Η "νεωτερίζουσα διαλλακτικότητα" δεν αφορά στο αφετηριακό σχόλιο, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα http://apotixisi.blogspot.gr/2014/09/3031.html και τα ακολουθούντα αυτό. Η παρούσα ανάρτηση έχει σχέση με την εισαγωγή και όσα γράφονται στην αναφερόμενη ιστοσελίδα για τον κοιμηθέντα θεολόγο κ. Νικ. Σωτηρόπουλο. Ειδικότερα :
"Στὴν προσπάθειά μας νὰ τοῦ ἐξηγήσουμε (σημ. του κ. Νικ. Σωτηρόπουλου) τὰ στοιχεῖα ποὺ συνηγοροῦν ὑπὲρ τῆς ἀποτειχίσεως, σκόνταφτε στὸ πρόβλημα: ποῦ θὰ βρίσκουν οἱ χριστιανοὶ τὰ Μυστήρια, ἀφοῦ ἀποτειχισμένοι ἱερεῖς δὲν ὑπάρχουν. Πῶς μπορεῖ νὰ γίνει ἀγώνας χωρὶς τὴν Θ. Κοινωνία. Ἔτσι, ἂν καὶ ὑποστήριξε τοὺς ἀποτειχισμένους καὶ ἀποδεχόταν τὴν ἀποτείχιση, ὅμως, μὲ τὴν τοποθέτησή του ἔδειχνε ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβει τὴν σημασία τῆς κοινωνίας μὲ αἱρετικούς, τὸν μολυσμό-ἀλλοίωση ποὺ ἐπιφέρει στοὺς κοινωνοῦντες αὐτὴ ἡ ἐπι-κοινωνία, καὶ πόση εὐθύνη ἔχουν, εἰδικὰ αὐτοὶ ποὺ γνωρίζουν. Μᾶς ἔλεγε: Ἂν ἔχετε ἀποτειχισμένο ἱερέα καλῶς, διαφορετικὰ ψάξτε νὰ βρεῖτε ἕνα ἁπλὸ παπά, σὲ μητρόπολη ἀντι-Οἰκουμενιστῆ ἐπισκόπου καὶ νὰ κοινωνᾶτε ἀπ’ αὐτόν."
Το επισημαίνει ο κ. Π. Σημάτης, αλλά δεν το ξεκαθαρίζει, όταν γράφει "ἂν καὶ ὑποστήριξε τοὺς ἀποτειχισμένους καὶ ἀποδεχόταν τὴν ἀποτείχιση, ὅμως, μὲ τὴν τοποθέτησή του ἔδειχνε ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβει τὴν σημασία τῆς κοινωνίας μὲ αἱρετικούς, τὸν μολυσμό-ἀλλοίωση ποὺ ἐπιφέρει στοὺς κοινωνοῦντες αὐτὴ ἡ ἐπι-κοινωνία, καὶ πόση εὐθύνη ἔχουν, εἰδικὰ αὐτοὶ ποὺ γνωρίζουν."
Τι σημαίνει αυτό το "εσείς να βρείτε έναν αποτειχισμένο ιερέα ή ιερέα σε μητρόπολη αντιοικουμενιστή επισκόπου και να κοινωνάτε από αυτόν" ; Όταν ο αντιοικουμενιστής επίσκοπος μνημονεύει, άρα κοινωνεί, οικουμενιστή συνεπίσκοπο (αρχιεπίσκοπο ή πατριάρχη) τότε τι νόημα έχει ο αντιοικουμενισμός αυτού του είδους και τι λογής είναι η αποτείχιση του ιερέα ; Ο αποτειχισμένος ιερέας ποιον μνημονεύει ; Τον επίσκοπο με τους αντιοικουμενιστικούς λόγους και τα οικουμενιστικής μνήμης έργα ;
κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι
Θεωρία το λέγουσι, πράξη το ποιούσι και τα θρησκευτικά βιβλία γράφουν "πράξις θεωρίας επίβαση", οι αντιοικουμενιστές επίσκοποι κάθε άλλο από αυτό εφαρμόζουν. Άλλο πράξις έτερο θεωρία αφήνουν να εννοηθεί, κάτι που ουδείς των πιστών δύναται να εννοήσει - ζήτημα αν ποτέ άκουσαν αυτά των θρησκευτικών βιβλίων - για να έρχεται ύστερα ο μητροπολίτης Λεμεσού να τακτοποιεί τα ακατάστατα, με το ανεκδιήγητο "ο μνημονευτής αιρετικών κάνει κακό στον εαυτό του και όχι στην Εκκλησία" ! Το εκκλησίασμα, το σώμα που έχει κεφαλή τον Χριστό, ακούει τον ιστάμενο σε τύπο και τόπο Χριστού να λέγει τα της κεφαλής του - όχι βέβαια του Κυρίου - και έπειτα, έκαστος απέρχεται εις τον οίκον αυτού έχοντας πράξει το επιθυμητό της ψυχής δίκαιον όφλημα.
Καλά μας τα είπε, θα πουν οι μεν, όχι καλά οι δε και αμφότεροι ξηλώνουν από τον τύπο και τόπο Χριστού τον επίσκοπο. Στη θέση του εμείς, δηλαδή το εγώ ! Καθένας με το δικό του Χριστό, στα μέτρα τού "όπως μας βολεύει". Κατά το λαίκό άκουσμα, "κυττάω την πάρτη μου". Ο στιχουργός κάτι ήξερε, έτσι μας έκαναν, τέτοιους πιστούς θέλουν. Πιστούς με διαλλακτικότητα, που μαθαίνουν - το μόνο - να κάνουν κακό στον εαυτό τους, και πάντως η εκκλησία δεν κινδυνεύει : «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Προστάτη και δομήτορα έχει τον θεάνθρωπο, Θεό και άνθρωπο Κύριο ημών Ιησού Χριστό, κι εμείς θεάνθρωποι δεν είμαστε. Απλοί άνθρωποι είμαστε, αν και η κλήση μας είναι η κατά Χάρι θεοειδής και θεόμορφος αλλοίωση :
"καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου ... δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν ... Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἑδραῖοι γίνεσθε, ἀμετακίνητοι, περισσεύοντες ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Κυρίου πάντοτε, εἰδότες ὅτι ὁ κόπος ὑμῶν οὐκ ἔστι κενὸς ἐν Κυρίῳ".
Ο αιρετικά κηρύσσων επίσκοπος-μνημονευτής αμνημόνευτων, κάνει κακό στον εαυτό του και όχι στην Εκκλησία, περισσεύων ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ αἱρετίζειν τὸ ἐκκλησίασμα.
"Στὴν προσπάθειά μας νὰ τοῦ ἐξηγήσουμε (σημ. του κ. Νικ. Σωτηρόπουλου) τὰ στοιχεῖα ποὺ συνηγοροῦν ὑπὲρ τῆς ἀποτειχίσεως, σκόνταφτε στὸ πρόβλημα: ποῦ θὰ βρίσκουν οἱ χριστιανοὶ τὰ Μυστήρια, ἀφοῦ ἀποτειχισμένοι ἱερεῖς δὲν ὑπάρχουν. Πῶς μπορεῖ νὰ γίνει ἀγώνας χωρὶς τὴν Θ. Κοινωνία. Ἔτσι, ἂν καὶ ὑποστήριξε τοὺς ἀποτειχισμένους καὶ ἀποδεχόταν τὴν ἀποτείχιση, ὅμως, μὲ τὴν τοποθέτησή του ἔδειχνε ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβει τὴν σημασία τῆς κοινωνίας μὲ αἱρετικούς, τὸν μολυσμό-ἀλλοίωση ποὺ ἐπιφέρει στοὺς κοινωνοῦντες αὐτὴ ἡ ἐπι-κοινωνία, καὶ πόση εὐθύνη ἔχουν, εἰδικὰ αὐτοὶ ποὺ γνωρίζουν. Μᾶς ἔλεγε: Ἂν ἔχετε ἀποτειχισμένο ἱερέα καλῶς, διαφορετικὰ ψάξτε νὰ βρεῖτε ἕνα ἁπλὸ παπά, σὲ μητρόπολη ἀντι-Οἰκουμενιστῆ ἐπισκόπου καὶ νὰ κοινωνᾶτε ἀπ’ αὐτόν."
"ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ αἱρετίζειν τὸ ἐκκλησίασμα"
κχΤο επισημαίνει ο κ. Π. Σημάτης, αλλά δεν το ξεκαθαρίζει, όταν γράφει "ἂν καὶ ὑποστήριξε τοὺς ἀποτειχισμένους καὶ ἀποδεχόταν τὴν ἀποτείχιση, ὅμως, μὲ τὴν τοποθέτησή του ἔδειχνε ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβει τὴν σημασία τῆς κοινωνίας μὲ αἱρετικούς, τὸν μολυσμό-ἀλλοίωση ποὺ ἐπιφέρει στοὺς κοινωνοῦντες αὐτὴ ἡ ἐπι-κοινωνία, καὶ πόση εὐθύνη ἔχουν, εἰδικὰ αὐτοὶ ποὺ γνωρίζουν."
Τι σημαίνει αυτό το "εσείς να βρείτε έναν αποτειχισμένο ιερέα ή ιερέα σε μητρόπολη αντιοικουμενιστή επισκόπου και να κοινωνάτε από αυτόν" ; Όταν ο αντιοικουμενιστής επίσκοπος μνημονεύει, άρα κοινωνεί, οικουμενιστή συνεπίσκοπο (αρχιεπίσκοπο ή πατριάρχη) τότε τι νόημα έχει ο αντιοικουμενισμός αυτού του είδους και τι λογής είναι η αποτείχιση του ιερέα ; Ο αποτειχισμένος ιερέας ποιον μνημονεύει ; Τον επίσκοπο με τους αντιοικουμενιστικούς λόγους και τα οικουμενιστικής μνήμης έργα ;
κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι
Θεωρία το λέγουσι, πράξη το ποιούσι και τα θρησκευτικά βιβλία γράφουν "πράξις θεωρίας επίβαση", οι αντιοικουμενιστές επίσκοποι κάθε άλλο από αυτό εφαρμόζουν. Άλλο πράξις έτερο θεωρία αφήνουν να εννοηθεί, κάτι που ουδείς των πιστών δύναται να εννοήσει - ζήτημα αν ποτέ άκουσαν αυτά των θρησκευτικών βιβλίων - για να έρχεται ύστερα ο μητροπολίτης Λεμεσού να τακτοποιεί τα ακατάστατα, με το ανεκδιήγητο "ο μνημονευτής αιρετικών κάνει κακό στον εαυτό του και όχι στην Εκκλησία" ! Το εκκλησίασμα, το σώμα που έχει κεφαλή τον Χριστό, ακούει τον ιστάμενο σε τύπο και τόπο Χριστού να λέγει τα της κεφαλής του - όχι βέβαια του Κυρίου - και έπειτα, έκαστος απέρχεται εις τον οίκον αυτού έχοντας πράξει το επιθυμητό της ψυχής δίκαιον όφλημα.
Καλά μας τα είπε, θα πουν οι μεν, όχι καλά οι δε και αμφότεροι ξηλώνουν από τον τύπο και τόπο Χριστού τον επίσκοπο. Στη θέση του εμείς, δηλαδή το εγώ ! Καθένας με το δικό του Χριστό, στα μέτρα τού "όπως μας βολεύει". Κατά το λαίκό άκουσμα, "κυττάω την πάρτη μου". Ο στιχουργός κάτι ήξερε, έτσι μας έκαναν, τέτοιους πιστούς θέλουν. Πιστούς με διαλλακτικότητα, που μαθαίνουν - το μόνο - να κάνουν κακό στον εαυτό τους, και πάντως η εκκλησία δεν κινδυνεύει : «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». Προστάτη και δομήτορα έχει τον θεάνθρωπο, Θεό και άνθρωπο Κύριο ημών Ιησού Χριστό, κι εμείς θεάνθρωποι δεν είμαστε. Απλοί άνθρωποι είμαστε, αν και η κλήση μας είναι η κατά Χάρι θεοειδής και θεόμορφος αλλοίωση :
"καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου ... δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν ... Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἑδραῖοι γίνεσθε, ἀμετακίνητοι, περισσεύοντες ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Κυρίου πάντοτε, εἰδότες ὅτι ὁ κόπος ὑμῶν οὐκ ἔστι κενὸς ἐν Κυρίῳ".
Ο αιρετικά κηρύσσων επίσκοπος-μνημονευτής αμνημόνευτων, κάνει κακό στον εαυτό του και όχι στην Εκκλησία, περισσεύων ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ αἱρετίζειν τὸ ἐκκλησίασμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου