"Αν τον Μανώλη τον έλεγαν Αλέξη"...

Νεότερη επεξεργασία 14/05/2011

Δημοσιεύω το μήνυμα που ακολουθεί ανώνυμα, με το ακόλουθο σχόλιο σχετικά με αυτό που αναφέρει για τη σφαγή του άτυχου Μανώλη Καντάρη : "Θύματα όπως ο Μανώλης, η Αγγελική, η Παρασκευή, ο Επαμεινώνδας, αλλά και το αγέννητο παιδί της Αγγελικής έχουν την "ατυχία" να μην είχαν πεθάνει κάτω από τη σημαία της Αριστεράς."
Σημειώνω ότι η άνώνυμη άποψη, αν και εύστοχη, αποτυγχάνει στην εύρεση των κυρίως υπευθύνων και ακόμη, ότι δεν ζήτησα την έγκριση για τη δημοσιοποίησή της. Αν μου ζητήθεί να συμπληρώσω το όνομα του συντάκτη, δεν έχω κανένα ενδοιασμό να το πράξω.

ΣΧΟΛΙΟ
Τα σημερινά "θύματα της Αριστεράς" είναι καλό να μη τα συγκρίνουμε με τα θύματα (και από τις δυο πλευρές) του πρόσφατου οδυνηρού μας παρελθόντος. Τα θύματα της εποχής εκείνης θυσιάστηκαν για μια αριστερά σταλινικών προδιαγραφών. Αυτή η "Αριστερά" ήταν η παραποίηση και η ιδιωποίηση μιας πολιτικής θεωρίας (Μαρξισμός) προς ανάδειξη της προσωπολατρείας, η οποία τηρουμένων των αναλογιών αντέγραφε τη διαστροφή του Χριστιανισμού από τη Δυτική εκκλησία του καθολικισμού. Το αλάθητο δόγμα του πάπα είχε το αντίστοιχο πολιτικό αλάθητο του Στάλιν και των διαδόχων του.

Σήμερα, με δεδομένο ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός εξέπνευσε και προκειμένου να μη δοθεί η δυνατότητα αναθεώρησης, προς εφαρμογή μιάς διαφορετικής Αριστεράς, η Νέα Τάξη πραγμάτων χρησιμοποιεί την αριστερή συνθηματολογία για να προβοκάρει αυτή τη δυνατότητα. Εγκλήματα όπως αυτό του Αλέξη, της Marfin και του Μανώλη, δεν είναι εγκλήματα κατά μαρτύρων της Αριστεράς. Είναι εγκλήματα της Νέας Τάξης και των ενταγμένων στο σύστημα αριστερών απολιθώματων του παρελθόντος (ΚΚΕ). Βεβαίως, δεν απουσιάζει και η εκσυγρονισμένη σύγχρονη μορφή τους (Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ). Το καταστροφικό μένος των αριστερών εκδικητών τύπου antifa (αναρχοαυτόνομων, αντιεξουσιαστών κλπ.) δεν αποτελεί το πρωΐμιο μιας νέας Αριστεράς. Είναι η γνώριμη από το πρόσφατο παρελθόν μας σκόπιμη πόλωση, ανάμεσα σε δεξιούς και αριστερούς πατριώτες, προς όφελος της αγγλοαμερικανικής σιωνιστικής σπείρας και των πλανητικών αυτοκρατορικών σχεδιασμών της.

Η σπείρα αυτή είναι βεβαίως καπιταλιστική και επιχειρεί να επιβληθεί με τη σοσιαλιστική (αντιφασιστική, αντιρατσιστική, διεθνιστική και λοιπή μουντζούρικη) διέγερση των αντανακλαστικών του λαού, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος προς τις μάζες των εισαχθέντων λαθραίων, αφ΄ ενός και αφ΄ ετέρου, προς τα μέτρα καταλήστευσης των πενιχρών οικονομιών του, στο φάσμα της ανεργίας που αντιμετωπίζει και στην απώλεια της πατρώας γης, για να περιοριστούμε σ΄ αυτά τα λίγα μόνο.

Με αυτό τον τρόπο η επίτευξη της Νέας Τάξης και της παγκσμιοποίησης διευκολύνεται είτε με την δημιουργία νέας κοπής πατριωτικών και εθνικών κομμάτων - είναι η εθνικοπατριωτική νέα δεξιά - με σαφή αντικομμουνιστική ιδεολογία, είτε με την αυστηρή παλαιολιθική προσήλωση στο μαρξιστικό δόγμα της γνωστής σταλινικής επεξεργασίας, βασικό τροφοδότη των "αριστερών" εγκλημάτων και των αριστερών συνθημάτων τύπου antifa και της λοιπής αντιεξουσιαστικής βαρβαρότητας.

Και τώρα το μήνυμα:

Τετάρτη, 11 Μαΐου 2011
Απόψεις: "Αν τον Μανώλη τον έλεγαν Αλέξη"...

Άν τον Μανώλη τον έλεγαν Αλέξη...
και δεν τον είχαν σφάξει σαν τραγί κάτι λαθρομετανάστες, αλλά τον είχε σκοτώσει ένας αστυνομικός θα είχε καεί όλη η Ελλάδα.
- Θα είχαν βγάλει πύρινους λόγους όλοι οι κουλτουριάρηδες και οι αριστεροί για την αξία της ανθρώπινης ζωής.
-Θα είχε κάνει δακρύβρεχτες εκπομπές ο τιμητής των αδικημένων Λαζόπουλος.
-Θα είχαμε πάθει πλύση εγκεφάλου από τις χιλιάδες ώρες τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών εκπομπών σε ειδήσεις, talkshow και αφιερώματα (τύπου Τσίμα και Θοδωράκη) για το δυνάστη αστικό σύστημα.
-Θα είχε "αγιοποιηθεί" ο νεκρός και θα είχε "δαιμονοποιηθεί" ο δολοφόνος.
-Θα είχε αλλάξει όνομα ο δρόμος που έγινε το...
γεγονός.
-Θα είχαν κλείσει σχολεία.
-Θα είχαν πετροβοληθεί αστυνομικά τμήματα.

Τώρα, τα σκεπάζει όλα η σιωπή και όποιος τολμήσει να πει κάτι κηλιδώνεται ως ακροδεξιός και ρατσιστής.
Θύματα όπως ο Μανώλης, η Αγγελική, η Παρασκευή, ο Επαμεινώνδας, αλλά και το αγέννητο παιδί της Αγγελικής έχουν την "ατυχία" να μην είχαν πεθάνει κάτω από τη σημαία της Αριστεράς. Αλλιώς Μανώλη, Αγγελική, Παρασκευή και Νώντα θα ήσασταν ήρωες, δρόμοι, πλατείες, τραγούδια, σύμβολα, συνθήματα.
Τώρα είστε απλώς ένα κεράκι στη μνήμη των ταλαίπωρων ανθρώπων που σας αγαπούσαν και που θα τους λείπετε για πάντα, τόσο πολύ.