Τα ακολουθούντα από ιστολόγιο (*) και το άρθρο "Μικρά συμβολή στην κατανόησι του θέματος περί του μολυσμού των μυστηρίων", του ιερομονάχου π. Ευθυμίου Τρικαμηνά.
Ιερά Μυστήρια άκυρα, μολυσμός και αίρεση
Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς :
- τό μυστήριο τῆς Θ. Κοινωνίας δέν μᾶς οἰκειώνει μέ τόν διάβολο, ὅταν εἶναι ἄκυρο, δηλαδή ὅταν δέν εἶναι σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ, ἀλλά μᾶς οἰκειώνει μέ τόν διάβολο ἡ αἵρεσις διά τήν ὁποία ἀποκόπτεται κάποιος ἀπό τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί εἶναι ἡ αἰτία πού καθίσταται ἄκυρο καί τό μυστήριο
κχ
- Μας μπερδέψατε π. Ευθύμιε και κύριε Π. Σημάτη. Όταν είναι άκυρο το Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας, γράψατε, δεν μας οικειώνει με τον διάβολο (: δεν δαιμονιζόμαστε). Και συνεχίζετε : Την οικείωση με το διάβολο (: δαιμονισμός) κάνει η αίρεση και όχι το άκυρο Μυστήριο, δηλαδή, το Μυστήριο που δεν είναι σώμα και αίμα Χριστού. Με άλλες λέξεις, απλά και κατανοητά, άλλο αίρεση, άλλο άκυρο Μυστήριο. Αυτονόητο επακόλουθο, οι παλαιοημερολογίτες, σχισματοαιρετικοί, ημερολάτρες και χρονολάτρες, δεν κοινωνούν σώμα και αίμα Χριστού. Τα ιερά τους Μυστήρια είναι μεν άκυρα, δεν μας μας οικειώνουν δε με το τελεσιουργό πανάγιο Πνεύμα, ούτε όμως και με το διάβολο. Χαθήκαμε, μπερδευτήκαμε. Μάλλον κάτι άλλο, κάτι νεώτερο κι από το νεό ημερολόγιο χρειαζόμαστε, αφού το Παλαιό είναι άκυρο, δεν είναι όμως και αίρεση ! Πάντως, σαν δαιμονισμένους μας αντιμετωπίζουν οι, εν-κόλπων ( ... ) αντιαιρετικών, μαινόμενοι.
Και παρακάτω
- Ἡ μόλυνσι, ὡς ἐκ τούτου, τοῦ μυστηρίου ἔχει τήν ἔννοια ὄχι τοῦ μολυσμένου Χριστοῦ, ἀλλά τῶν μολυσμένων συνδαιτημόνων στήν τράπεζα τοῦ Χριστοῦ. Δι’ αὐτό καί δέν παίρνουμε εὐλογία ἀπό τό μυστήριο, ἀλλά κατάκρισι, ἀνάλογο μέ τήν γνῶσι τοῦ καθενός, μέ τό ἀξίωμα καί εἰδικά μέ τήν προαίρεσι ( ... ) Πάντοτε λοιπόν, ὅταν ὁμιλοῦμε γιά μολυσμό τῶν Ἁγίων, ἐννοοῦμε τήν ἰδική μας βέβηλο συμμετοχή καί ἔνοχο προαίρεσι καί ὄχι, αὐτά καθ’ ἑαυτά τά ἅγια, ὅτι βεβηλώνονται ἤ μολύνονται μέ βασική ἔννοια σάν μόλυνσι ὅτι αὐτή μεταδίδεται σέ ὅλους τούς συμμετέχοντας, ἔστω καί ἄν διαφωνοῦν ἤ ἔχουν Ὀρθόδοξο φρόνημα.
κχ
- Πάντως, στην αρχή του μακροσκελούς αυτού άρθρου, καταβάλλεται εντελώς αντίθετη προσπάθεια. Επειδή τι άλλο μπορεί να συμπεράνει κανείς, όταν διαβάζει :
"Ἡ βασική πρότασις πού προσάγουν (σ.σ. οι οικουμενιστές) ὡς ἐπιχείρημα εἶναι τό ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἀπαθής καί δέν μολύνεται ὁ,τιδήποτε καί ἄν ἐμεῖς κάνουμε, ὅσο καί ἄν προσπαθήσουμε νά τόν μολύνουμε. Τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι πάντοτε τό ἴδιο, ὅσο αἱρετικός καί ἄν εἶναι ὁ μνημονευόμενος Ἐπίσκοπος καί δέν εἶναι δυνατόν οἱ πιστοί νά μεταλάβουν μολυσμένο σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ." ;
Τα διαλαμβανόμενα του άρθρου δεν έχουν σκοπό να καταδείξουν την μόλυνση, όντως, των ιερών Μυστηρίων ; Παράκειται, ως μη ώφειλε, ο μολυσμός - εννόησε διαστροφή, παραχάραξη, αλλοτρίωση - του αγίου Πνεύματος από μέρους του (των) ψευδοποιμένα. Ο οποίος, με θράσος εκατό καρδιναλίων διακηρύσσει :
"Δεν βλάπτει την Εκκλησία αν πατριάρχης ή επίσκοποι αποφασίσουν να δώσουν τη θεία Κοινωνία ή να συλλειτουργήσουν με άλλους, βλάπτουν τον εαυτό τους. Ένα λάθος έκαναν, συγχώρεσέ τους και μη το κάνεις θέμα. Στήριξε την Εκκλησία, μείνε πιστός στην Εκκλησία, στήριξε τον αδελφό σου, αυτό είναι το ζητούμενο. Βλέπετε τι έγινε με τους Παλαιοημερολογίτες, κατάντησαν χειρότεροι των αιρετικών" (Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος στο Ντόρτμουτ). Περισσότερα http://kyprianoscy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_21.html
Στο σημάδι και πάλι οι σχισματοαιρετικοί, ημερολάτρες και χρονολάτρες, παλαιοί. Για σάς άλλο αίρεση, άλλο ά-χαρις θεία Ευχαριστία, δαιμονισμός (αίρεση) και μολυσμός (ά-χαρις θ. Ευχαριστία) διαφέρουν. Εντάξει, αλλά "σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν".
Έγραφε ένας παλαιοημερολογίτης
Υστερόγραφο, συμπληρωματικά των ανωτέρω.
Στην ανάρτηση http://kyprianoscy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_4.html ο αναγνώστης θα διαβάσει : "Και ποιος λοιπόν είναι ο μολυσμός κοινωνίας ; Είναι η κοινωνία με ένα διεστραμμένο και κακοποιό πνεύμα. Πνεύμα εντελώς στερημένο της Χάριτος του αγιασμού των πιστών, το οποίο υποδύεται το Άγιον Πνεύμα. Είναι ένα ψευδεπίγραφο πνεύμα, είναι το φιλιόκβε. Αυτός είναι ο μολυσμός κοινωνίας από τον συμφυρμό της σχέσης και της συνάφειας (κοινωνία) με αιρετικούς επισκόπους και την μνημόνευση αυτών ".
Και συμπληρώνω, τα Μυστήρια του ν/η - αναφέρομαι στην καθ΄ ημάς ιερολογία - είναι δυνάμει (κατά θεωρία) έγκυρα, δεν είναι όμως και κατά πράξη, κατά το ενεργείν : Λέγουσι και ου ποιούσι. Το "ενεργεία" : συμπροσευχές, συλλείτουργα, μνημόνευση και απαραίτητα συνεορτασμοί - οι ηνωμένες θρησκείες έρχονται - ακυρώνει το σωστικό έργο. Η θεωρία ανατρέπεται πλήρως από την φαινομενικά ασήμαντη επί τα βελτίω τροποποίηση του εκκλησιαστικού εορτολογίου και χρόνου, το φαρισαϊκό ιερατείο επανακάμπτει.
Ευνόητο, πάντα τη γνώμη μου γράφω, δεν κάνω θεολογία.
(*) http://apotixisi.blogspot.gr/2014/09/blog-post_26.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου