Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ κατά την επίσκεψη στη Ρουμανία, Σεπτέμβριος 2014
Απομαγνητοφώνηση
Ο θεός ασφαλώς είναι αγάπη και η αγάπη του αυτή απλώνεται σε όλο τον πνευματικό και υλικό κόσμο, αλλά επειδή ο θεός είναι αγάπη μας δημιούργησε ελευθέρους, μας χάρισε τη δυνατότητα, την ελευθερία να αποφασίζουμε να είμαστε αν θέλουμε με τον θεό και την αλήθεια που αποκάλυψε ο ενσαρκωθείς υιός του ή αν θέλουμε να ακολουθήσουμε την πλάνη και τη δική μας γνώμη, που μας έβγαλαν από τον Παράδεισο. Για να είσαι ορθόδοξος δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι το δικό σου λόγο, αλλά τον λόγο του παναγίου Θεού ο οποίος απεκαλύφθη σε χώρο και χρόνο και το λόγο αυτό μας τον προσφέρουν οι θεωμένοι άγιοι, οι μόνοι ικανοί για να μας δώσουν ανόθευτη και ακαινοτόμητη την αλήθεια της πίστεως. Επομένως, ο θεός σέβεται την ελευθερία μας και μας καλεί όλους να τιμήσουμε αυτή την ελευθερία και να σεβαστούμε τον εαυτό μας και επομένως να μην έχουμε καμιά σχέση με οτιδήποτε μας αυτοδικαιώνει και να μην αντιστρατεύεται το μήνυμα των αγίων (πατέρων) του Θεού. Οι αιρετικοί εμπιστεύθηκαν τον εαυτό τους και είναι θύματα του διαβόλου και ασφαλώς ο θεός πατέρας τους αγαπά όλους και αναμένει την επιστροφή μας, όλων των αιρετικών και πεπλανημένων, γι΄ αυτό και η εκκλησία προσεύχεται διαρκώς υπέρ της των πάντων ενώσεως ... αλλά όπως αντιλαμβάνεσθε είναι θέμα ελευθερίας του προσώπου. Γι΄ αυτό πρέπει να προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας να σπάσουν τα δεσμά της αιρέσεως και να ζήσουν το θαύμα της αληθινής και αμωμήτου πίστεως γιατί η αλήθεια στο δόγμα εγγυάται και την αλήθεια στην καθημερινή ζωή ... ο κύριος προσευχόμενος μας παρέδωσε τον αιώνιο λόγο ότι η αιώνια ζωή είναι η αληθινή γνώσις του αληθινού θεού και του αγαπητού υιού του που τον έστειλε στον κόσμο. Ο θεός κανένα δεν βιάζει και δεν εξαναγκάζει προς την συμμόρφωση προς την αλήθεια
κχ
1. Ο θεός ασφαλώς είναι αγάπη και η αγάπη του αυτή απλώνεται σε όλο τον πνευματικό και υλικό κόσμο, αλλά επειδή ο θεός είναι αγάπη μας δημιούργησε ελευθέρους, μας χάρισε τη δυνατότητα, την ελευθερία να αποφασίζουμε να είμαστε αν θέλουμε με τον θεό και την αλήθεια που αποκάλυψε ο ενσαρκωθείς υιός του ή αν θέλουμε να ακολουθήσουμε την πλάνη και τη δική μας γνώμη, που μας έβγαλαν από τον Παράδεισο
1α. Ο θεός είναι αγάπη, είναι όμως και αλήθεια. Άρα, όσο μας δημιούργησε η αγάπη, άλλο τόσο μας δημιούργησε και η αλήθεια. Ο Κύριος ουδέποτε επικαλέσθηκε την ελευθερία, ως πρόταγμα για τον θεό. Πρωτίστως έθεσε την αλήθεια. Η γνώση της αλήθειας επάγεται την ελευθερία, συνεπώς, κι αυτή ακόμη η γνώση της «ελευθερίας του προσώπου» είναι αποτέλεσμα του «γνώσεσθε την αλήθεια». Η γνώση (κατά την Χάρι του Παρακλήτου) της αληθείας είναι συνάμα και γνώση της αγάπης.
Κατόπιν αυτών, αν τίθεται θέμα επιστροφής μας και επιστροφής όλων των αιρετικών και πλανημένων, θα ήταν προτιμότερο ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ να μην ανάγει το θέμα εκεί όπου ο τόπος είναι κατειλημμένος : « ... αλλά όπως αντιλαμβάνεσθε είναι θέμα ελευθερίας του προσώπου». Δεν είναι θέμα ελευθερίας του προσώπου. Είναι θέμα κατά πόσο αιρετικοί και πλανημένοι, επιθυμούν - επιθυμία αληθείας, όχι επιθυμία ελευθερίας - να ακολουθήσουν το «γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» εμμένοντας «εν τω λόγω τω εμώ». Με άλλα λόγια, είναι θέμα μαθητείας-προαίρεσης μαθησιακής για την αλήθεια, καλύτερα.
2. Για να είσαι ορθόδοξος δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι το δικό σου λόγο, αλλά τον λόγο του παναγίου Θεού ( ... ) Οι αιρετικοί εμπιστεύθηκαν τον εαυτό τους και είναι θύματα του διαβόλου και ασφαλώς ο θεός πατέρας τους αγαπά όλους και αναμένει την επιστροφή μας ( ... ) γι΄ αυτό και η εκκλησία προσεύχεται διαρκώς υπέρ της των πάντων ενώσεως
2α. Ποιοι εμπιστεύθηκαν εαυτούς, μάλιστα, δε, ενσωματώθηκαν με αλλότριους το 1924 ; Οι παλαιοημερολογίτες ή οι νεοημερολογίτες. Μπορεί να μας απαντήσει ο μητροπολίτης Σεραφείμ, ή μήπως χρειάζεται να του θυμίσουμε ποιοι ήταν - και τι θεό πρέσβευαν - οι πρωτεργάτες της Καινοτομίας ; Ήταν, οι πρωτεργάτες, αυτοί που φρόντιζαν εκτός άλλων το εθνικό μας συμφέρον, που ναυάγησε στου Αιγαίου τα νερά κι έβαψε με το αίμα «την άμμο την ξανθή». Έπειτα άρχισαν οι θρήνοι με τα ποιήματα και τα λαϊκά άσματα.
Η εκκλησία προσεύχεται διαρκώς υπέρ της των πάντων ενώσεως, όχι όμως όταν οι ταγοί αυτής, με το προνόμιο της «ελευθερίας του προσώπου», εκτοπίζουν στη δεύτερη θέση την αλήθεια : την αλήθεια της ελευθερίας, αλλά και την αλήθεια του προσώπου.
3. “ ... ο θεός σέβεται την ελευθερία μας και μας καλεί όλους να τιμήσουμε αυτή την ελευθερία και να σεβαστούμε τον εαυτό μας ( ... ) Γι΄ αυτό πρέπει να προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας να σπάσουν τα δεσμά της αιρέσεως και να ζήσουν το θαύμα της αληθινής και αμωμήτου πίστεως γιατί η αλήθεια στο δόγμα εγγυάται και την αλήθεια στην καθημερινή ζωή.
3α. Θα ήταν προτιμότερο για τον μητροπολίτη, αν θέλει να σπάσει δεσμά, να προσεύχεται για τον εαυτό του.
Αν δεν το έχει ακόμη καταλάβει, θα του το γράψουμε εμείς : Η αλήθεια στο δόγμα έπαψε προ πολλού να υπάρχει. Αντικαταστάθηκε από την ελευθερία στο δόγμα. Ο ελευθεροτεκτονισμός το άλλαξε κι εμείς, σύμφωνα με την μοντέρνα Ποιμαντική, όντας ελεύθεροι και σεβόμενοι τον θεό που μας σέβεται - σημ. κχ. εδώ χρειάζονται πολλά θαυμαστικά, δεν μας σέβεται ο Δημιουργός, ο θεός δημιουργεί εξ αγάπης, ο άνθρωπος ανταποδίδει την αγάπη με σεβασμό - κληθήκαμε να αναγνωρίσουμε ένα σημαντικό επιστημονικό λάθος.
Ο χρόνος είχε τρέξει κι εμείς είχαμε μείνει πίσω. Τρέξαμε να τον προλάβουμε, να προλάβουμε όμως και τον θεό που σέβεται την ελευθερία μας, όπως είπε ο μητροπολίτης. Μας καλούσε στο παρελθόν, δεν τον ακούγαμε, μας καλεί και τώρα - ο μητροπολίτης και ο θεός του - να τιμήσουμε την ελευθερία, με την οποία μας δημιούργησε. Κοντολογής, δημιουργός μας είναι η ελευθερία και αυτό είναι που εγγυάται την αλήθεια στο δόγμα, την αλήθεια στην καθημερινή ζωή, το θαύμα της αληθινής ζωής και της αμωμήτου πίστεως. Τον φτάσαμε λοιπόν και τώρα αποδίδουμε την οφειλομένη τιμή, στην ελευθερία και στον τεκτονισμό, που μας άνοιξε τα μάτια, αλλά έσβησε ακόμη κι αυτό το «υπό τον μόδιον» λυχνάρι.
Αν ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ θέλει να προσεύχεται για τον εαυτό του, αυτά να τα ξεχάσει, να ζητήσει συγγνώμη, και να προσευχηθεί στην αγάπη, γιατί αυτή τον δημιούργησε, το δε σπουδαιότερο, να προσευχηθεί στην αλήθεια. Τότε θα μάθει να υμνεί την ελευθερία. Μόνο αυτή σώζει, ενδεχομένως, και όλους εκείνους που άκουσαν το νέο ύμνο του προς την ελευθερία.
Απομαγνητοφώνηση
Ο θεός ασφαλώς είναι αγάπη και η αγάπη του αυτή απλώνεται σε όλο τον πνευματικό και υλικό κόσμο, αλλά επειδή ο θεός είναι αγάπη μας δημιούργησε ελευθέρους, μας χάρισε τη δυνατότητα, την ελευθερία να αποφασίζουμε να είμαστε αν θέλουμε με τον θεό και την αλήθεια που αποκάλυψε ο ενσαρκωθείς υιός του ή αν θέλουμε να ακολουθήσουμε την πλάνη και τη δική μας γνώμη, που μας έβγαλαν από τον Παράδεισο. Για να είσαι ορθόδοξος δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι το δικό σου λόγο, αλλά τον λόγο του παναγίου Θεού ο οποίος απεκαλύφθη σε χώρο και χρόνο και το λόγο αυτό μας τον προσφέρουν οι θεωμένοι άγιοι, οι μόνοι ικανοί για να μας δώσουν ανόθευτη και ακαινοτόμητη την αλήθεια της πίστεως. Επομένως, ο θεός σέβεται την ελευθερία μας και μας καλεί όλους να τιμήσουμε αυτή την ελευθερία και να σεβαστούμε τον εαυτό μας και επομένως να μην έχουμε καμιά σχέση με οτιδήποτε μας αυτοδικαιώνει και να μην αντιστρατεύεται το μήνυμα των αγίων (πατέρων) του Θεού. Οι αιρετικοί εμπιστεύθηκαν τον εαυτό τους και είναι θύματα του διαβόλου και ασφαλώς ο θεός πατέρας τους αγαπά όλους και αναμένει την επιστροφή μας, όλων των αιρετικών και πεπλανημένων, γι΄ αυτό και η εκκλησία προσεύχεται διαρκώς υπέρ της των πάντων ενώσεως ... αλλά όπως αντιλαμβάνεσθε είναι θέμα ελευθερίας του προσώπου. Γι΄ αυτό πρέπει να προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας να σπάσουν τα δεσμά της αιρέσεως και να ζήσουν το θαύμα της αληθινής και αμωμήτου πίστεως γιατί η αλήθεια στο δόγμα εγγυάται και την αλήθεια στην καθημερινή ζωή ... ο κύριος προσευχόμενος μας παρέδωσε τον αιώνιο λόγο ότι η αιώνια ζωή είναι η αληθινή γνώσις του αληθινού θεού και του αγαπητού υιού του που τον έστειλε στον κόσμο. Ο θεός κανένα δεν βιάζει και δεν εξαναγκάζει προς την συμμόρφωση προς την αλήθεια
κχ
1. Ο θεός ασφαλώς είναι αγάπη και η αγάπη του αυτή απλώνεται σε όλο τον πνευματικό και υλικό κόσμο, αλλά επειδή ο θεός είναι αγάπη μας δημιούργησε ελευθέρους, μας χάρισε τη δυνατότητα, την ελευθερία να αποφασίζουμε να είμαστε αν θέλουμε με τον θεό και την αλήθεια που αποκάλυψε ο ενσαρκωθείς υιός του ή αν θέλουμε να ακολουθήσουμε την πλάνη και τη δική μας γνώμη, που μας έβγαλαν από τον Παράδεισο
1α. Ο θεός είναι αγάπη, είναι όμως και αλήθεια. Άρα, όσο μας δημιούργησε η αγάπη, άλλο τόσο μας δημιούργησε και η αλήθεια. Ο Κύριος ουδέποτε επικαλέσθηκε την ελευθερία, ως πρόταγμα για τον θεό. Πρωτίστως έθεσε την αλήθεια. Η γνώση της αλήθειας επάγεται την ελευθερία, συνεπώς, κι αυτή ακόμη η γνώση της «ελευθερίας του προσώπου» είναι αποτέλεσμα του «γνώσεσθε την αλήθεια». Η γνώση (κατά την Χάρι του Παρακλήτου) της αληθείας είναι συνάμα και γνώση της αγάπης.
Κατόπιν αυτών, αν τίθεται θέμα επιστροφής μας και επιστροφής όλων των αιρετικών και πλανημένων, θα ήταν προτιμότερο ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ να μην ανάγει το θέμα εκεί όπου ο τόπος είναι κατειλημμένος : « ... αλλά όπως αντιλαμβάνεσθε είναι θέμα ελευθερίας του προσώπου». Δεν είναι θέμα ελευθερίας του προσώπου. Είναι θέμα κατά πόσο αιρετικοί και πλανημένοι, επιθυμούν - επιθυμία αληθείας, όχι επιθυμία ελευθερίας - να ακολουθήσουν το «γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» εμμένοντας «εν τω λόγω τω εμώ». Με άλλα λόγια, είναι θέμα μαθητείας-προαίρεσης μαθησιακής για την αλήθεια, καλύτερα.
2. Για να είσαι ορθόδοξος δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι το δικό σου λόγο, αλλά τον λόγο του παναγίου Θεού ( ... ) Οι αιρετικοί εμπιστεύθηκαν τον εαυτό τους και είναι θύματα του διαβόλου και ασφαλώς ο θεός πατέρας τους αγαπά όλους και αναμένει την επιστροφή μας ( ... ) γι΄ αυτό και η εκκλησία προσεύχεται διαρκώς υπέρ της των πάντων ενώσεως
2α. Ποιοι εμπιστεύθηκαν εαυτούς, μάλιστα, δε, ενσωματώθηκαν με αλλότριους το 1924 ; Οι παλαιοημερολογίτες ή οι νεοημερολογίτες. Μπορεί να μας απαντήσει ο μητροπολίτης Σεραφείμ, ή μήπως χρειάζεται να του θυμίσουμε ποιοι ήταν - και τι θεό πρέσβευαν - οι πρωτεργάτες της Καινοτομίας ; Ήταν, οι πρωτεργάτες, αυτοί που φρόντιζαν εκτός άλλων το εθνικό μας συμφέρον, που ναυάγησε στου Αιγαίου τα νερά κι έβαψε με το αίμα «την άμμο την ξανθή». Έπειτα άρχισαν οι θρήνοι με τα ποιήματα και τα λαϊκά άσματα.
Η εκκλησία προσεύχεται διαρκώς υπέρ της των πάντων ενώσεως, όχι όμως όταν οι ταγοί αυτής, με το προνόμιο της «ελευθερίας του προσώπου», εκτοπίζουν στη δεύτερη θέση την αλήθεια : την αλήθεια της ελευθερίας, αλλά και την αλήθεια του προσώπου.
3. “ ... ο θεός σέβεται την ελευθερία μας και μας καλεί όλους να τιμήσουμε αυτή την ελευθερία και να σεβαστούμε τον εαυτό μας ( ... ) Γι΄ αυτό πρέπει να προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας να σπάσουν τα δεσμά της αιρέσεως και να ζήσουν το θαύμα της αληθινής και αμωμήτου πίστεως γιατί η αλήθεια στο δόγμα εγγυάται και την αλήθεια στην καθημερινή ζωή.
3α. Θα ήταν προτιμότερο για τον μητροπολίτη, αν θέλει να σπάσει δεσμά, να προσεύχεται για τον εαυτό του.
Αν δεν το έχει ακόμη καταλάβει, θα του το γράψουμε εμείς : Η αλήθεια στο δόγμα έπαψε προ πολλού να υπάρχει. Αντικαταστάθηκε από την ελευθερία στο δόγμα. Ο ελευθεροτεκτονισμός το άλλαξε κι εμείς, σύμφωνα με την μοντέρνα Ποιμαντική, όντας ελεύθεροι και σεβόμενοι τον θεό που μας σέβεται - σημ. κχ. εδώ χρειάζονται πολλά θαυμαστικά, δεν μας σέβεται ο Δημιουργός, ο θεός δημιουργεί εξ αγάπης, ο άνθρωπος ανταποδίδει την αγάπη με σεβασμό - κληθήκαμε να αναγνωρίσουμε ένα σημαντικό επιστημονικό λάθος.
Ο χρόνος είχε τρέξει κι εμείς είχαμε μείνει πίσω. Τρέξαμε να τον προλάβουμε, να προλάβουμε όμως και τον θεό που σέβεται την ελευθερία μας, όπως είπε ο μητροπολίτης. Μας καλούσε στο παρελθόν, δεν τον ακούγαμε, μας καλεί και τώρα - ο μητροπολίτης και ο θεός του - να τιμήσουμε την ελευθερία, με την οποία μας δημιούργησε. Κοντολογής, δημιουργός μας είναι η ελευθερία και αυτό είναι που εγγυάται την αλήθεια στο δόγμα, την αλήθεια στην καθημερινή ζωή, το θαύμα της αληθινής ζωής και της αμωμήτου πίστεως. Τον φτάσαμε λοιπόν και τώρα αποδίδουμε την οφειλομένη τιμή, στην ελευθερία και στον τεκτονισμό, που μας άνοιξε τα μάτια, αλλά έσβησε ακόμη κι αυτό το «υπό τον μόδιον» λυχνάρι.
Αν ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ θέλει να προσεύχεται για τον εαυτό του, αυτά να τα ξεχάσει, να ζητήσει συγγνώμη, και να προσευχηθεί στην αγάπη, γιατί αυτή τον δημιούργησε, το δε σπουδαιότερο, να προσευχηθεί στην αλήθεια. Τότε θα μάθει να υμνεί την ελευθερία. Μόνο αυτή σώζει, ενδεχομένως, και όλους εκείνους που άκουσαν το νέο ύμνο του προς την ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου