέρους των Ορθοδόξων. Είναι ένα σύνθημα που εφηύραν οι οπαδοί του Διαφωτισμού προκειμένου να ειρωνευθούν τους νεομάρτυρες αγίους κατά τους χρόνους της οθωμανικής τυραννίας και να μηδενίσουν το ομολογιακό φρόνημα της Ορθοδοξίας. Οι νεομάρτυρες άγιοι δεν "πήγαιναν γυρεύοντας". Συζητήσεις έκαναν με Οθωμανούς στις αγορές, υποθέτω, και όταν οι συζητητές τα έφερναν δύσκολα, τότε ακολουθούσε η καταγγελία για διατάραξη των χρηστών ηθών του Ισλάμ. Έτσι, τους οδηγούσαν στο Μαρτύριο, όπως ακριβώς το δόλιο και υποκριτικό ιερατείο σταύρωσε τον Κύριο : Την Αλήθεια, επειδή τους άφηνε έκθετους.

2) "Οι Επίσκοποι ως ποιμένες του ποιμνίου που τους εμπιστεύτηκε ο Κύριος οφείλουν να διακηρύξουν ότι: Ο εθνικισμός ως εθνοφυλετισμός είναι αίρεση"

KX
Και ακριβώς, επειδή ο εβραιοσιωνισμός υποδηλώνει φυλετική προκατάληψη, αν και όχι αβάσιμη, καλό είναι να αναφερόμαστε μόνο σε σιωνισμό (*). Σιωνιστές δεν είναι μόνο οι Εβραίοι. Είναι κάθε άνθρωπος, ο οποίος με κατάλληλη διαπαιδαγώγηση (στυλ ομάδας Ρεπούση και άλλων : αισθητικών, φιλοσόφων, ή ακόμη και θεολόγων) γίνεται ακόλουθος αυτής της ανά την υφήλιο μεγίστης πλάνης, τα σκέλη της οποίας είναι ο οικουμενισμός και η παγκοσμιοποίηση.

Γενικεύοντας, όχι αυθαίρετα, το θέμα "σιωνισμός", δεν θα δυσκολευτούμε να δούμε ότι προέλευση έχει τον αιρετικό Δυτικό Χριστιανισμό, με την έννοια ότι κάθε αίρεση εντός της Χριστιανοσύνης, οδηγεί τον άνθρωπο και τους πιστούς στην αρχαϊκή μορφή του Παλαιοδιαθηκικού τιμωρού Γιαχβέ και στην προσμονή του ηγέτη Μάχντι ή του Μεσσία.

Οι Ορθόδοξοι ανάγκη από ηγέτη δεν έχουμε. Επειδή έχουμε. Κανέναν μεσσία δεν περιμένουμε, ούτε βέβαια και ηγέτη. Τον Αντίχριστο ετοιμάζουν άλλοι, φροντίζει η Τέχνη, και όχι μόνο, γι΄ αυτόν, που θα λούσει την ανθρωπότητα στο αίμα και θα ανακηρυχθεί, κατόπιν όλου αυτού του φονικού, Ηγέτης. Να τον χαίρονται, δεν μας χρειάζεται.


(*) Αντίγραφο του ελληνισμού αποτελεί σήμερα ο επεκτατικός και δόλιος σιωνισμός. Προσπάθεις έγιναν και κατά το παρελθόν με τον λεγόμενο νεοκλασσικισμό, αλλά απέτυχαν. Οι ανόητοι ελληνομαθείς ξένοι, όσο και οι αφελέστατοι (καθότι ιουδαΐζοντες) δικοί μας,  απέρριψαν την Ορθόδοξη και ελληνόδοξη Χριστιανοσύνη. Την ονόμασαν "ελληνοχριστιανισμό" και την ξήλωσαν. Στην κενή θέση εγκαταστάθηκε η "ρωμηοσύνη", για να τονίσει το βυζαντινό λεγόμενο "ρωμέϊκο". Τούτο όμως έπαψε να είναι Ορθόδοξο, αν και ελληνικό. Ο οικουμενισμός το υπέστρεψε στο "ελληνορωμαϊκό" και, πλέον, το κατάντησε παπικό με άφθονες προτεσταντικές - δήθεν διορθωτικές, δήθεν ορθόδοξες - προσμίξεις.