Βλέπε και http://kyprianoscy.blogspot.gr/2014/09/blog-post_10.html
Μαρία : Οντως διαστρεβλώθηκαν πολύ αυτά που είπα Κυπριανέ ... αυτό δε μπορείς να το αμφισβητήσεις...ΔΙΑΧΩΡΗΣΕΣ την αμαρτία από τη μετάνοια (βάζοντας και θαυμαστικό στη λέξη αμαρτία, δηλ. ότι απορείς με αυτό που ακους) και αυτό ΑΛΛΑΞΕ όλο το νόημα. Δημιούργησε μια βλάσφημη θεωρία.
κχ
Ποιος είναι ο δημιουργός βλάσφημης θεωρίας ; Αυτός που διαχωρίζει την αμαρτία από τη μετάνοια ή εκείνος που τα συνδέει ; Εσύ συνδέεις ασύνδετα πράγματα, διότι η αμαρτία είναι του διαβόλου, ενώ του Θεού είναι η μετάνοια. Δεν είναι εκ Θεού η αμαρτία και δεν είναι του διαβόλου η μετάνοια. Είναι και παραμένει αμετανόητος ο διάβολος, είναι και παραμένει δίχως ταπείνωση. Αν ήταν όπως λες, αφού συνδέεις την αμαρτία με την μετάνοια με σκοπό την αγιότητα :
"Το "υλικό" λοιπόν που χρησιμοποίησε ο Θεός για να δημιουργήσει αυτή την αγιότητα ήταν μόνο η ΑΜΑΡΤΙΑ ( σε μεγάλο βαθμό) και η ΜΕΤΑΝΟΙΑ (αντίστοιχα μεγάλη)",
τότε δεν θα υπήρχε ουδείς λόγος για την αιωνία κόλαση και το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού. Εσύ θέλεις να μας πεις ότι κάποτε και αυτός ο διάβολος θα αγιάσει. Και σαν να μην έφθανε αυτό, όπου θέλεις τον άγιο Θεό να χρησιμοποιεί την αμαρτία και την μετάνοια, γράφεις παρακάτω "για να δημιουργήσει αυτή την αγιότητα". Δηλαδή, ο δικός σου θεός, είναι θεός ποιητής (ποιείται χρήσιμον χρήση) της αμαρτίας, και της μετάνοιας, αλλά και δημιουργός, κατόπιν σύνθεσης, της αγιότητας. Μπράβο σε σένα και ένα εύγε στον θεολόγο κύριο Νικ. Πανταζή.
Πες μας όμως, αφού ο θεός είναι πάντων ποιητής και χρήσιν χρήσιμον ποιείται της αμαρτίας, ποιος εποίησε την αμαρτία ; Ο θεός ή ο διάβολος με ό,τι σ΄ αυτόν παραδέδοται ;
ἔδειξεν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τῆς οἰκουμένης ἐν στιγμῇ χρόνου, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ διάβολος· σοὶ δώσω τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἅπασαν καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν, ὅτι ἐμοὶ παραδέδοται, καὶ ᾧ ἐὰν θέλω δίδωμι αὐτήν. σὺ οὖν ἐὰν προσκυνήσῃς ἐνώπιόν μου, ἔσται σου πᾶσα.
Την εξουσία και τη δόξα, δίνει ο διάβολος σε όσους τον προσκυνούν, δηλαδή, όταν αποδίδουν στον ποιητή και πατέρα άγιο Θεό την ποίση και τη δημιουργία αγιότητας τύπου "αμαρτία και μετάνοια". Όσοι όμως αμαρτωλοί μετανοούν αποδίδουν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. Του διαβόλου η αμαρτία, του Θεού η μετάνοια. Κατάλαβες τώρα γιατί διαχώρισα το ένα από το άλλο ; Αν όχι, διάβασε τους Ψαλμούς του Δαβίδ, είναι έργο μετανοίας, όπως ήταν και η "ζωή εν τη ερήμω" της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας.
Και πάλι, μπράβο σε σένα και εύγε στον κ. Νικ. Πανταζή, περί του οποίου θα ακολουθήσει - χωρίς να υπάρξει - συνέχεια : http://kyprianoscy.blogspot.gr/2014/09/blog-post_13.html
Μαρία : Οντως διαστρεβλώθηκαν πολύ αυτά που είπα Κυπριανέ ... αυτό δε μπορείς να το αμφισβητήσεις...ΔΙΑΧΩΡΗΣΕΣ την αμαρτία από τη μετάνοια (βάζοντας και θαυμαστικό στη λέξη αμαρτία, δηλ. ότι απορείς με αυτό που ακους) και αυτό ΑΛΛΑΞΕ όλο το νόημα. Δημιούργησε μια βλάσφημη θεωρία.
κχ
Ποιος είναι ο δημιουργός βλάσφημης θεωρίας ; Αυτός που διαχωρίζει την αμαρτία από τη μετάνοια ή εκείνος που τα συνδέει ; Εσύ συνδέεις ασύνδετα πράγματα, διότι η αμαρτία είναι του διαβόλου, ενώ του Θεού είναι η μετάνοια. Δεν είναι εκ Θεού η αμαρτία και δεν είναι του διαβόλου η μετάνοια. Είναι και παραμένει αμετανόητος ο διάβολος, είναι και παραμένει δίχως ταπείνωση. Αν ήταν όπως λες, αφού συνδέεις την αμαρτία με την μετάνοια με σκοπό την αγιότητα :
"Το "υλικό" λοιπόν που χρησιμοποίησε ο Θεός για να δημιουργήσει αυτή την αγιότητα ήταν μόνο η ΑΜΑΡΤΙΑ ( σε μεγάλο βαθμό) και η ΜΕΤΑΝΟΙΑ (αντίστοιχα μεγάλη)",
τότε δεν θα υπήρχε ουδείς λόγος για την αιωνία κόλαση και το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού. Εσύ θέλεις να μας πεις ότι κάποτε και αυτός ο διάβολος θα αγιάσει. Και σαν να μην έφθανε αυτό, όπου θέλεις τον άγιο Θεό να χρησιμοποιεί την αμαρτία και την μετάνοια, γράφεις παρακάτω "για να δημιουργήσει αυτή την αγιότητα". Δηλαδή, ο δικός σου θεός, είναι θεός ποιητής (ποιείται χρήσιμον χρήση) της αμαρτίας, και της μετάνοιας, αλλά και δημιουργός, κατόπιν σύνθεσης, της αγιότητας. Μπράβο σε σένα και ένα εύγε στον θεολόγο κύριο Νικ. Πανταζή.
Πες μας όμως, αφού ο θεός είναι πάντων ποιητής και χρήσιν χρήσιμον ποιείται της αμαρτίας, ποιος εποίησε την αμαρτία ; Ο θεός ή ο διάβολος με ό,τι σ΄ αυτόν παραδέδοται ;
ἔδειξεν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τῆς οἰκουμένης ἐν στιγμῇ χρόνου, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ διάβολος· σοὶ δώσω τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἅπασαν καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν, ὅτι ἐμοὶ παραδέδοται, καὶ ᾧ ἐὰν θέλω δίδωμι αὐτήν. σὺ οὖν ἐὰν προσκυνήσῃς ἐνώπιόν μου, ἔσται σου πᾶσα.
Την εξουσία και τη δόξα, δίνει ο διάβολος σε όσους τον προσκυνούν, δηλαδή, όταν αποδίδουν στον ποιητή και πατέρα άγιο Θεό την ποίση και τη δημιουργία αγιότητας τύπου "αμαρτία και μετάνοια". Όσοι όμως αμαρτωλοί μετανοούν αποδίδουν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. Του διαβόλου η αμαρτία, του Θεού η μετάνοια. Κατάλαβες τώρα γιατί διαχώρισα το ένα από το άλλο ; Αν όχι, διάβασε τους Ψαλμούς του Δαβίδ, είναι έργο μετανοίας, όπως ήταν και η "ζωή εν τη ερήμω" της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας.
Και πάλι, μπράβο σε σένα και εύγε στον κ. Νικ. Πανταζή, περί του οποίου θα ακολουθήσει - χωρίς να υπάρξει - συνέχεια : http://kyprianoscy.blogspot.gr/2014/09/blog-post_13.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου