... προς γνώσιν εκκλησιαστικών - όχι πλέον θρησκευτικών - ιστολογίων τύπου Ελλάς, Ορθοδοξία, Παράδοση κλπ.
Iωάννης Κορναράκης Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών: ... (*)
Tο πνεύμα, που επικρατεί στο σύνολο των υπευθύνων της “Oμολογίας Πίστεως”, αποκαλύπτεται στην ανουσιότητα της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας. Στην κενότητα της μαρτυρίας της και στο ατελεσφόρητο, γενικά, του αγώνος της. Χαρτοπόλεμος και τίποτε άλλο! Για το θεαθήναι μόνον! Το γεγονός επιβεβαιώνεται και από την σ. 17 της διακηρύξεως. Γράφετε, σεβαστοί πατέρες, ότι οι οικουμενιστές πατριάρχες και λοιποί, αυτήν την παναίρεση του οικουμενισμού: «την διδάσκουν "γυμνή τη κεφαλή", την εφαρμόζουν και την επιβάλλουν στήν πράξη κοινωνούντες παντοιοτρόπως μέ τούς αιρετικούς, με συμπροσευχές, ανταλλαγές επισκέψεων και ποιμαντικές συνεργασίες»! Με το κείμενο αυτό, περιγράφετε κατά λέξη τον ΙΕ΄ κανόνα της πρωτοδευτέρας, ο οποίος σας δίνει το δικαίωμα να διακόψετε το μνημόσυνο των πατριαρχών, αρχιεπισκόπων και επισκόπων. Δεν το κάνετε όμως, και δεν θα το κάνετε ποτέ! Εν τούτοις, με την στάση σας αυτή, παραλογίζεσθε. Διότι αποφαίνεσθε ότι, οι οικουμενιστές «θέτουν εαυτούς εκτός της Εκκλησίας», εφ' όσον παραβαίνουν κανόνες της Εκκλησίας. Αλλά, άραγε, είναι εντός της Εκκλησίας οι ιερείς εκείνοι, οι οποίοι καταγγέλλουν ανωνύμως, απλώς με χαρτοπόλεμο -ανιαρό και ανίερο-, πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους; Επιπλέον, τους αναγνωρίζουν, τους κάνουν, κάποτε, και δώρα, και δημοσίως τούς χαρακτηρίζουν ορθοδόξους θεολόγους;
Την στιγμή πού δεν κάνουν οι ίδιοι χρήση του κανόνος που γνωρίζουν, αλλά συμπορεύονται με αυτούς, τους οποίους αναγνωρίζουν και καταγγέλλουν ως οικουμενιστές, πρέπει να μην είναι, και αυτοί, μέλη της Εκκλησίας. Θα ήσαν μέσα στην Εκκλησία, εφ' όσον θα διέκοπταν το μνημόσυνο των οικουμενιστών προϊσταμένων τους" και, τότε, σύμφωνα με τον κανόνα αυτόν, θα ήσαν «ορθόδοξοι μετά τιμής της πρεπούσης», επειδή: «ουχί σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν αυτό, αλλά μάλλον ελευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδοεπισκόπων αυτών» (Πηδ. σ. 35).
Σεβαστοί Πατέρες! Το βασικό πρόβλημα της υπάρξέως μας είναι σε ποιο μέτρο αληθεύει η ζωή μας εν Χριστώ Ιησού. Ο Χριστός, η κατ' εξοχήν ανυπέρβατη αλήθεια, μας υποχρεώνει, εφ' όσον θέλουμε «οπίσω αυτής περιπατείν», να αληθεύουμε εν παντί. Όταν δεν το κάνουμε, «παίζουμε εν ου παικτοίς», στο τραπέζι των ευαγγελικών αληθειών. Οι σκοτεινές μεθοδεύσεις, η κάλυψη της αληθείας με το καπέλο του ψεύδους, οι διπλωματίες και οι ποικίλες σκοπιμότητες αυτοπροστασίας, δεν εξαγιάζονται μ' έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων, μονόδρομο, στον αγώνα της Ομολογίας!
(*) Η αναδημοσίευση από http://orthodox-voice.blogspot.gr/2013/03/i_13.html
8 σχόλια:
Το Τάγμα του έχει κάνει θραύση εδώ, στην Ελλάδα. Θραύση έκανε και στην Αργεντινή, οπότε δικαίως το Κονκλάβιο του έδωσε το δαχτυλίδι της παπωσύνης.
"Το Τάγμα (σ.σ. των Ιησουιτών) αυτό δεν έχει σχέση με την Αδελφότητα του Ιησού ή "Εταιρία του Ιησού" της οποίας τα μέλη ονομάζονται επίσης Ιησουΐτες και που υφίστανται μέχρι σήμερα"
Από το λήμμα : "Τάγμα Ιησουιτών" http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1_%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%8A%CF%84%CF%8E%CE%BD
Μετά τη διάλυσή του το 1668 από την "κόντρα" που δημιουργήθηκε, η παπωσύνη έφτιαξε την αδελφότητα ή εταιρία του Ιησού, για να μαζέψει τα ορφανά που είχε φτιάξει η ίδια. Η "κόντρα" με τους Ιησουίτες είναι ενδιαφέρουσα, όπως ενδιαφέρουσα είναι και η έξυπνη κίνηση του παπισμού να καταδικάσει τους Ιησουίτες, αλλά να τους έχει, με άλλο όνομα, πάλι δικούς της.
Ξέρουν να δουλεύουν το ποίμνιο.
Το σχίσμα δεν θα το κάνουμε εμείς. Το έχουν κάνει άλλοι εδώ και εκατό χρόνια. Ήταν κάτι μαϊμούδες ορθόδοξοι, που κατάφεραν να κρατάνε κοιμισμένο το λαό του Θεού. Είχαν πανεπιστημιακές περγαμηνές, ήταν στην ιεραρχία, ήταν και καλόγεροι. Τώρα ξεσκεπάζονται, ξεσκεπάζεται όμως και η ένοχη σιωπή τους, που όλα αυτά τα χρόνια απέκρυπτε την αλήθεια και μας έφερε στο κατάντημα αυτό.
Δημοσίευση σχολίου