Η Χρυσή Αυγή και ο πολιτικός αναλυτής

Τότε μας κυβερνούσαν αυτοί οι δύο, φιλελεύθερος σοσιαλιστής ο ένας, σκέτος σοσιαλιστής ο άλλος. Σήμερα οι δυο έγιναν τρείς : Θέση, αντίθεση, σύνθεση. Και αποσύνθεση

Φαίνεται, η αντιαιρετική ναυαρχίδα αντιμετώπισε δυσκολίες στην κατάληψη του οχυρού DD (dawn day). Η επιχείρηση με τον κωδικό g18, κάθετος 21 (g18/21) δεν πήγε καλά και κλήθηκε η αεροπορία. Άρδην ( ή αέρδην= αίρω εις ύψος) λοιπόν σηκώθηκαν τα υπερσύγχρονα βομβαρδιστικά Β57, μετά από τις βελτιώσεις που τους έγιναν στα εργαστήρια Eksarxia, και άρχισαν να βομβαρδίζουν "αφ΄ υψηλού". Το προσωπικό των βομβαρδιστικών έχει άριστα εκπαιδευθεί στα μαρξιστικά, μαοϊκά, τροτσκικά και λοιπά κολλέγια.
Ωστόσο, υπάρχει και η λεγόμενη αεράμυνα του οχυρού dawn day.

Αυτά για να ελαφρύνουμε λίγο τη διάθεση του αναγνώστη στα όσα θα ακολουθήσουν.

Ο κύριος Γιώργος Ρακκάς αρθρογραφώντας στο περιοδικό "Άρδην" (*) ανέλαβε τον κόπο να αναλύσει το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Και όπως ήταν αναμενόμενο, έψαξε τα αρχεία του, βρήκε αποσπάσματα ομιλιών του Γκαίμπελς και του Χίτλερ, και όλα αυτά τα έδεσε με την πολιτική που ακολουθεί η Χρυσή Αυγή. Ιδού λοιπόν, μας λέει, ποια είναι η Χρυσή Αυγή. Είναι ή δεν είναι πιστό αντίγραφο του χιτλερισμού;

Σημειώνουμε ότι ενεργώντας πονηρά  ο κ. Ρακκάς, απέφυγε το "κερασάκι" της τούρτας. Δεν ανακάτεψε στο άρθρο του και "το ολίγον" από ορθοδοξία. Η ανάλυση ήταν καθαρά πολιτική, αφήνοντας στους αναμεταδότες του να φτιάξουν αυτοί το δικό τους πλαίσιο για τους αναγνώστες με τα ειδικά ενδιαφέροντα. Δηλαδή, τα θρησκευτικά.

Είναι, του απαντάμε εμείς, αντίγραφο του χιτλερισμού, όπως πιστά αντίγραφα, αρκετά μάλιστα, μπορεί κανείς να βρεί δια της μεθόδου "οι ομοιότητες μας ενώνουν, οι διαφορές μας χωρίζουν".  Άλλωστε είναι της μόδας αυτό το σύνθημα. Η δημοκρατία μας ενώνει, η τυραννία μας χωρίζει. Πάντως, τυράννους βιώνουμε σήμερα στο πετσί μας. Δεν μου φαίνεται να διαφωνεί σ΄ αυτό ο αναλυτής κος. Ρακκάς. Όταν ψάχνουμε για ομοιότητες, αυτές παντού υπάρχουν, είτε αυτές είναι πολιτικής, είτε θρησκευτικής χροιάς.

Κάνει όμως το λάθος ο αναλυτής του "Άρδην", που κάνουν οι διαφημιστές της σιωνιστικής δημοκρατίας και του επίσης σιωνιστικού οικουμενισμού, όπου για τον οικουμενισμό όλα έχουν συνισταμένη την αγάπη, και για τη δημοκρατία έχουμε την ελευθερία, την οποία μας στερεί ο ναζισμός. Όλα με τη γνωστή σιωνιστική επεξεργασία. Το λάθος του είναι ότι ουδόλως ενδιαφέρεται για το ελληνικό φαινόμενο της Χρυσής Αυγής, την εντάσσει μέσα στον γερμανικό μιλιταρισμό-επεκτατισμό, οι στόχοι του οποίου δεν ήταν μόνο περιορισμένοι στα όρια της Γερμανίας. Βάσει σχεδίου φτιάχτηκε η ναζιστική Γερμανία. Έχει, ρωτάμε, η Χρυσή Αυγή παρόμοιους στόχους; Μπορεί η ασήμαντη Ελλάδα να χρησιμοποιηθεί όπως η Γερμανία; Δεν μου φαίνεται. Αλλά, έστω κι αν συμφωνήσουμε προς στιγμή ότι έχει στόχους, και ας πάρουμε το στρατιωτικό της πρότυπο. Αν περιοριστούμε σ΄ αυτό, είναι διότι θέλει να συμμαζέψει το "μπάχαλο", που γίναμε μετά την αντιπολίτευση. Ή μήπως δεν γίναμε, και αν ναι, ποιοι ήταν οι υπεύθυνοι; Δεν ήταν οι απόφοιτοι των μαρξιστικών, σοσιαλιστικών, τροτσκικών, αναρχικών και λοιπών πανεπιστημίων της πλατείας Εξαρχείων, όπου και ο "ναός" του Πολυτεχνείου και η εξ αυτού αναβλύζουσα ελευθερία;   Δεν ήταν οι απόφοιτοι των σοσιαλιστικών μας σχολείων, όπου αντί οι δάσκαλοι να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τους μαθητές, έγιναν οι τελευταίοι το πρότυπο για τους δασκάλους;

Υπάρχει όμως  κάτι ακόμη σημαντικότερο, που παρέλειψε να μας πει η πολυπράγμων γραφίδα του αναλυτή, ερευνητή, ή τι άλλο δεν ξέρω - μπορεί και προπαγανδιστή αλά Γκαίμπελς .
Λοιπόν, τον πληροφορούμε ότι η ψυχοσύνθεση του Έλληνα δεν είναι όπως αυτή του Γερμανού. Οι Γερμανοί και η Γερμανία του 1920, ήταν σε αναζήτηση ηγέτη. Ηγέτες ψάχνουν πάντα οι Δυτικοί, για να τους ακολουθούν πειθήνια. Οι άλλοι να σκέπτονται γι΄ αυτούς, δεν θέλουν να κουράζονται, έχουν και την τηλεόραση. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο σε μας. Ηγέτες δεν μας χρειάζονται - έχουμε ηγέτη - αρκεί να βρεθεί εκείνος ή εκείνοι, που λένε αυτό (ή αυτά) που όλοι έχουμε στο στόμα, όπως για παράδειγμα, το "σιχαινόμαστε που βρισκόμαστε μέσα σ΄ αυτό το Κοινοβούλιο", οφειλόμενο στον πρόεδρο της Χρυσής Αυγής.

Όσο κι αν θα συμφωνούσε με αυτό ο κ. Ρακκάς, δεν μου φαίνεται ότι θα τολμούσε ποτέ να το πει. Διότι το είχε πει κάπως διαφορετικά ο Γκαίμπελς, και η σιωνιστική δημοκρατία, την οποία εκούσια ή ακούσια υπηρετεί, δεν το κρίνει πολιτικά ορθό. Γενικότερα δε, η σιωνιστική δημοκρατία δεν τα πάει καθόλου καλά με την αλήθεια. Πρέπει πρώτα να την περάσει από το δικό της φίλτρο, ώστε να συμφωνεί με το (επί του παρόντος) άτυπο δόγμα "οι ομοιότητες μας ενώνουν, οι διαφορές μας χωρίζουν". Ας μας πει τελικά ο κ. Ρακκάς και οι αναμεταδότες του : Θέλουν να συμφωνούν με τους σιωνιστές ή δεν θέλουν; Και αν όχι, ποιους έχουν κατά νουν;

(*) Βλέπε περιοδικό "Άρδην", τεύχος Ιούλιος-Αύγουστος 2012