Σεπτεμβρίου 1η και αρχή ινδίκτου. «Λέξις λατινική (indictio) όρισμόν σημαίνουσα καθ’ όν κατά δεκαπενταετή περίοδον έπληρώνοντο εις τους αυτοκράτορας των Ρωμαίων οι φόροι. Κατά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν, την αρχήν της ίνδικτιώνος είσήγαγεν ό Αύγουστος Καίσαρ (1 -14), ότε διέταξε την γενικήν των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους απογραφήν και την είσπραξιν των φόρων, κατά την πρώτην του Σεπτεμβρίου μηνός. Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) έγένετο επισήμως χρήσις της Ινδικτιώνος ως χρονολογίας, έκτοτε δε ή εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του νυν εορτάζει την α’ Σεπτεμβρίου ως αρχήν του εκκλησιαστικού έτους. “Ινδικτον ημιν ευλόγει νέου χρόνου, ώ και παλαιέ και δι’ ανθρώπους νέε”».(Σ. Εύστρατιάδης, "Αγιολόγιο").
Τα επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, μάλλον, δεν ισχύουν. Ισχύουν τα επί Αυγούστου Καίσαρος, όχι όμως με την ανά 15ετία είσπραξη φόρων. Οι φόροι εισπράττονται κατ΄ έτος, με παρακρατήσεις παλαιότερων ετών, επειδή τότε μαζί τα τρώγαμε και τώρα, καθ΄ ότι κοινωνικά αλληλέγγυοι, μαζί τα ακουμπάμε.
Και κάτι συναφές με τα ανωτέρω από παλαιότερη ανάρτηση με τίτλο : Η "ώρα της γης", το σώου της υποκρισίας.
Διερωτώμαι, για πόσο ακόμη καιρό θα μας βασανίζουν με τη γελοιότητα αλλαγής της ώρας - ο "εθνάρχης" το έκανε για λόγους εξοικονόμησης ενέργειας - και επίσης, πόσες άλλες προσπάθειες θα γίνουν, ώστε το εκκλησιαστικό εορτολόγιο να το μετατρέψουμε σε πλανητικό και παγκόσμιο. Όπου εορτάζοντες θα είνα η γή, με την ώρα της γης, οι γυναίκες με την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, με το περιβάλλον και την παγκόσμια ημέρα του, το AIDS με την παγκόσμια τιμιτική ημέρα του, και πολλά άλλα. Δεν θα αργήσει και η παγκόσμια ημέρα Πίστης, στον ένα θεό της πίστης, ακόμη και γι΄ αυτόν της αθεΐας. Αν δεν το γνωρίζατε, καιρός να το μάθετε. Υπάρχει και ο θεός της αθεΐας. Θα ήταν, υποθέτω, αυτός ο άγνωστος θεός, προς τιμή του οποίου οι έξυπνοι πρόγονοι είχαν φτιάξει άγαλμα.
Πού ξέρεις, θα σκέφτηκαν, όταν αναχωρήσουμε από δω και πάμε εκεί όπου πηγαίνουν όλοι, μπορεί να ξεπεταχτεί ένας άγνωστος και θα μας στείλει στον "αγύριστο". Όχι στη γη των μακάρων, τον τόπο όπου οι ψυχές ζούσαν, κατά τους προγόνους, στην αιώνια ευτυχία. Έφτιαξαν, λοιπόν, και γι' αυτόν ένα άγαλμα, μη και τους πει ότι δεν τον τιμούσαν. Έτσι, όλα τακτοποιούνται και θα τακτοποιηθούν, αφού ζούμε σε χρόνους παλαιούς με τεχνολογία εξελικτική. Και η τεχνολογικά προσαρμοσμένη πίστη (βιοηθική) εξελίσσεται! Το μάθατε κι αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου