Με τίτλο «O tempora! O mores! Οι αντι-Οικουμενιστές καταγγέλλουν τα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ των Οικουμενιστών, αλλά τα αποδέχονται!», το ιστολόγιο «Αποτείχιση» μας πληροφορούσε τι λένε και γράφουν οι προεξέχοντες του αντιοικουμενισμού και τι δεν κάνουν. Η αρχική ανάρτηση παραπέμπει στην ιστοσελίδα «Πατερική Παράδοση». Το ακόλουθο σχόλιο γράφτηκε με την αφορμή αυτή και οι λεπτομέρεις στην παραπομπή (1)
Βλέποντας το δέντρο και χάνοντας το δάσος
Και τι μπορούν να κάνουν, όταν τους έχουν δεμένα χέρια πόδια οι σιωνιστές; Όλα όσα γίνονται εδώ, είναι κατόπιν εσωτερικών εντολών : Αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, μητροπολίτες, ακόμη και απλοί ιερείς δεν γίνονται, αν δεν δοθεί, από μέσα, η εντολή "γένοιτο". Αφήσαμε έξω το υπουργείο της διαρκούς αμάθειας, αλλά είναι μέσα κι αυτό, όπως όλες οι πανεπιστημιακές έδρες. Τα λεγόμενα τροφεία δεν βγαίνουν, όπως και τα ... υποτροφία προς επίτευξη υψηλών στόχων. Πολύ φοβάμαι δεν θα βγαίνουν για κανένα, ακόμη και για τον πλέον ασήμαντο και άγνωστο άνθρωπο, εφόσον αρνείται τη νέα πίστη των ηνωμένων θρησκειών. Περί αυτής κατωτέρω.
Οι ομιλούντες και οι γράφοντες πατούν επί σταθερής βάσης, η οποία σελαγίζει στα πελάγη των νέων λαμπρών ημερών του νέου μας ημερολογίου. Το ζήτημα δεν είναι δογματικό, μας λένε, είναι εκκλησιολογικό. Τώρα έγινε ιεροκανονικό και οι γραμμές μας έμπλεξαν, όπως λέει λαϊκό ασμάτιο.
Δογματικό δεν ήταν και το ζήτημα των Εικόνων, έγινε όμως, αν και εξ αρχής ήταν φύσεως δογματικής. Ο κατά τα άλλα πολύτιμος ιστορικός Παπαρρηγόπουλος έγραφε ότι η Εικονομαχία ήταν σύγκρουση μεταξύ της προοδευτικής μερίδας του Κλήρου - συμπληρώνουμε και των ανακτόρων - και των συντηρητικών. Είθισται οι συντηρητικοί να είναι και οπισθοδρομικοί, «τα μωρά και τα ασθενή του κόσμου».
Τα πράγματα δεν ήταν όπως γράφει ο ιστορικός μας. Συντηρητικοί ήταν οι εικονομάχοι και προοδευτικοί οι εικονολάτρες, επειδή το ανεικονικό του θεού παρέπεμπε και παραπέμπει σε αρχαϊκά πρότυπα θεότητας, ή ειδώλων αντιμαχόμενων θεών. Αμφότερα είχαν και έχουν σαν αποτέλεσμα το αίμα να ρέει άφθονο με έκδηλο τον μανιχαϊσμό. Άνευ σημασίας αν έχουμε είδωλα ή αν δεν έχουμε και ανάξιο λόγου, αν οι μορφές των ειδώλων διαφέρουν. Κοινό αποτέλεσμα ο μεταξύ τους ανταγωνισμός. Κάτι που δεν απουσίαζε και από την πλευρά του ανεικονικού θεού, όπως το βλέπουμε έκδηλα σήμερα στο χώρο του Ισλάμ. Στην άλλη άκρη, την άκρη όπου δεσπόζει ο ανόθευτος Μωσαϊκός Νόμος, τα πράγματα δεν ήταν και ούτε είναι καλύτερα. Αυτά όμως δεν βγαίνουν προς τα έξω. Φροντίζει η σιωνιστική δεσποτεία με Νόμους δίκην δόγματος, πχ. "ένας θεός για όλους με διαφορετικές εκφράσεις λατρείας", όπου όμως κάποιες εκφράσεις απαγορεύονται αυστηρά : Οι εκφράσεις των αποκεφαλισμών, της Σαρία, ή των αυτοχείρων βομβιστών είναι απαράδεκτες. Παρεμφερείς είναι και οι πολιτικοί Νόμοι χάριν των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Κι εδώ κάποια δικαιώματα απαγορεύονται αυστηρά από τους νομοθέτες-ελεγκτές προθέσεων. Πάντως, νομίζω, δεν διώκεται ο ρυπαρογράφος του συνθήματος «θάνατος στους φασίστες», «θάνατος στα αφεντικά», «θάνατος στους εθνικιστές».
Θέλω με αυτά να πω τούτο : Όπως η Εικονομαχία ανέτρεπε το εννοιολογικό περιεχόμενο του ποιος είναι ο πιστός και ποιος ο αιρετικός - ποιος είναι ο προοδευτικός (Καινή και Παλαιά Διαθήκη) και ποιος ο οπισθοδρομικός (Παλαιά Διαθήκη) - το ίδιο συμβαίνει σήμερα με την Καινοτομία. Οπισθοδρομικοί οι παλαιοημερολογίτες, προοδευτικοί οι νεοημερολογίτες και ο οικουμενισμός θεριεύει. Θεριεύει δηλαδή η αίρεση, που υποστρέφει τον άνθρωπο στα μανιχαϊστικά αρχέτυπα.
Και ερωτώ : Μετά από τα ανωτέρω θα εξακολουθούμε να ερίζουμε αν είναι, ή δεν είναι, δογματικό το ημερολογιακό ζήτημα ;
Αφήσαμε για το τέλος μια εκκρεμότητα, τη νέα πίστη των «ηνωμένων θρησκειών».
Συμβαίνει και πριν λίγες μέρες να βολιδοσκοπηθεί η Αγία Έδρα σχετικά με τις προθέσεις της για την οργάνωση - έτσι την ονομάζουν - των "Ηνωμένων Θρησκειών" κατά τα πρότυπα των Ηνωμένων Εθνών. Η δουλειά ανετέθη στον ηγέτη - δεν είναι ο μόνος - του αγγλοαμερικανικού άξονα κ. Σιμόν Πέρες. (2)
Ποιά λέτε να είναι η συνέχεια ; Κατά τον γράφοντα η παπική εκκλησία θα συγκατανεύσει, αν δεν θέλει να πάθει τα χειρότερα. Το μόνο που θα ζητήσει, ίσως, είναι κάτι σχετικό με το όνομα. Επικρατεί η άποψη, προτεσταντικής προέλευσης, ότι ο χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία και η παπική διπλωματία, υπόθεση κάνω, θα προτείνει να ονομασθεί η οργάνωση "ηνωμένα έθνη πιστών". Αν η οργάνωση γίνει οργανισμός, τότε θα έχουμε τον "Οργανισμό Ηνωμένων Πιστών". Οι επέχοντες δόγματος θρησκευτικοί και εκκλησιαστικοί Κανόνες θα εφάπτονται - ήδη συνδράμουν - των συναφών πολιτικών νόμων στο κοινώς ζητούμενο : στην πίστη. Δεδομένη η πορεία μας προς τον λιμένα των "Ηνωμένων Θρησκειών".
Άδηλο τι προβλέπεται για "τα έθνη" των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό, μάλλον, θα γίνει "των πολιτών", για να έχουμε το «Ένωση πολιτών Γης» και από την άλλη, το «Ένωση πιστών πολιτών Γης». Αμφότεροι θα πιστεύουν, άλλοι στο τίποτα και άλλοι στην ανώτερη δύναμη του τίποτα "με διαφορετικές λατρευτικές εκφράσεις" και ερρέτω, όποιος λέει ότι η Καινοτομία του ημερολογίου είναι φύσεως δογματικής. Θα τσακωνόμαστε για το δέντρο, αν ο σπόρος ήταν εκκλησιολογικός ή ιερο-κανονολογικός, χάνοντας το δάσος : Το Δόγμα και την Πίστη.
(1) http://apotixisi.blogspot.gr/2014/09/o-tempora-o-mores.html
(2) http://entoytwnika1.blogspot.gr/2014/09/blog-post_5.html
Πηγή Ρομφαία
Βλέποντας το δέντρο και χάνοντας το δάσος
Και τι μπορούν να κάνουν, όταν τους έχουν δεμένα χέρια πόδια οι σιωνιστές; Όλα όσα γίνονται εδώ, είναι κατόπιν εσωτερικών εντολών : Αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, μητροπολίτες, ακόμη και απλοί ιερείς δεν γίνονται, αν δεν δοθεί, από μέσα, η εντολή "γένοιτο". Αφήσαμε έξω το υπουργείο της διαρκούς αμάθειας, αλλά είναι μέσα κι αυτό, όπως όλες οι πανεπιστημιακές έδρες. Τα λεγόμενα τροφεία δεν βγαίνουν, όπως και τα ... υποτροφία προς επίτευξη υψηλών στόχων. Πολύ φοβάμαι δεν θα βγαίνουν για κανένα, ακόμη και για τον πλέον ασήμαντο και άγνωστο άνθρωπο, εφόσον αρνείται τη νέα πίστη των ηνωμένων θρησκειών. Περί αυτής κατωτέρω.
Οι ομιλούντες και οι γράφοντες πατούν επί σταθερής βάσης, η οποία σελαγίζει στα πελάγη των νέων λαμπρών ημερών του νέου μας ημερολογίου. Το ζήτημα δεν είναι δογματικό, μας λένε, είναι εκκλησιολογικό. Τώρα έγινε ιεροκανονικό και οι γραμμές μας έμπλεξαν, όπως λέει λαϊκό ασμάτιο.
Δογματικό δεν ήταν και το ζήτημα των Εικόνων, έγινε όμως, αν και εξ αρχής ήταν φύσεως δογματικής. Ο κατά τα άλλα πολύτιμος ιστορικός Παπαρρηγόπουλος έγραφε ότι η Εικονομαχία ήταν σύγκρουση μεταξύ της προοδευτικής μερίδας του Κλήρου - συμπληρώνουμε και των ανακτόρων - και των συντηρητικών. Είθισται οι συντηρητικοί να είναι και οπισθοδρομικοί, «τα μωρά και τα ασθενή του κόσμου».
Τα πράγματα δεν ήταν όπως γράφει ο ιστορικός μας. Συντηρητικοί ήταν οι εικονομάχοι και προοδευτικοί οι εικονολάτρες, επειδή το ανεικονικό του θεού παρέπεμπε και παραπέμπει σε αρχαϊκά πρότυπα θεότητας, ή ειδώλων αντιμαχόμενων θεών. Αμφότερα είχαν και έχουν σαν αποτέλεσμα το αίμα να ρέει άφθονο με έκδηλο τον μανιχαϊσμό. Άνευ σημασίας αν έχουμε είδωλα ή αν δεν έχουμε και ανάξιο λόγου, αν οι μορφές των ειδώλων διαφέρουν. Κοινό αποτέλεσμα ο μεταξύ τους ανταγωνισμός. Κάτι που δεν απουσίαζε και από την πλευρά του ανεικονικού θεού, όπως το βλέπουμε έκδηλα σήμερα στο χώρο του Ισλάμ. Στην άλλη άκρη, την άκρη όπου δεσπόζει ο ανόθευτος Μωσαϊκός Νόμος, τα πράγματα δεν ήταν και ούτε είναι καλύτερα. Αυτά όμως δεν βγαίνουν προς τα έξω. Φροντίζει η σιωνιστική δεσποτεία με Νόμους δίκην δόγματος, πχ. "ένας θεός για όλους με διαφορετικές εκφράσεις λατρείας", όπου όμως κάποιες εκφράσεις απαγορεύονται αυστηρά : Οι εκφράσεις των αποκεφαλισμών, της Σαρία, ή των αυτοχείρων βομβιστών είναι απαράδεκτες. Παρεμφερείς είναι και οι πολιτικοί Νόμοι χάριν των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Κι εδώ κάποια δικαιώματα απαγορεύονται αυστηρά από τους νομοθέτες-ελεγκτές προθέσεων. Πάντως, νομίζω, δεν διώκεται ο ρυπαρογράφος του συνθήματος «θάνατος στους φασίστες», «θάνατος στα αφεντικά», «θάνατος στους εθνικιστές».
Θέλω με αυτά να πω τούτο : Όπως η Εικονομαχία ανέτρεπε το εννοιολογικό περιεχόμενο του ποιος είναι ο πιστός και ποιος ο αιρετικός - ποιος είναι ο προοδευτικός (Καινή και Παλαιά Διαθήκη) και ποιος ο οπισθοδρομικός (Παλαιά Διαθήκη) - το ίδιο συμβαίνει σήμερα με την Καινοτομία. Οπισθοδρομικοί οι παλαιοημερολογίτες, προοδευτικοί οι νεοημερολογίτες και ο οικουμενισμός θεριεύει. Θεριεύει δηλαδή η αίρεση, που υποστρέφει τον άνθρωπο στα μανιχαϊστικά αρχέτυπα.
Και ερωτώ : Μετά από τα ανωτέρω θα εξακολουθούμε να ερίζουμε αν είναι, ή δεν είναι, δογματικό το ημερολογιακό ζήτημα ;
Αφήσαμε για το τέλος μια εκκρεμότητα, τη νέα πίστη των «ηνωμένων θρησκειών».
Συμβαίνει και πριν λίγες μέρες να βολιδοσκοπηθεί η Αγία Έδρα σχετικά με τις προθέσεις της για την οργάνωση - έτσι την ονομάζουν - των "Ηνωμένων Θρησκειών" κατά τα πρότυπα των Ηνωμένων Εθνών. Η δουλειά ανετέθη στον ηγέτη - δεν είναι ο μόνος - του αγγλοαμερικανικού άξονα κ. Σιμόν Πέρες. (2)
Ποιά λέτε να είναι η συνέχεια ; Κατά τον γράφοντα η παπική εκκλησία θα συγκατανεύσει, αν δεν θέλει να πάθει τα χειρότερα. Το μόνο που θα ζητήσει, ίσως, είναι κάτι σχετικό με το όνομα. Επικρατεί η άποψη, προτεσταντικής προέλευσης, ότι ο χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία και η παπική διπλωματία, υπόθεση κάνω, θα προτείνει να ονομασθεί η οργάνωση "ηνωμένα έθνη πιστών". Αν η οργάνωση γίνει οργανισμός, τότε θα έχουμε τον "Οργανισμό Ηνωμένων Πιστών". Οι επέχοντες δόγματος θρησκευτικοί και εκκλησιαστικοί Κανόνες θα εφάπτονται - ήδη συνδράμουν - των συναφών πολιτικών νόμων στο κοινώς ζητούμενο : στην πίστη. Δεδομένη η πορεία μας προς τον λιμένα των "Ηνωμένων Θρησκειών".
Άδηλο τι προβλέπεται για "τα έθνη" των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό, μάλλον, θα γίνει "των πολιτών", για να έχουμε το «Ένωση πολιτών Γης» και από την άλλη, το «Ένωση πιστών πολιτών Γης». Αμφότεροι θα πιστεύουν, άλλοι στο τίποτα και άλλοι στην ανώτερη δύναμη του τίποτα "με διαφορετικές λατρευτικές εκφράσεις" και ερρέτω, όποιος λέει ότι η Καινοτομία του ημερολογίου είναι φύσεως δογματικής. Θα τσακωνόμαστε για το δέντρο, αν ο σπόρος ήταν εκκλησιολογικός ή ιερο-κανονολογικός, χάνοντας το δάσος : Το Δόγμα και την Πίστη.
(1) http://apotixisi.blogspot.gr/2014/09/o-tempora-o-mores.html
(2) http://entoytwnika1.blogspot.gr/2014/09/blog-post_5.html
Πηγή Ρομφαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου