Φαλάκρες και περούκες

 Ο νεοέλληνας της Μεταπολίτευσης βρέθηκε κάτω από ένα ανελέητο σφυροκόπημα μαρξιστικής συνθηματολογίας προελεύσεως Πασόκ, Νουδού και ΚΚΕ

Βλέπε και  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2010/09/blog-post_04.html

 Δημοσιεύθηκε σε ιστολόγιο άρθρο σχετικό με τη μόδα της φαλάκρας. Ο αρθρογράφος είχε την καλή πρωτοβουλία να μας κάνει πολιτική ανάλυση της φαλάκρας θεωρώντας καλή πηγή της ανάλυσης τον μεγαλοαστό κοινωνιολόγο Μαξ Βέμπερ. Τι ακριβώς γράφει, ας το αναζητήσει ο φιλομαθής και φιλοπερίεργος αναγνώστης στο ιστολόγιο "κόκκινο καράβι", άρθρο με τίτλο "Καταδικάζουμε τον φασισμό από όπου κι αν προέρχεται: Η φαλάκρα είναι γοητεία" και ημερομηνία 25/10/2012. Από τη δική μας πλευρά βρήκαμε χρήσιμο να προσθέσουμε το εξής  σΧόλιο :

Δεν ανακαλύψαμε εμείς τη φαλάκρα. Άλλοι μας την έφεραν, την έκαναν μόδα, και ως συνήθως οι made in Greece μαϊμούδες ξύρισαν τις κεφαλές τους. Άλλοι προτίμησαν να φοράνε περούκες της φίρμας Μαξ (ή  Μαρξ) Βέμπερ.

Οι made in Greece μαϊμούδες προέκυψαν από τον Δαρβίνο και σήμερα είναι, θα λέγαμε, World made. Οι δικές μας, είτε είναι ράτσας Δένδια, είτε ράτσας Παναγιώταρου, βγήκαν από τα εργαστήρια της πασοκικής μεταπολίτευσης. Στόχο είχαν να ξεμάθουν τα θρησκευτικά που ήξεραν, και δίδασκαν στο σπίτι τα παιδιά τους, οι γονείς. Οι ερευνητές-δάσκαλοι των εργαστηρίων Πασόκ, θητεύσαντες στα πανεπιστήμια του Μαξ (ή Μαρξ) Βέμπερ, έπρεπε να φέρουν εις πέρας το έργο που τους ανέθεσαν. Οι γονείς εξοντώθηκαν (μυαλά σκουριασμένα), η οικογένεια διαλύθηκε, τα σύνορα έπεσαν, η θρησκεία έγινε νευροβιολογική ασθένεια. Μόνο που εκεί, στη θρησκεία, υπάρχει κάτι σχετικό με τη φαλάκρα. Το γνωρίζουν αυτοί που την έκαναν μόδα. Φυσικά όχι για τους ίδιους. Για τους άλλους την έκαναν μόδα.

"αντί του κόσμου της κεφαλής του χρυσίου φαλάκρωμα έξεις δια τα έργα σου"
(: αντί για τα χρυσά στολίδια που έχεις στο κεφάλι, φαλάκρα θ΄ αποκτήσεις)

Έτσι, ή κάπως έτσι, μας ήρθε το επί της κεφαλής φαλάκρωμα. Αν τώρα υπάρχουν οι παραλλαγές τύπου Δένδια και Παναγιώταρου, δεν θα πρέπει επ΄ ουδενί να ξεχάσουμε και την παραλλαγή τύπου Καστοριάδη. Ήταν βέβαια και εκείνη του Χρουστσώφ, αυτή όμως είχε και λίγο χνούδι.

Τα “θρησκευτικά” των Χρυσαυγιτών, του Δένδια, του Καστοριάδη και λοιπών άλλων φαλακρών, είναι αυτά που έμαθαν στο Δημοτικό και τους τα ξέμαθαν οι μαρξιστές δάσκαλοι στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Μετά ανέλαβαν άλλοι να τους κατηχήσουν στη νεοειδωλολατρεία και στη σοφία των αρχαίων προγόνων, αφού δεν ήθελαν να προσκυνήσουν τον Μαρξ και να διαβάσουν τον Μαξ Βέμπερ.

Το παπαδαριό της ακαδημαϊκής και της εκκλησιαστικής νεοορθοδοξίας είναι όλο βουτηγμένο στον λεγόμενο χριστιανομαρξισμό, ο οποίος πλαστογραφεί πληρέστερα κι από αυτόν ακόμη τον παπισμό τη Χριστιανοσύνη. Ένας Χρυσαυγίτης είναι ευκολότερο να γίνει Ορθόδοξος, παρά ένας νεοορθόδοξος να γίνει Ορθόδοξος. Οι νεοορθόδοξοι έχουν απαλλαγεί από τη νευροβιολογική ασθένεια της θρησκείας, εκμηδένισαν το συναίσθημα, γι΄ αυτό λατρεύουν την Τέχνη : Την ποίηση, τη λογοτεχνία, τη μουσική και τα εικαστικά. Με αυτό το επίπλαστο και επιγενές ψευδοσυναίσθημα πλησιάζουν την Ορθοδοξία και την κατασπαράσσουν, ενώ άλλοι αηδιασμένοι από την κοροϊδία προτιμούν να ξυρίζουν τα άδεια κεφάλια τους.

Εν πάση περιπτώσει, αυτά τα ολίγα. Για να θυμόμαστε, και να μη γράφουμε περισσότερα από όσα μπορεί να αντέξει ο σημερινός - φαλακρός ή με περούκα - αναγνώστης.

Σημ. Αν ο αναγνώστης παραξενευτεί με αυτό το "Μαρξ Βέμπερ", θα του έλεγα ότι τόσο ο Μαρξ, όσο και ο Μαξιμιλιανός (Βέμπερ), ασχολήθηκαν με το Κεφάλαιο, το οποίο βρίσκεται  πάντα στα χέρια μιας χούφτας ιδιωτών. Το κρατικό κεφάλαιο δεν είναι έννοια αφηρημένη.