Η ΝΥΧΤΑ ΘΕΡΙΕΨΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ

"ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ὁ ἥλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ παροργισμῷ ὑμῶν"(*)

Καλώς, το γνωρίζουμε και το εφαρμόζουμε. Φροντίζουμε πριν νυχτώσει να λύνουμε τις διαφορές μας. Αλλά κάτι δεν πάει καλά. Αυτοί που μας λένε τούτα τα λόγια αμαρτάνουν προκλητικότατα και "αλληλους περιπτυσσόμενοι" τους ναυαγούς της πίστης, μας δείχνουν το δρόμο να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Να βουλιάξουμε στη στεριά για να μας σώσουν.

Ο πολιτισμός ενώνει με συναυλία μέσα σε ναό και προστασία κρανοφόρων έξω από αυτόν. Σε λίγο θα έχουμε και εικόνισμα με αναψυκτικό, ιμάμηδες σε κεντρικό τζαμί της πρωτεύουσας.

"Ουδείς αναμάρτητος" και "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω", μας ψιθυρίζουν κλείνοντας ελαφρά το ένα μάτι. Όλα είναι αγάπη.

Κι αυτά, το ξέρουμε, ισχύουν για εμάς. Που πολλά δεν κατέχουμε και παραδέρνουμε. Όχι για τους κυβερνήτες και διδασκάλους. Στο κάτω της γραφής, δεν τους ψάχνουμε, δεν σκαλίζουμε τα βάθη της καρδιάς του καθενός, δεν τους κατακρίνουμε. Απλά τους ελέγχουμε γι΄ αυτά που βλέπουμε, γι΄ αυτά που ακούμε, που διαβάζουμε και οργιζόμαστε. Δεν ρίχνουμε πέτρες, δεν ακονίζουμε μαχαίρια.

Τα λέμε μια φορά, τα λέμε δυο φορές, τα λέμε χίλιες. Κι αυτοί αφήνουν τη μέρα να κυλήσει, το χρόνο να περάσει, ο πανδαμάτωρ να μας δαμάσει.

"Κάτι φανατικοί είναι, μη τους δίνετε σημασία, θα φωνάξουν κι ύστερα θα σωπάσουν".

Αυτή τη μέθοδο ακολουθούν και ο ήλιος "επιδύει επί τω παροργισμώ υμών". Σημασία δε μας δίνουν, είμαστε ανύπαρκτοι.

Γιατί; Επειδή με αυτά που λέμε τους δείχνουμε την ασχημοσύνη ή την ασχετοσύνη ή τα παιγχνίδια που παίζουν σε βάρος μας; Μα, τουλάχιστον ας μας ακούσουν. Να πουν αυτοί τα δικά τους, εμείς τα δικά μας, να βρούμε την άκρη. Να μας δείξουν τα λάθη μας. Δεν είμαστε "αγύριστα κεφάλια".

Πέφτει ο ήλιος, κρύβεται η μέρα, βγαίνει το σκοτάδι και μένουμε με την πίκρα στα χείλι, με το στόμα στεγνό.

Όμως η άλλη μέρα, κάποια άλλη μέρα, δεν θα είναι σαν τις άλλες. Θα ανοίξουν κεφάλια, θα τρέξει αίμα και η δύση θα πάρει κόκκινο χρώμα. Το λάθος μπορεί να είναι δικό μας, αλλά καταδική τους θα είναι η αμαρτία : Τους κτύπήσαμε την πόρτα κι αυτοί, αμόλυσαν τα σκυλιά να μας φάνε.

ὁ ἥλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ παροργισμῷ ὑμῶν

Άφησαν τον ήλιο να χαθεί, η νύχτα θέριεψε την οργή, ξημέρωμα μετρήσαμε τους νεκρούς.

(*)"ο ήλιος μη επιδυέτω επί παροργισμώ υμών", έχει την ερμηνεία : Σπεύδετε σε συνδιαλλαγή, ώστε να μη σας προφτάσει η δύση του ήλιου, να συμφιλιωθήτε πριν πέσει το σκοτάδι.